گۈزەل ھايات 9-بۆلۈم 5-قىسىم _ئەمەلىيەت ھەممىدىن ئۈستۈن

5-قىسىم

ئەمەلىيەت ھەممىدىن ئۈستۈن

 رەنا دىلارەگە ئېھتىياتچانلىق بىلەن قاراپ قويدى، ئۇنىڭ بۇ غەلىتە كۆزلىرى ئادەمنىڭ ئىچىنى ئاغرىتاتتى.

- ھەقىقەتەن... ئاياللارنى بەزلەشنى بىلىدىغان ئادەم ئىكەن. - دېدى رەنا.

 دىلارە چوڭقۇر نەپەس ئالدى، چىرايى بىلىنەر - بىلىنمەس تۈرۈلۈپ قالدى.

رەنا  نەدىمۇ باشقىلارغا تەسەللىي بېرىدىغان ئىشلارنى قىلىپ باققان دەيسىز، دىلارەنىڭ بۇ چىراي ئىپادىسىنى كۆرۈپ، سەل ھودۇقۇپ:

- بۇ... مەن ئۇنىڭ پەزىلىتىنىڭ ياخشى ئىكەنلىكىنى ھېس قىلدىم، ھەممە يەردە قالايمىقان ئىش قىلىدىغان ئادەم ئەمەسكەن، ئىككى ئادەم بىللە بولغاندا، ئەڭ مۇھىمى ئىشەنچ بولۇشى كېرەك... - دېدى.

 دىلارە يېنىكلەپ قالغاندەك چىرايلىق كۈلۈپ قويۇپ:

- بىلىمەن ... - دېدى.

بىراق نېمىشقىدۇر يەنە بەزى ئىشلارنى ئويلاپ كۆڭلى يېرىم بولۇپ قالدى. نېمە ئۈچۈن دەمسىز، چۈنكى ئىلىيار نۇرگۈل خانقىزنى خوش قىلىدىغان مۈشۈكنى تەييارلاپ ئۇنى ئالامەچە خوش قىلىۋەتتى. ئۇ دىلارەدىن باشقا ئاياللارنىمۇ چۈشىنىدىكەن، قانداق خوش قىلىشنى بىلىدىكەن. بۇنداق بولسا دىلارە قانداقمۇ قاراپ تۇرالىسۇن.

 كەيپىيات بىر مەھەل سەل ئوڭايسىزلىنىپ قالدى، ھېلىمۇ ياخشى زەرىفە ناھايىتى تېزلا كىرىپ كەلدى. . ياق، كىرىپ كەلدى دېگەندىن كۆرە يۈگۈرۈپ كىردى دېگەن تۈزۈك.

 ئۇ رەنانىڭ يېنىدا ئون نەچچە يىل ئىشلىدى، يېشىمۇ بىر يەرگە باردى، ھازىرقىدەك دەلدەڭشىپ يۈگۈرۈپ كىرىشىنى رەنانىڭ بىرىنچى قېتىم كۆرۈشى. دىلارە بىلەن رەنا ئۇنىڭغا تىكىلىپ قاراپ تۇرالماي:

- زەرىفە، نېمە ئىش بولدى بۇنچە ئالدىراش؟ - دەپ سورىدى.

 زەرىفە يۈگۈرۈپ كىرىپ، رەنانى كۆرۈپ، ئىككى پۇتى بوشىشىپ يەردىلا ئولتۇرۇپ قالدى.

 ئاندىن رەنانىڭ قولىنى تۇتۇپ، بېشىنى كۆتۈرۋېدى كۆزلىرى ياش چىقىپ كەتتى.

- رەنا  خانىم.... - زەرىفەنىڭ ھەسرەتلىك ئاۋازىدىن تىترەك ۋە تىل بىلەن تەسۋىرلىگۈسىز كەيپىيات چىقىپ تۇراتتى،- رەنا خانىم... خانقىز ئۇ .... - دېدى.

