تالاغا تويغان ئەر 125-قىسىم

125.قىسىم

ئەنزەر ئىشىك ئالدىدىكى رەھىمە بىلەن شەۋكەتكە قاراپ سورىدى.

- ئىككىڭلار بۇ يەرگە قانداق بولۇپ كەپ قالدىڭلار؟

رەھىمە خانىم كۆزىنى ئالايتقىنىچە ئاچچىقلىدى.

-نېمە، سىزنىڭ ئىشىكنى تاقاپ بۇ بۇزۇق بىلەن بىللە تۇرغىنىڭىزنى كۆرۈپ قېلىشىمىزنى خالىمامسىز؟

ئۇ سۆزلەۋېتىپ، كېسەل كارىۋىتىدىكى ئەلفىرەگە غەزەپ بىلەن ئالىيىپ قويدى .

-ئەگەر بىز كەلمىگەن بولساق، سىزنىڭ بۇ بۇزۇققا قانچىلىك كۆڭۈل بۆلىدىغانلىقىڭىزنى ئۆز كۆزىمىز بىلەن كۆرمىگەن بولاتتۇق !

ئەنزەر، ئۇنتۇپ قالماڭ، قىزىمىز گۈزەلنۇر سىز ئۈچۈن شۇنچە كۆپ بەدەل تۆلىدى،ئۇ تېخى سىزگە قوشكىزەك بىر قىز بىر ئوغۇل تۇغۇپ بەردى.ئەگەر سىز ئۇنىڭغا يۈز كېلەلمەيدىغان ئىشنى قىلسىڭىز، بىز سىزنى بوش قويۇۋەتمەيمىز !

رەھىمەنىڭ بۇ كۆرەڭلەپ كەتكەن تۇرقىغا ئەنزەر چىداپ تۇرالمىدى-دە،مېيىقىدا كۈلگىنىچە ئىنكاس قايتۇردى.

-شۇڭا...ئىككىيلەن مېنىڭ بۇ يەردە ئىكەنلىكىمنى ئالدىن بىلگەچكە، تەييارلىق بىلەن كەلگەن، توغرىمۇ؟

ئۇ شۇنداق دەپ گۈزەلنۇرغا مۇنداقلا قاراپ سورىدى.

-سىز ئاتا-ئانىڭىزنى ئېلىپ كېلىپ،پەقەتلا ئۇنى يوقلاپ كەلمىگەنسىز؟

گۈزەلنۇرنىڭ كۆز چانىقى كۆزنى يۇمۇپ ئاچقۇچە قىزىرىپ كەتتى. ئۇ لېۋىنى چىشلەپ، ئۇۋالچىلىق ئىچىدە رەھىمە بىلەن شەۋكەتكە قاراپ ئاغرىندى.

-مەن ئۆزۈم كەلسەملا بولدى دىسەم، سىلەر چوقۇم بىللە بارىمىز دەپ تۇرۋالدىڭلار،ھازىر ئەنزەر يەنىلا مېنى خاتا چۈشىنىپ قالدى.

ئۇ بۇرنىنى تارتقىنىچە، كالپۇكىنى چىشلەپ قولىدىكى ئىسسىق ساقلاش تاماق قاچىسىنى ئەنزەرنىڭ قولىغا تۇتقۇزدى.

- بۇ مەن ئەلفىرەگە ئالاھىدە قاينىتىپ بەرگەن توخۇ شورپىسى.سىز ئاتا-ئانام بىلەن بۇ يەرگە كېلىشتە باشقا غەرىزىم بار دەپ قارىغان ئىكەنسىز، ئۇنداقتا بىز ھازىرلا ماڭايلى !

ئۇ گېپىنى تۈگىتىپ بۇرۇلۇپلا ماڭدى.ئەنزەر قوشۇمىسىنى سەل-پەل تۈرگىنىچە،گۈزەلنۇر بۇرۇلغان شۇ دەقىقىدە، ئۇنىڭ قولىنى تۇتۇۋالدى.

-راستىنلا ئەلفىرەنى يوقلاپ كەلمەكچى بولغان ئىكەنسىز، كېتىمەن دەپلا كەتسىڭىز قانداق بولىدۇ؟ئەگەر مەن سىزنى خاتا چۈشىنىپ قالغان بولسام، سىزدىن كەچۈرۈم سورايمەن.

