تۇيۇقسىز كەلگەن مۇھەببەت 100-قىسىم_ كۆرەڭلەپ كەتكىنىڭنى قارا؟

100 -قىسىم 

كۆرەڭلەپ كەتكىنىڭنى قارا؟

مۇنىرە بىر تەرەپتىن قار - يامغۇر يىغلاپ ئۆزىنىڭ ئوغۇل دوستىغا ماس كەلمەيدىغانلىقىنى ئېيتسا، يەنە بىر تەرەپتىن بېشىنى كۆتۈرۈپ، مەيدىسىنى كېرىپ، ئايرىلىپ كېتىشنى تىلغا ئالمىدى، ئوغۇل دوستىغا قاراپ داغدام قەدەم بىلەن مېڭىپ،  ئۇنى ھەيران قالدۇردى.

مۇنىرە ئاشخانىغا كىرىپ كەتتى، نادىرنىڭ دادىسى نادىرغا تىكىلىپ تۇرۇپ، ئازابلانغان ھالدا:

 ـ ئۇ مۇشۇنداق خىيالىمۇ؟  - دېدى.

 نادىر ئىختىيارسىز  ئاشخانىغا قاراپ قويۇپ، كۈلۈپ كەتتى.

دەرۋەقە زېرەك ئىكەن .

 دادىسى سۇس كۈلۈپ قويۇپ:

 ـ   كۆرەڭلەپ كەتكىنىڭنى قارا؟ - دېدى.

 نادىر ئۇنىڭ كۆزلىرىگە تىكىلىپ، خۇشاللىق بىلەن بېشىنى لىڭشىتىپ :

- شۇنداق. - دېدى ئۇ ئالدىرىماي، -  سىز كىملىكىڭىز بىلەن ھېسابلاشماي ئۆزىڭىز مەيدانغا چۈشكەن تۇرسىڭىز، ئۇنىڭ ھازىرغىچە بەرداشلىق بېرەلىگەنلىكىنى كۆرۈپمۇ،  كۆرەڭلىمەسلىكىم كېرەكمىتى؟

 سىز دەپ قويمايلا ئوغرىلىقچە كېلىپ سىناپ باقتىڭىز، بۇنداق ھۆرمەتسىزلىك قىلغان ئەھۋال ئاستىدا، پەقەت مۇنىرەدەك خىيالى، بىر ئىشلارنى كۆڭلىگە ئېلىپ كەتمەيدىغان، بىر تەرەپ قىلىش تەس بولغان قورقۇنچلۇق ئىش بولسىمۇ يەنە تېخى كۈلۈپ تۇرۇپ قارشى ئېلىشنى خالايدىغان ئادەم بولمىسا ياشاپ بولالامتى.  - دېدى.

ـ ھەممە ئىش ئۆز يولىدا ماڭىدۇ، بۇ ئىشنىڭ بېشىدا دەرۋەقە مەن خاتا قىلدىم  ... - دېدى دادىسى.

ـ ئۇنداقتا بۇ ئىشنىڭ باشلىنىشى، جەريانى ۋە ئاخىرلىشىشىدا مۇنىرە نېمىنى خاتا قىلدى؟ - دېدى نادىر. 

ئۆي گەرچە چوڭ بولسىمۇ، ئاشخانا بىلەن  مېھمانخانىنى تاغ-دەريالار ئايرىپ تۇرمايدۇ، مۇنىرە يىراقتىن  ئاڭلاپ ھەممىنى چۈشەندى.

ئۇ پۇتىنىڭ ئۇچىدا دەسسەپ تۇرۇپ ئۈستىدىكى ئىشكاپتىن بىر پارچە چاينى ئېلىپ ئېچىپ، ئىختىيارسىز كۈلۈمسىرىدى.

بۇنداق نادىر ئەپەندىدىن  دېۋەڭلىك كېسىلىگە گىرىپتار بولغان تەقدىردىمۇ، ۋاز كەچسە بولمايدىغانلىقىنى ھېس قىلدى.