رەنا زەرىفەنىڭ بۇنداق كونتروللۇقىنى يوقاتقانلىقنى ئەزەلدىن كۆرۈپ باقمىغان، ئېڭىشىپ ئۇنىڭ بىلىكىنى تۇتۇپ، پەس ئاۋازدا:

- زەرىفە، بىرەر ئىش بولدىمۇ؟- دەپ سورىدى.

 زەرىفە بېشىنى چايقاپ يەنە بېشىنى لىڭشىتىپ:

- خانقىز... خانقىز... ئۇ قايتىپ كەلدى... - دېدى.

 دىلارە قوشۇمىسىنى تۈردى، ئايرۇسمۇ؟ رەشىدەمۇ؟ گۈلشەنمۇ؟

لېكىن ئۇلار ئۈچەيلەن زەرىفەنى مۇشۇنداق قىلىپ قويالامدۇ؟

 لېكىن، رەنا زەرىفەگە بىرنەچچە سېكۇنت قاراپ تۇرغاندىن كېيىن، توساتتىن ئۇنىڭ قولىنى چىڭ تۇتۇۋېلىپ، تىترەك ئاۋازدا:

- سىز...  دېگىنىڭىز - دېدى.

  ئۇ  ئىسىمنى چاقىرىشقا جۈرئەت قىلالمىدى، شۇنچە يىللاردىن بۇيان، ئۇ نۇرغۇن ئۈمىدلەرنى باشتىن كەچۈرۈپ باققان، ئاخىرىدا ئازابلىق ئۈمىدسىزلىككە قېلىپ، بەك تەس كەلگەن.

 ئەمما زەرىفە بېشىنى كۈچەپ لىڭشىتىپ:

-  شۇنداق، شۇنداق ... - دېدى.

رەنانىڭ بەدىنى ئىككى قەدەم دەلدەڭشىپ، پارنىكنىڭ ئىشىكىگە قارىدى، كۆز چاناقلىرى بىردەمدىلا قىزىرىپ، زەرىفەنى چىڭ تۇتۇۋالغان قوللىرى تىترەپ كەتتى.

دىلارەمۇ بۇنىڭ نېمە ئىش ئىكەنلىكىنى بىلىپ، ھەيرانلىقىنى باسالماي ئىشىك تەرەپكە قارىدى.

رەنا قولىنى ئاستا مەيدىسىگە قويۇپ، جىددىيلەشكەن يۈرىكىنى تۇتۇۋالماقچى بولدى، لېۋىنى كۈچەپ چىشلەپ، چەكسىز ئۈمىد بىلەن ئىشىك تەرەپكە قارىدى.

 خۇددى  قۇتقۇزۇشنى ساقلاۋاتقان كىچىك بالىغا ئوخشاپ قالدى.

 ئاخىرى، گۈلخانىنىڭ ئىشىكى ئالدىدىكى پەردە باشقىلار تەرىپىدىن سىرىتتىن ئېچىلدى، ئارقىدىنلا گۈلخانىدىكى ھەممە ئادەمنىڭ كۆز ئالدىدا ئىككى كۆلەڭگە ئاستا-ئاستا پەيدا بولدى.

ئىليارنىڭ قەددى-قامەتلىك، ئېگىز سىيماسى ئەڭ ئاۋۋال كىشىلەرنىڭ دىققىتىنى تارتتى، لېكىن كېيىنكى سېكۇنتتا، ئۇ قولىدىن يېتىلەپ كىرگەن ئايال پەيدا بولغاندا، گۈللۈك بىر مەھەل تىمتاس جىمجىتلىققا چۆكتى.

 ھېچقانداق ئاۋاز يوق.

ھەتتا  نەپەس ئالغان ئاۋازمۇ يوق.

ئىليار دىلنارنىڭ بىلىكىدىن تۇتۇپ تۇراتتى، دىلنارنىڭ مېڭىش ھالىتىدىن قارىغاندا سەل قىينىلىپ قالغاندەك كۆرۈنەتتى.