ئەلفىرە كېسەل كارىۋىتىدا يېتىپ،ئەنزەرنىڭ پەس، مۇلايىم ئاۋازىنى ئاڭلاپ، يۈرىكى بارا-بارا سوۋۇشقا باشلىدى.

ئۇ ئەنزەر بىلەن تونۇشقىلى شۇنچە يىل بولدى، مەيلى بۇرۇنقى ئەقىدە ياكى ھازىرقى ئەلفىرە بولسۇن...ئەزەلدىن ئۇنىڭ بۇنداق مۇلايىم ئاۋازىنى ئاڭلاپ باقمىغان.ئېنىقلا ئەتىگەندە ئۇمۇ ئۇنى خاتا چۈشىنىپ قالغان، تاكى ئۇ ھوشىدىن كېتىپ دوختۇرخانىدا يېتىپ قالغۇچە، ئۇ خاتالىقىنى ئېتىراپ قىلمىدى.

ئەمما ھازىر گۈزەلنۇرنىڭ بىر ئېغىز گېپى بىلەن ئۇ مۇلايىملىق بىلەن كەچۈرۈم سوراۋاتىدۇ.شۇنداق!ئۇ شەھىدەدىن كەچۈرۈم سورىسا بولىدۇ،گۈزەلنۇردىن كەچۈرۈم سورىسا بولىدۇ.ئەمما ئەزەلدىن ئەقىدە ياكى ئەلفىرەدىن كەچۈرۈم سورىمايدۇ.

-ئۇنداقتا سىزنى زورمۇزور كەچۈردۈم !

ئەنزەرنىڭ كەچۈرۈم سورىغانلىقىنى ئاڭلاپ،گۈزەلنۇر مىيىقىدا كۈلۈپ قويۇپ، ئەنزەرنى قولتۇقلىغىنىچە كېسەلخانىغا كىردى.

رەھىمە بىلەن شەۋكەتمۇ بىر-بىرىگە قارىشىپ قويۇپ، بىللە كىرىپ كەلدى. ئەلفىرەنىڭ يېنىغا كەلگەندە گۈزەلنۇر ئىسسىق ساقلاش تاماق قاچىسىنى ئېچىپ،ئەلفىرەگە سۇنغاچ ئېغىز ئاچتى.

-ئەلفىرە!مەن سىزگە ئۆز قولۇم بىلەن ئېتىپ بەرگەن توخۇ شورپىسىنى تېتىپ بېقىڭ !

ئەلفىرە قوشۇمىسىنى تولغاپ رەت قىلماقچى بولغاندا، گۈزەلنۇر تاماق قاچىسىنى ئۇنىڭ قولىغا تۇتقۇزۇپ قويدى. ئەلفىرە بىر ئاز ئىككىلەنگەندىن كېيىن، يەنىلا قولىغا ئالدى،گۈزەلنۇر ھەرقانچە بولسىمۇ بۇنداق ۋاقىتتا ئۇنىڭغا زەھەر سالمايدۇ.ئۇنىڭ ئۈستىگە، بايا ئۇ پەقەت بىر قاچا ئۇماچ ئىچتى، ھەقىقەتەن قورسىقىمۇ ئانچە تويۇپ كەتمىگەنىدى.

گۈزەلنۇر ئۇنىڭ قاچىنى ئالغانلىقىنى كۆرۈپ، دەرھال قوشۇپ قويدى.

-ئەلفىرە، ئىسسىقىدا ئىچىڭ، مەن سىزگە جاپا تارتىپ قاينىتىپ بەردىم.

-ئۇنداقتا گۈزەلنۇر خانىمغا رەھمەت.

ئەلفىرە قوشۇقنى ئېلىپ، ئاستاغىنە بىر يۇتۇم ئىچتى.تونۇش پۇراق تەم سەزگۈسى ئېغىزىغا كىرىشىگە، ئۇنىڭ بېشى كۆزنى يۇمۇپ ئاچقۇچە «غوڭۇلدىغان» ئاۋاز بىلەن تەڭ، خۇددى پارتلاپ كەتكەندەك بولدى.

بۇ تەم ....رەھىمە خانىمنىڭ قولىنىڭ تەمى!ئۇ كىچىكىدىن تارتىپ ئاغرىپ قالسىلا،رەھىمە ئۇنىڭغا ئۆز قولى بىلەن توخۇ شورپىسى قاينىتىپ بېرەتتى.