 ئىليارنىڭ كۆزى ئىشىكتىن كىرگەن شۇ دەقىقىدە دىلارەگە چۈشتى.

قاپقارا كۆزلىرىدىن بىر خىل نارازىلىق چىقىپ تۇراتتى، لېكىن دىلارە بۇنى سەزمىگەنىدى.

 ئىليار لېۋىنى چىڭ پۈرۈشتۈرۈپ قويدى، گەرچە ھازىرقى ئەھۋال مۇۋاپىق بولمىسىمۇ، لېكىن كۆڭلىدە يەنىلا سوغۇق مۇئامىلىگە ئۇچرىغاندەك ھېس قىلىپ، ئازراق كۆڭلى يېرىم بولدى.

بىر مۇنچە جاپا تارتىپ ئاپىسىنى ئېلىپ كەلگەندىكىن، ئەجەبا ئىنئام بېرىش ئۈچۈن بولسىمۇ، مەستانە بولۇش نەزىرى بىلەن قاراپ قويمامدۇ؟

دىلنارنىڭ شۇ تاپتا نەزىرى رەناغا مەھكەم باغلانغانىدى.

بىر جۈپ لەۋى خېلى ئۇزۇنغىچە لۆمىلدەپ، ئېچىلىپ-يېپىلدى، لېكىن ھېچقانداق ئاۋاز چىقىرالمىدى.

ئۇزۇن يىلدىن بۇيان توۋلاپ باقمىغان ئاپا دېگەن سۆز ناتونۇش بىلىنىپ،  ئېغىز ئېچىشى تەس كەلدى.

 بۇ چاقىرىشنىڭ ئۇنىڭ ئۈچۈن قانچىلىك ئەھمىيەتكە ئىگە ئىكەنلىكىنى بىر ئۆزى بىلىدۇ.

دىلارە ئاپىسىنىڭ جىددىيلەشكەن ھەم تەمتىرىگەن ھالىتىنى تۇنجى قېتىم كۆردى.

ئۇ بەلكىم ئاپىسىنىڭ ھازىرقى ھالىتىنىڭ سەۋەبىنى چۈشىنەلىشى مۇمكىن، لېكىن ئۆزىنى ئاپىسىنىڭ ئورنىغا قويالمايدۇ.

 رەنا زەرىفەنىڭ قولىنى چىڭ تۇتۇپ سۆڭىكىنى ئىزىۋېتەيلا دەپ قالدى، زەرىفە بولسا لېۋىنى چىشلەپ، ئازراقمۇ ئاۋاز چىقارمىدى.

 كۆز يېشى ئۈن-تىنسىز ئاقماقتا، بۇ دۇنيادا ھېچكىم رەنانى ئۇنىڭدەك چۈشەنمەيدۇ، رەنانىڭ ھازىر قانچىلىك ھاياجانلىنىۋاتقانلىقىنى ئۇنىڭدەك بىلمەيدۇ.

 بۇ ئۇنىڭ كېچە-كۈندۈز سان-ساناقسىز قېتىم كۆرگەن كۆرۈنۈشى.

رەنانىڭ پۇتىنىڭ ئۇچى تۇيۇقسىز مىدىرلىدى، پەقەت بىر كىچىك قەدەم ئېلىپلا تەمتىرەپ، دەلدەڭشىپ يەرگە يىقىلىپ چۈشكىلى تاس قالدى.

 دىلارە بىلەن زەرىفە بىرلا ۋاقىتتا كېلىپ ئۇنى يۆلىدى. ئىشىك ئالدىدا تۇرغان دىلنارمۇ ئالدىغا بىر قەدەم ماڭدى، ئاغرىق دەستىدىن قوشۇمىسى سەل - پەل تۈرۈلدى.

 پەقەت بىر ئاز تۇرۇپ قالدى، ئەمما توختىمىدى، ئىليار ئۇنىڭ مەقسىتىنى سېزىپ،  يۆلەپ ئالدىغا ماڭدى.

 رەنانىڭ كۆزى ئاچكۆزلۈك بىلەن دىلنارنىڭ يۈزىنى سىيپاپ ئۆتتى، ئۇنىڭ  چىراي ئىپادىسىدىن ھەتتا ئۆزىمۇ كونترول قىلالمايدىغان بىر خىل تەسىرلىنىش چىقىپ تۇراتتى.

- دىل....- بوغۇق ئاۋاز  چىقتى، بوغۇز ئارىلىقىدىكى ئاچچىق-چۈچۈك بوغۇلۇش كۆپ قىينىدى.

دىلنار بېشىنى لىڭشىتتى،  كۆزلىرىگە ياش كېلىپ:

- بۇ مەن... ئاپا... - دېدى.

 ئاپا دېگەن سۆز رەنانى قاتتىق بىر نەپەس ئالغۇزدى-دە، ئالدىغا بىر قەدەم ئېلىپ، تىترىگەن قوللىرى بىلەن دىلنارنىڭ يۈزىنى تۇتۇۋېلىپ:

-ھەممە، ھەممىگە  رەھمەت... سىز تېخى ھايات ئىكەنسىز! - دېدى.

دىلنار لېۋىنى چىشلىدى، كۆز ياشلىرى تاراملاپ ئاقتى.

رەنا كۆز ياشلىرىنى سۈرتۈپ، ئاخىرى ئىككى قولىنى كەڭرى ئېچىپ ئۇنى باغرىغا باستى.

 ھەقىقىي تېگىش سېزىمى رەنانىڭ كۆزىنى چىڭ يۇمدۇردى، دىلنارنىڭ بېشىنى قايتا - قايتا سىلىدى، ئاۋازىدىن چەكسىز قايغۇ چىقىپ تۇراتتى.

-  بالام، مېنىڭ بالام... - دېدى.

 قايتا ئۇچرىشىشتا ئەمەلىيەتتە كۆپ سۆزلەشنى تەلەپ قىلمايدۇ.

 ئەڭ ئاددىي، ھەتتا بىر-بىرىنىڭ چاقىرغان ئاۋازى دۇنيادىكى ئەڭ ھەشەمەتلىك، يېقىملىق سۆزلەردىن ئۈستۈن تۇرىدۇ.

 دىلارەنىڭ كۆز چاناقلىرى قىزىپ كەتتى،  كۆزىنى يۇمۇپ، بېشىنى باشقا ياققا بۇرۇۋالدى.

 ئۇ ئەزەلدىن بۇنداق كۆرۈنۈشنى كۆرۈشكە ماس كەلمەيدۇ.

كۆز يېشىدىن ئىبارەت بۇ ناتونۇش نەرسىنىڭ يېقىندىن بۇيان قەدەم تەشرىپ قىلىشى ھەقىقەتەن كۆپىيىپ قالدى.

 ئىليار ئۈن-تىنسىز ئۇنىڭ يېنىغا كېلىپ، قولىنى كۆتۈرۈپ  بېشىدىن تۇتۇپ، باغرىغا باستى.

رەناغا دىلنار ھەمراھ بولغاچقا، دىلارەنىڭ مەۋجۇتلۇق تۇيغۇسىمۇ نىسبەتەن ئاجىزراق بولدى.

 بۇ ئىليارنىڭ ئۇنى ئېلىپ كېتىشىگە تامامەن قولايلىق يارىتىپ بەردى.

 ئەسلىدە ئۇنىڭ بىلەن ئىككى كېچە - كۈندۈز ئۆيگە قايتمىغانلىقنىڭ  ھېساب - كىتابىنى قىلماقچى بولغان ، نەتىجىدە ئۇنىڭ كەيپىياتىنىڭ ناچارلىقىنى كۆرۈپ ، بۇ ئويىدىنمۇ ياندى.

 ھىم ، باشقا ئىشمۇ يوق. دىلارەنىڭ كەيپىياتى ياخشى ئەمەس. ئىليارغا نىسبەتەن بۇ ئەڭ چوڭ ئىش.