دەل مۇشۇ تەم،چەتئەلدە، ئاشۇ جاپالىق كۈنلەردە، ئۇ بۇ تەمنى چەكسىز سېغىنغانىدى...ھازىر ئاخىرى يەنە بىرقىتىم ئېغىزىغا ئالغان چاغدا،ئەلفىرەنىڭ ئىختىيارسىز يىغلىغۇسى كەلدى.بىراق ئۇ بۇ چاغدا يىغلىسا بولمايدۇ.

ئۇ بۇرنىنى تارتىپ،ناھايتى تەسلىكتە كۆز ياشلىرىنى زورىغا بېسىۋېلىپ بېشىنى كۆتۈردى.ئۇ بېشىنى كۆتۈرۈپ گۈزەلنۇرنىڭ چىرايىغا قارىغان شۇ پەيىتتە،ئۇمۇ كۆرەڭلەپ كۈلگىنىچە ئۆزىگە قاراۋاتاتتى.

-قانداق، ئىچىشلىكمىكەن؟

گۈزەلنۇرنىڭ كۆزىدىن ئۈچ ئۈلۈش مەنسىتمەسلىك، يەتتە ئۈلۈش كۆرەڭلەش چىقىپ تۇراتتى.

-مەن ئالايىتەن ئۆز قولۇم بىلەن قايناتتىم.

ئەلفىرە كالپۇكىنى چىشلىدى.چۈنكى ئۇنىڭغا ناھايتى ئېنىق،بۇ توخۇ شورپىسىنى ھەرگىزمۇ گۈزەلنۇر قايناتمىغان.ئۇ ئىختىيارسىز بېشىنى بۇراپ بىر چەتتە تۇرغان رەھىمە خانىمغا قارىدى،دەل بۇ ۋاقىتتا رەھىمە خانىممۇ ئۇنىڭغا قاراۋاتاتتى.ئىككىسىنىڭ كۆزلىرى ئۇچىرىشىپ قالدى.

ئاخىرىدا رەھىمە خانىم سوغۇقلا بۇرنىنى قاققىنىچە بېشىنى باشقا ياققا بۇرىۋالدى، كۆزلىرىدىن بىزارلىق چىقىپ تۇراتتى.

-بۇ توخۇ شورپىسىنى ئۇ ئىچىپ، ئىسراپ بولۇپ كەتتى.

گۈزەلنۇر ئۇلۇغ كىچىك تىنىپ قويۇپ، رەھىمەنىڭ قولىنى سىققىنىچە ياخشىچاق بولۇشقا باشلىدى.

-ئاپا، بۇنداق دېمەڭ، ئەلفىرە ئەنزەرنىڭ شىركىتى ئۈچۈن ھېرىپ دوختۇرخانىدا يېتىپ قالدى.مەن ئۇنىڭغا شورپا قاينىتىپ بېرىشىم، ئۇنىڭ ھالىدىن خەۋەر ئېلىشىم كېرەك.

ئۇ گېپىنى تۈگىتىپلا ئەلفىرەگە مەسخىرىلىك قاراپ سورىدى.

-سىزنىڭچە شۇنداقمۇ؟

ئەلفىرە لىۋىنى چىڭ چىشلىگىنىچە گەپ قىلمىدى.شۇ دەقىقىدە يۈرىكى خۇددى پىچاق بىلەن قوچۇلغاندەك بىئارام بولىۋاتاتتى.ئانىسى ئۆز قولى بىلەن قاينىتىپ پىشۇرغان توخۇ شورپىسىنى ئىچكەن بولسىمۇ، لېكىن ھاياجىنىنى ئىپادىلەشكە جۈرئەت قىلالمىدى.ئۆز ئانىسى كۆز ئالدىدا بولسىمۇ، لېكىن ئۇنى مەسخىرە قىلىپ، باشقا بىر ئايال بىلەن يېقىن بولۇپ كەتتى.ئۇنىڭ كۆزلىرىدىكى بۇ ئازابنى گۈزەلنۇر كۆرۈپ تۇرۋاتتى.شۇنىڭ بىلەن ئۇنىڭ چىرايىدىكى كۆرەڭلەش بارغانسېرى چوڭقۇرلاشتى.

ئۇ قەستەن قىلغانىدى،ئەتىگەندە ئۇ رەھىمەنى ئىزدەپ بارغاندا، بۇرۇن ئەقىدەنىڭ ئاغرىپ قالغاندا رەھىمەنىڭ ئۆز قولى بىلەن قايناتقان توخۇ شورپىسىنى ئىچىشنى ياخشى كۆرىدىغانلىقىنى بىلدى.شۇڭا ئۇ رەھىمە خانىمغا شورپا قاينىاتقۇزۇپ،رەھىمە خانىم بىلەن شەۋكەت ئەپەندىنى ئېلىپ ئەلفىرەنى يوقلاپ كەلدى.مەقسىتى پەقەت بىرلا،ئۇنىڭ ئازابلىنىپ ئامالسىز قالغانلىقىنى، ئەمما ئاشكارىلاشقا ئامالسىز قالغانلىقىنى كۆرۈش ئۈچۈن.

ئەلفىرە ئۇنى ئۆيىگە قايتالمايدىغان قىلىپ، دادىسىنى تۈرمىدە ياتقۇزۇپ جاپا تارتقۇزغان ئىكەن، ئۇنداقتا ئۇ ئەلفىرەگە ئۇرۇق-تۇغقانلىرى يېنىدا بولسىمۇ، لېكىن تونۇيالمايدىغان ئازابنى تېتىپ قويماقچى بولغانىدى !ياق، ئۇ ئەلفىرەنى ئۇرۇق-تۇغقانلىرى بىلەن تونۇشۇشقا ئامالسىز قالدۇرۇپلا قالماي، يەنە ئاتا-ئانىسىغا ئۆزىنى رەقىب قاتارىدا كۆرگۈزمەكچى !

بۇ دۇنيادىكى ئەڭ ئازابلىق ئىش، سىز چوڭقۇر سۆيىدىغان ئاتا-ئانىڭىزنىڭ سىزنى دۈشمەن دەپ قارىشىدىن ئارتۇق ئازاپ بولمىسا كىرەك.ئۇ چوقۇم ئەلفىرەگە بۇ سۆڭەكتىن ئۆتىدىغان،ئىپادىلەش قىيىن بولغان ئازاپنىڭ تەمنى تېتىپ قويماقچى.ئۇ ئۇنىڭغا ئەقىدەنىڭ سالاھىيىتىدىن، چىرايىدىن ۋاز كەچكەن ئىكەن، قايتىپ كەلمەسلىكى كېرەكلىكىنى بىلدۈرۈپ قويماقچى بولدى.

گۈزەلنۇر شۇلارنى ئويلاپ ئۆزىنى تۇتۇۋالالماي يەنە بىر قېتىم پىسسىڭىدە كۈلۈپ سورىدى.

- ئەلفىرە ، سىزنىڭ يەنە يېگۈڭىز بارمۇ؟مەن يەنە قىپ بەرسەم بولىدۇ،گەرچە مېنىڭ ئاشپەزلىك ھۈنىرىم ياخشى بولمىسىمۇ.

ئۇ سۆزلەۋېتىپ رەھىمەنىڭ قولىنى مۇلايىملىق بىلەن سىقتى.

- لېكىن ئاپام ياردەم قىلالايدۇ،شۇنداقمۇ، ئاپا؟

رەھىمە خانىم مېھرىبانلىق بىلەن گۈزەلنۇرغا قاراپ كۈلۈپ قويدى، ئاندىن مىھرىبان كۆزلىرىدىن سىكىنۇت ئىچىدە مۇز ياغدۇرۇپ ئەلفىرەگە قاراپ جاۋاپ بەردى.

-مەن ھەقىقەتەن سىزگە تاماق ئېتىشنى ئۆگىتىشنى خالايمەن، لېكىن بۇنداق ئادەمگە ئېتىپ بەرمەيمەن...ئۇ ئەرزىمەيدۇ !

بىر چەتتە تۇرغان شەۋكەتمۇ دەرھال بېشىنى لىڭشىتىپ،ئايالىنىڭ گېپىگە قوشۇلىدىغانلىقىنى بىلدۈردى.

- شۇنداق!گۈزەلنۇر، سىز بەك ئاقكۆڭۈل ئىكەنسىز، بۇ ئايال دەسلەپتە كۆك ئاسمان داچىسىدا خىزمەتكار بولغان، كېيىن يەنە ئەنزەر گۇرۇھىغا بېرىپ خىزمەت قىلدى، ئۇنىڭ نېمە ئويلاۋاتقانلىقىنى كىم بىلمەيدۇ؟پەقەت سىزدەك ئاق كۆڭۈل بالىلارلا ئۇنى دوست قاتارىدا كۆرۈشنى خالايدۇ...