ـــ ئاپام كەلسە ، نېمىشقا ماڭا ئالدىنئالا دەپ قويمايسىز ؟ - دېدى دىلارە.

ئىليار قاش ئېتىپ قويۇپ:

 ـــ  ئۆيگە قايتمىسىڭىز، - دېدى.

 ئىليار ئەسلىدە بۇ ئىشنى بولدى قىلماقچى بولغان، دىلارە تەشەببۇسكارلىق بىلەن تىلغا ئالغانىكەن، ئۇنداقتا بۇ ھېساب - كىتابنىڭ بەدىلىنى تۆلىشى كېرەك ئوخشايدۇ.

ئاددىي بىر جۈملە سۆز بولسىمۇ، لېكىن ئىنتايىن پەرىشان، ئاغرىنىش چىقىپ تۇراتتى.

دىلارە بېشىنى كۆتۈرۈپ:

 ـــ تېلېفون قىلسىڭىز بولىدىغۇ ؟ - دېدى.

 ئىليار بىردەم جىمىپ قېلىپ:

 ـــ ئاپىڭىز ئايروپىلاندىن چۈشكەندىن كېيىن ئاندىن ماڭا خەۋەر قىلدى. - دېدى.

 دىلارە بىردەم تۇرۇۋالغاندىن كېيىن ، نەپىس قاشلىرىنى سۈزۈپ:

 ـــ ئەمىسە ئۆيگە بارغىنىمنىڭ نېمە پايدىسى ؟  - دېدى.

ئىليار بۇ قېتىم گەپ قىلماي يېنىككىنە كۈلۈپ قويدى.   ئاندىن  ئەكرەمنىڭ يېنىدىن ئۆتۈپ كېتىۋېتىپ  :

ـــ ئۇ ئانا - بالا ئۈچەيلەنگە دىققەت قىلىپ قويۇڭ ، - دېدى .

ـــ بولىدۇ . - دېدى ئەكرەم.

ئىليار مېھمانخانىنىڭ زالىدا   دىلارەنى يېتىلەپ  لىفىتقا ئېلىپ چىقتى.

ئىليارنىڭ سۈكۈتتە تۇرۇپ ھەمراھ بولۇشى، دىلارەنى خىجىل قىلدى ۋە  ئىچىدە ئۆزىنى ئەيىبلىدى .

بىراق بۈگۈن كەچتە ئاپىسى بىلەن مومىسىنىڭ نەچچە ئون يىلدىن كېيىن قايتا ئۇچراشقانلىقىنى ئۆز كۆزى بىلەن كۆرۈپ، قاتتىق ھاياجانلىنىپ كەتتى.

 بۇ قېتىم قايتا ئۇچراشقاندا ، ئارىلىقتىكى پەقەت ۋاقىتلا ئەمەس ، يەنە نەچچە قېتىملىق ھايات - ماماتلىق ئايرىلىشلارمۇ بار.

 بۇلارنىڭ ھەممىسى ئايرۇسنىڭ ئىلتىپاتىدىن بولدى .

شۇڭا بۇنداق سېلىشتۇرۇپ كەلگەندە، ئايرۇسنىڭ بۇ قېتىملىق  جازالىنىشى يېتەرلىك ئېغىر  بولماپتۇ،  ئىشلار ھەقىقەتەن دىلارەنىڭ  كۆڭۈلدىكىدەك بولمىدى.

 لېكىن بۇ ئۇنىڭ ئۆزىنىڭ ئىشى ،  پاسسىپ كەيپىياتنى ئىليارغا يۆتكىسە بولمايدۇ ، دىلارە ئۆزىنى ئەيىبلىدى ھەم ئۆزىنى ئەركىن تۇتۇشقا ئامالسىز قالدى.

 لىفىتنىڭ ئېكرانىدىكى رەقەمنىڭ ئاستا-ئاستا ئۆرلەۋاتقانلىقىنى كۆرۈپ ، دىلارە كەينىگە بۇرۇلۇپ ، ئىككى قولى بىلەن ئىليارنىڭ ساغلام ، كۈچلۈك بېلىنى تۇتۇپ ، يۈزىنى ئىليارنىڭ ئىللىق مەيدىسىگە كۆمۈپ تۇرۇۋالدى.