بۇ بىر ئائىلە كىشىلىرىنىڭ بىر-بىرىگە جور بولۇپ ئەلفىرەنى ئەيىبلەشلىرىدىن ئەنزەرنىڭ قوشۇمىلىرى چىڭڭىدە تۈرۈلدى.ئۇ ئەلفىرەنىڭ قولىدىكى تېخى ئىچىپ بولالمىغان توخۇ شورپىسىغا قاراپ قويۇپ،ئېغىز ئاچتى.

-تېزراق ئىچىڭ!

ئەلفىرە بۇرنىنى تارتقىنىچە، بېشىنى تۆۋەن سېلىپ، توخۇ شورپىسىنى چوڭ-چوڭ ئىچىشكە باشلىدى.كۆز يېشى ئىختىيارسىز توخۇ شورپىسىنىڭ چىنىسىگە چۈشتى، تۇزلۇق تەم ئېغىز بوشلۇقىنى قاپلىدى.

بىراق ئەنزەردىن باشقا، بۇ كېسەلخانىدا ھېچكىم ئۇنىڭ شورپا ئىچكەندىكى ھالىتىگە كۆڭۈل بۆلمىدى، ئۇنىڭ ياش تۆككەنلىكىگىمۇ دىققەت قىلمىدى.توخۇ شورپىسىنى ئىچىپ بولغاندىن كېيىن، ئەلفىرە قەغەزنى تارتىپ، تەرىنى سۈرتكەندەك قىياپەتكە كىرىۋېلىپ، كۆز ياشلىرىنى سۈرتىۋەتتى.

ئەنزەر ئەپچىل ھەركەتلىرى بىلەن چىنىنى ئىسسىقلىق ساقلاش تۇڭىغا سېلىپ، ئاندىن گۈزەلنۇرغا سۇنغاچ ئەسكەرتتى.

-ئۇ سىلەرنىڭ كۆڭۈل بۆلىدىغانلىقىڭلارنى بىلدى.توخۇ شورپىسىنىمۇ ئىچىپ بولدى،سىلەر قايتىپ تۇرۇڭلار، ئۇ ئارام ئېلىشى كېرەك.

گۈزەلنۇر ئۇنىڭغا قاراپ سورىدى.

-ئەنزەر، سىز قايتىپ كەتمەمسىز؟ چۈش بولدى، بولمىسا بىز ئاتا-ئانىمىزنى ئېلىپ سىرتقا چىقىپ تاماق يەيلىمۇ؟

ئەنزەر يۈزىنى قەغەز بىلەن يېپىپ تەرلىرىنى سۈرتكەندەك قىياپەتكە كىرىۋالغان ئەلفىرەگە قاراپ قويۇپ،رەت قىلغىنىچە كۈلۈپ قويدى.

-باشقا كۈنى بولسۇن!قېيناتام بىلەن قېينانام يېقىندىن بۇيان بۇ شەھەردە تۇرىۋاتىدىغۇ، ھامان پۇرسەت بولىدۇ.مېنىڭ ئەلفىرەگە تاپشۇرىدىغان يەنە ئازراق خىزمىتىم بار،بۈگۈنچە سىلەر بېرىپ يەڭلار!

گۈزەلنۇر نارازى بولغان ھالدا كالپۇكىنى ئۈمچەيتىپ،ئەنزەرگە بىردەم ئەركىلىگەندىن كېيىن، بۇرۇلۇپلا كېتىپ قالدى.

بىر ئائىلىدىكى ئۈچ جان كەتكەندىن كېيىن،ئەنزەر كىسەلخانىنىڭ ئىشىكىنى تاقاپ، چوڭ قەدەم بىلەن ئەلفىرەنىڭ ئالدىغا كېلىپ، ئۈستەلدىكى قەغەز قۇتىسىنى ئۇنىڭ قولىغا تۇتقۇزدى.

-نېمە، ھەقىقىي ئەھۋالنى بىلمەيدىغان ئىككى بوۋاي موماي ئىككى ئېغىز گەپ قىلىپ قويسا، ئۇۋالچىلىقتا مۇشۇنداق بولۇپ كەتتىڭىزمۇ؟

ئەلفىرە تازلىق قەغىزىنى تارتىپ، يۈزىدىكى كۆز ياشلىرىنى غەزەپ بىلەن سۈرتتى، ئاۋازىدىن يىغا ئاۋازى چىقىپ تۇراتتى.

-ئۇلار نېمە دېسە، مەن قىلچە پىسەنت قىلمايمەن.