 ئىليار ئۇنى ئىختىيارىغا قويۇپ بېرىپ ، قولىنى كۆتۈرۈپ چاچلىرىنى سىلىدى ، يېنىك ، مۇلايىم ھەرىكىتى بىلەن دىلارەنى تېخىمۇ خىجىل قىلدى.

- نېمە ئۈچۈنلىكىنى ئۆزۈممۇ بىلمەيمەن ، لېكىن مېنىڭ تەن بەرگۈم يوق، ئۇلارنىڭ مەۋجۇتلۇقى ، ئاپامنىڭ ھاياتىنى نابۇت قىلدى. - دېدى  دىلارە.

 ئاپىسى بىلەن مومىسىنى نەچچە ئون يىل ئايرىۋەتتى ،  يەنە ئۇمۇ ئاپىسىنىڭ يەتتە يىلغا يېقىن ھايات - ماماتلىقىنى بىلمەي ، قايتا-قايتا قەستلەپ زىيانكەشلىكلەرگە ئۇچرىدى ، ئارقا-ئارقىدىن تەھدىت سېلىشلارنى باشتىن كەچۈردى.

 شۇنداق تۇرسا ئايرۇسنى قانداقمۇ بۇنداق ئاسانلا ئەپۇ قىلالىسۇن؟ بۇنداق كەڭ قورساقلىق ئۇنىڭ قولىدىن كەلمەيدۇ.

 ئۇ بىر ئاداۋەتخور، ئىچىگە ئۆچمەنلىك تولۇپ كەتكەن ئادەم ، لېكىن ئىليارنىڭ ئالدىدا ، يەنە  ئۆزىنىڭ ھازىر ھالىتىنى بىلدۈرۈشنى خالىمىدى.

 ھەممە ئادەم ئۆزى كۆڭۈل بۆلىدىغان ئادەمنىڭ قەلبىدە چۈش كەبى گۈزەل ئادەم بولۇشنى ئويلايدۇ.

ئىليار ئۇنىڭ چاچلىرىنى يېنىك ئۇۋىلاپ ، چوققىسىغا سۆيۈپ ، تۆۋەن ئاۋازدا:

 ـــ شۇڭىچۇ ؟ قانداق بولسا ئاندىن خۇش بولىسىز؟ ــ  - دەپ سورىدى.

دىلارە بېشىنى كۆتۈرۈپ ئۇنىڭغا قارىدى.

ئىليار يېنىك كۈلۈمسىرەپ:

- ئۇلار كەچۈرگۈسىز نۇرغۇن ئىشلارنى قىلدى ، سىز نېمىشقا ئۇلارنى قويۇپ بېرىش توغرىسىدا ئىككىلىنىپ قالدىڭىز ؟  - دەپ سورىدى.

دىلارە گەپ قىلمىدى.

-  سىزنىڭ قىلغىنىڭىز ناھايىتى توغرا بولدى. بۇرۇنقى ۋاقىتلاردا بۇنداق ئىش ئۈچۈن ئىككىلىنىپ قالمايتتىڭىز، ھازىر نېمىشقا ئىككىلىنىسىز ؟ - دەپ سورىدى ئىليار.

دىلارە ئۇنىڭغا بىردەم تىكىلىپ قاراپ،  كۆزلىرىنى چىمچىقلىتىپ ، ئازراق ئۇۋالچىلىق ئىچىدە قورسىقىنى سىلاپ قويۇپ:

 ـــ  بالىلىرىمنىڭ مېنى ئەسكى ئايال دەپ قېلىشىدىن ئەنسىرەيمەن ، ئەگەر مەن بەك ئەسكى بولۇپ كەتسەم ،  ۋاقتى كەلگەندە ئۇلار مېنى ياخشى كۆرمەي قالارمۇ ؟ - دېدى.

بۇ قېتىم ئىليار گەپ قىلالماي قالدى. 

ئۇ ئىككى شاكىچىكنىڭ تۇغۇلماي تۇرۇپلا مۇشۇنداق كۈچلۈك مەۋجۇتلۇق تۇيغۇسى بارمۇ؟

 ئۇنداقتا كېيىن تۇغسا ھەممىدىن مۇھىم ئادەم بولۇپ قالىدىغان ئوخشىمامدۇ؟

 ئىليارنىڭ چىرايى يەنىلا ئېچىلمىدى.

 دىلارە ئىليارنىڭ كاستۇم-بۇرۇلكىسىنىڭ ئىچىگە شۇڭغۇپ كىرىپ، بېلىنىڭ ئىككى تەرىپىدىكى كۆڭلەكنى چىڭ تۇتۇۋېلىپ:

- سىزگە نېمە بولدى؟ سىزمۇ بۇنى  ئېغىر مەسىلە دەپ قارامسىز؟ - دەپ سورىدى.

 ئىليار بېشىنى چايقاپ:

- چوڭ ئىش ئەمەس، - دېدى.

دىلارە يەنىلا سەل ئەنسىرەپ :

- ھامىلە تەربىيەسى ئىنتايىن مۇھىم، ناۋادا ئۇلار مەندىن يامان ئۆگىنىپ قالسا قانداق قىلىمىز؟  - دېدى.

ئىليار جىمجىت قاراپ قويۇپ:

- بىر قېتىم ئەدەپلەپ قويساملا بولىدۇ، - دېدى.

 دىلارە كۆزلىرىنى چەكچىيىپ، سوغۇق نەپەس ئالدى.

 قورسىقىنى تۇتۇپ  ئىككى قەدەم يىراقلاپ، لىفىتنىڭ بۇلۇڭىغا بېرىۋېلىپ، ئۇنىڭغا ئېھتىيات بىلەن قارىدى.

 ئىليار قولىنى سوزۇپ قېشىنىڭ ئوتتۇرىسىنى چىمدىپ:

- بۇ ياققا كېلىڭ. - دېدى.

دىلارە بېشىنى چايقىدى.

ئىليار ئامالسىز ئۇنىڭ قورسىقىغا تىكىلىپ قاراپ:

- بۇ پەقەت بىر پەرەز. سىز ئەسكى بولمىسىڭىز، ئۇلارمۇ ياخشى ئادەم بولىدۇ، شۇڭا تاياق يېمەيدۇ. - دېدى.

دىلارە بىر ئاز ھوشيارلىقنى بوشاشتۇرۇپ:

- سىز دېگەن ئۇلارنىڭ دادىسى،  بىلەمسىز؟ - دېدى.

 ئىليار يا كۈلۈشنى يا يىغلاشنى بىلەلمەي:

- بىلىمەن، - دېدى.

- شۇڭىچۇ... - دېدى دىلارە.

- شۇڭا ئامال بار... ئىمكان بار ئۇلارنى ئۇرمايمەن. - دېدى ئىليار.

- ئىمكان بار؟ ! - دېدى دىلارە.

-  ئۆزۈمنى تۇتۇۋالىمەن، - دېدى ئىليار.

 لىفىتنىڭ ئىشىكى ئېچىلدى، ئىليار ئۇنى   لىفىتتىن ئېلىپ چىقتى.

- دادىسى. - دېدى دىلارە.

 ئىليار گەپ قىلمىدى.

-  دادىسى؟ - دېدى دىلارە.

 ئىليار ئالدىغا قاراپ ماڭدى.

- بالىلىرىمنىڭ دادىسى. - دېدى دىلارە.

- ئۇرمايمەن، ئۇرمىساملا بولامدۇ؟   ھەر ۋاقىت مېنى ئەسكەرتىپ قويمىسىڭىزمۇ بولىدۇ. - دېدى ئىليار.

- ھىم، - دېدى دىلارە.