رەھىمە بىلەن شەۋكەتنىڭ ئۇنىڭغا بولغان خاتا چۈشەنچىسىگە بىر ئىككى كۈن بولمىدى.

-مەن پەقەت...

ئۇ بۇرنىنى تارتىپ قويۇپ، بېشىنى كۆتۈرۈپ كۆز يېشىنى ئاققۇزماسلىققا تىرىشىپ،گېپىنى داۋام قىلدى.

-پەقەت ئاپامنى سېغىندىم.

ئەنزەر تۇرۇپلا قالدى.ئۇ قوشۇمىسىنى تۈرگىنىچە،بېشىنى بۇراپ ئۇنىڭغا قاراپ ئەجەبلىنىپ سورىدى.

-ئاپىڭىزنى سېغىندىڭىزمۇ؟

-ھىم!ئىلگىرى ھەر قېتىم ئاغرىپ قالسام، ئاپام ماڭا توخۇ شورپىسى قاينىتىپ بېرەتتى، ئۇ توخۇ شورپىسى بەدەننى قۇۋۋەتلەيدۇ، كۆپرەك ئىچسەڭ ياخشى بولۇپ كېتىسەن دەيتتى.كىچىك ۋاقتىمدا مەن ئىچىشنى ياخشى كۆرمەيتتىم، لېكىن ئۇ ھەر قېتىم مېنى ئالداپ، مېنى چوقۇم ئىچىۋېتىڭ دەيتتى.كېيىن چوڭ بولدۇم، ئۇ پۇراقتىن ئايرىلالمايدىغان بولدۇم،گۈزەلنۇر خانىم ماڭا بەرگەن توخۇ شورپىسى... ماڭا ئۆتمۈشنى ئەسلىتىپ قويدى،شۇڭا چىداپ تۇرالماي،يىغا تۇتۇپ قالدى،ئەنزەر ئەپەندىنىڭ ئالدىدا سەت بولدى.

ئەنزەر قوشۇمىسىنى تۈرگىنىچە،خۇددى چوڭقۇر كۆلچەكتەك تېگى كۆرۈنمەيدىغان كۆزلىرى بىلەن ئۇنىڭ يۈزىگە قاراپ تۇراتتى، خۇددى ئۇنىڭ گەپلىرىنىڭ راست-يالغانلىقىنى پەرق ئەتمەكچى بولغاندەك قىلاتتى.

ئەلفىرە چوڭقۇر بىر نەپەس ئالغاندىن كېيىن، قەغەز قۇتىسىنى بىر ياققا قويۇپ، ئاندىن بېشىنى كۆتۈرۈپ ئەنزەرنىڭ يۈزىگە قاراپ،تىمىنى بۇرىماقچى بولدى.

-بولدىلا، بۇنى دېيىشمەيلى! ئەنزەر ئەپەندى بايا مەن بىلەن سۆزلىشىدىغان خىزمەت ئىشى بار دېگەنغۇ؟ئەمىسە سۆزلىشەيلى.

ئەنزەرنىڭ قوشۇمىسى سەل-پەل تۈرۈلدى. ئەلفىرە يەنىلا ئۇنىڭ بايا مۇنداقلا دەپ قويغان گېپىگە ئېسىلىۋىلىپ باراتتى،ئەسلى ئۇئەنزەرنىڭ مەقسىتىنى ئېنىق بىلىشى كېرەكقۇ،بايام ئۇنىڭ خىزمەت ئىشى بار دىگىنى،پەقەت گۈزەلنۇرلارنى كەتكۈزۋىتىش ئۈچۈن دىيلگەن گەپ.لېكىن ئۇنىڭ ھازىرقى بۇ پوزىتسىيەسى،ئىش بولسا دىيىشەيلى بولمىسا كىتىڭ دىگىنى ئەمەسمۇ! ئەمەلىيەتتىمۇ ئۇنىڭ ھەقىقەتەن ئەلفىرە بىلەن پاراڭلىشىدىغان ئازراق ئىشى بار ئىدى.

-چىن گۇرۇھى بىلەن توردىكى ھېلىقى خاككېر تۈنۈگۈندىن باشلاپ ئەنزەر گۇرۇھىغا ھۇجۇم قىلىشنى توختاتتى، بۇ ئىش سىز بىلەن مۇناسىۋەتلىكمۇ؟

ئەلفىرە بىردەم تۇرۇپ قالدى،ئۇ بۇ ئىشنى تىلغا ئالمىغىنى ياخشتى، تىلغا ئېلشىغلا، ئەلفىرەنىڭ ئېسىگە بىر ئىشنى ئۇنىڭغا دېيىشكە ئۈلگۈرەلمىگەنلىكى كەلدى.شۇنىڭ بىلەن ئۇ چوڭقۇر نەپەس ئالغىنىچە ئېغىز ئاچتى.

-ئاققۇ كۆلىدىكى داچىغا بېرىپ كېلىش قولايلىقمۇ، سىز بىلەن پاراڭلىشىدىغان ئىشىم بار ئىدى.

نىجات ئۇنىڭغا ئەۋەتكەن ماتېرىياللارنىڭ ھەممىسىنى ئۇ خاتىرە كومپيۇتېرىدا ساقلىۋالغانىدى،تۈنۈگۈن چۈشتىن بۇرۇن ئۆيگە قايتقاندا، ئۇ خاتىرە كومپيۇتېرنى ھېلىقى كىچىك ئۆيگە قويۇپ قويغان.ئەنزەر ئۇنىڭ تاتارغان چىرايىغا سىنچىلاپ قاراپ قويۇپ سورىدى.

-سىزنىڭ بۇ ھالىتىڭىزدىن دوختۇرخانىدىن چىقالامسىز؟

-ھېچنىمە بولمايدۇ.

ئەلفىرە ئۇنىڭغا قاراپ كۈلۈپ قويغاچ جاۋاپ بەردى.

-ئۇماچنىمۇ ئىچتىم، توخۇ شورپىسىنىمۇ ئىچتىم، ئوزۇقلۇق سۇيۇقلۇقىنىمۇ ئىچتىم، ھوشۇمدىن كەتمەيمەن.

ئۇ كۈلگەن چاغدا، قاش-كۆزلىرى ئېگىلىپ، تۇغما مۇلايىملىقى چىقىپ تۇراتتى،ئۇنىڭ بۇ تۇرقىنى كۆرۈپ ئەنزەر سەل خىيالغا پاتتى.

نېمىشقىكىن، ئۇ ھەر قېتىم ئەلفىرەنىڭ كۈلۈمسىرىگەن كۆزلىرىنى كۆرگەندە، ئالتە يىل بۇرۇنقى ئەقىدەنى كۆرگەندەك بولىدۇ.ئەينى چاغدا ئەقىدەنىڭ كۆزىدىكى ئىللىق نۇر ئۇنىڭ يۈرىكىنى يۇمشىتىپ، ئۇنى باغرىغا بېسىشنى ئويلايتتى.ئەمما ھازىر گۈزەلنۇرنىڭ مىجەزى ئۆزگىرىپ نىمىشقا مۇشۇنداق بولۇپ قالغاندۇ؟ھەتتا ئۇنىڭ كۆزلىرىدىن ئەينى يىللاردىكى مۇلايىملىقتىن ئەسەرمۇ قالمىغانىدى.

ئەنزەرنىڭ ئۆزىگە تىكىلىپ قاراپ تۇرغانلىقىنى كۆرگەن ئەلفىرە قېشىنى تولغاپ يەنە بىر قېتىم ئەسكەرتتى.

-ئەنزەر ئەپەندى، بىز ماڭساق بولامدۇ؟

ئەنزەر ئاندىن ئېسىنى يىغىپ،بېشىنى لىڭشىتىپ، پۇتىنى كۆتۈرۈپ ياندىكى ئۆيگە بېرىپ سېستىرانى چاقىردى.سىستىرا ئەلفىرەنى يۆلەپ بىنانىڭ ئاستىدىكى ماشىنىغا ئاپىرىپ قويدى.ئەركىن شوپۇرنىڭ ئورۇندۇقىدا ئولتۇرۇپ، ماشىنىنىڭ ئارقا ئورۇندۇقىدىكى چىرايى ئانچە ياخشى بولمىغان ئەلفىرەگە قاراپ،كۆڭۈل بۆلگىنىچە سورىدى.

-سىز راستىنلا كۆپرەك ئارام ئالمامسىز؟

ئەلفىرە بېشىنى چايقاپ، پۇتىنى كۆتۈرۈپ ماشىنىنىڭ ئارقا ئورۇندۇقىدا ئولتۇرغىنىچە يۆلىنىپ كۆزىنى يۇمدى.ئەنزەر ئۇنىڭ يېنىدا ئولتۇرۇپ ئۇنىڭغا قاراپ قويغاچ ئەركىنگە بۇيرۇق قىلدى.

-ماشىنىنى ھەيدە!

ئەركىن دەرھال ماشىنىنى ئوت ئالدۇردى.دوختۇرخانىدىن ئاققۇ كۆلى تۇرالغۇسىغىچە بولغان سەپەر ئۇنچىلىك قىسقا ئەمەس ئىدى، ئەلفىرە ماشىنىنىڭ ئارقا ئورۇندۇقىغا يۆلىنىپ، كۆزىنى يۇمدى، بېشى گاراڭ ئىدى.خىلى ئۇزۇن مۇساپىنى باسقاندىن كىيىن،ئەركىن ماشىنىسىنى ئاققۇ كۆلىدىكى ياتاق بىناسىنىڭ ئالدىغا توختاتقاندا، ئەلفىرە ئۇخلاپ قالغانىدى.

-ئەپەندىم...

ئەركىن ئاۋازىنى تۆۋەنلىتىپ،سورىدى.

-ئۇنى ئويغىتايمۇ؟

ماشىنىنىڭ ئارقا ئورۇندۇقىدا ئولتۇرغان ئەنزەر يېنىدىكى ياداڭغۇ ئايالغا ئۈن-تىنسىز قاراپ قويۇپ، ئېغىر ئۇھ تارتقىنىچە ئېغىز ئاچتى.

-ئۇ يەنە بىردەم ئۇخلىۋالسۇن!

ئۇ گېپىنى تۈگىتىپ، بىر ئاز ئىككىلەنگەندىن كېيىن، يەنىلا چاپىنىنى سېلىۋېتىپ، ئۇنىڭ ئۈستىگە يېپىپ قويدى.ۋاقىت بىر مىنۇت بىر مىنۇتتىن ئۆتۈپ كىتىۋاتاتتى. ئەلفىرە ئويغانغاندا، كەچكى شەپەق ئاللىقاچان غەربكە قىيسايغان ئىدى.بۇرنىغا ئەنزەرنىڭ يىنىك تىنغان تىنىقى پۇرىسا، قۇلىقىنىڭ تۈۋىدە كۇنۇپكا تاختىسىنى چەككەن «جاق-جاق» قىلغان ئاۋاز ئاڭلىنىۋاتاتتى،ئۇ قوشۇمىسىنى تۈرگىنىچە، تەسلىكتە كۆزىنى ئاچتى.

ئەنزەرنىڭ ياندىن قاراشقا ناھايتى قاملاشقان قاش كۆزلىرى كۆز ئالدىدا نامايەن بولۇپ تۇراتتى،ئۇ خاتىرە كومپىيوتىرىنى تىزىغا قويغىنىچە ئەستايىدىللىق بىلەن ئىش بېجىرىۋاتاتتى. ئەلفىرە ئۇنىڭ بۇ تۇرقىغا قاراپ ئازراق ھۇزۇرلىنىش تۇيغۇسىنى ھىس قىلدى،ئۇنىڭ نەزىرىدە ئەنزەر داشقال ئەر بولسىمۇ،لىكىن ئۇ راستىنلا بەك كىلىشكەن،بەك جەلىپ قىلارلىق ئەر ئىدى.ئۇ ئۇنىڭغا تىكىلىپ خىيالغا پاتقان چاغدا،ئەنزەر بېشىنى يانغا بۇراپ لېۋىنى ئىلمەك قىلىغىنىچە سورىدى.

-شۇنداق چىرايلىقمىكەنمەن؟

ئۇنىڭ تۇيۇقسىز كەلگەن پەس ئاۋازىدىن ئەلفىرە بىردىنلا تىتىرەپ كەتتى.

-ئۇيقۇغا قاندىڭىزمۇ؟

ئەلفىرە بىر پەس ھاڭۋېقىپ تۇرۇپ قېلىپ،ئاندىن ئۆزىنى تۇتۇۋالالماي بېشىنى لىڭشىتتى.

-ھەئە

-تۆت سائەت بولدى!

ئەنزەر بېغىشىدىكى پولات سائەتكە قاراپ قويدى، نېپىز كالپۇكىدا مەسخىرىلىك ياي پەيدا بولدى.

-ھەقىقەتەن ئۇخلىيالايدىكەنسىز.

aziza

ئەڭ يېڭى ئاۋازلىق رومان، پوۋېست ھىكايىلەر يوللىنىدۇ قوشىۋېلىڭ