نادىرنىڭ دادىسى ئۆزى كۆزەتكەن پاكىتلارنى بايان قىلىپ:

ـ ئۇنىڭ ئاتا-ئانىسى، بولۇپمۇ ئۇنىڭ ئاپىسى بىرەر كىم بىلەن چىقىشالايدىغان ئادەم  ئەمەسكەن، - دېدى. 

ـ بىرىنچىدىن، ئۇ تۇغۇلۇشىدىنلا ئاتا-ئانىسىنى تاللىيالمايدۇ، ئىككىنچىدىن، مۇنىرەنىڭ ئاپىسى ھەقىقەتەن مۇلايىم، غەرەز ئۇقىدىغان ئادەم ئەمەس، لېكىن ئۇ ماڭا بەك ئامراق. - دېدى نادىر ئارقىدىنلا تولۇقلاپ، ـ ئاپامنىمۇ بەك ياخشى كۆرىدۇ، - دېدى. 

مۇۋاپىق تەڭشەپلا كەتسە، بۇ يەردە زىددىيەت قالمايدۇ.

دادىسى جىمىپ قالدى، ئەقلىي نۇقتىدىن ئېيتقاندا، ئۇ مۇنىرەنىڭ ۋۇجۇدىدا چىدىغۇسىز ئىللەتلەرنى بايقىمىدى، ئائىلىسىنىڭ ھېچقانداق توسالغۇغا ئايلىنىپ قالمايدىغانلىقىنىمۇ ئېتىراپ قىلىدۇ، لېكىن...

ـ  سەن راستتىنلا بۇ شەھەردە ئولتۇراقلىشىپ قالماقچىمۇ، ئۆيگە قايتمامسەن؟  ئەينى چاغدا   قايتىپ كېلىپ، ئۆيدىكى ئىشلارنى ئۆتكۈزۈۋېلىشنى خالىمىدىڭ، ئاپاڭ ئىككىمىز بىر ئېغىزمۇ ئارتۇق گەپ قىلمىدۇق، لېكىن نادىر، ئاپاڭ ئىككىمىزنىڭ گەپ قىلماسلىقىمىز، سېنىڭ ئىزچىل ئۆزۈڭنىڭ ئويلىغىنى بويىچە ياشىيالايدىغانلىقىڭغا ۋەكىللىك قىلمايدۇ.

سەن تۇغۇلۇشىڭدىنلا بەھرىمەن بولغان بايلىق ئادەتتىكى بالىلارغا قارىغاندا نەچچە ھەسسە مول بولغان، شۇڭا چوقۇم بەدەل تۆلەيسەن. 

سېنىڭ ئاتا-بوۋاڭنىڭ  تەرىگە ۋارىسلىق قىلىش ۋە ئۇنى تەرەققىي قىلدۇرۇش مەسئۇلىيىتىڭ بار، مۇنىرە دېگەن بۇ بالا ساڭا ھەمراھ بولۇپ بۇ ئېغىر يۈكنى زىممىسىگە ئالالامدۇ؟ 

 ئۇ ئېرى بالدۇر ئۆيدىن چىقىپ كېتىپ، كەچ قايتىپ كېلىدىغان، يىل بويى يېنىدا بولمىغان تۇرمۇشنى كەچۈرۈشنى خالامدۇ؟ - دېدى. 

نادىرنىڭ دادىسىنىڭ مۇنىرەنىڭ ئالدىدا قىلغان سۆزلىرى ئۇنى قورقۇتۇشلا ئەمەس، بۇ ھەقىقەتەن ئائىلە شارائىتى پۈتۈنلەي ئوخشىمايدىغان ئىككى ئادەم ئوتتۇرىسىدا ئېغىر مەسىلە ئىدى.

نادىرنىڭ بارماقلىرى بىر-بىرىگە مەھكەم باغلىنىپ، بۇ مەسىلىنى ئۈنسىز ئېتىراپ قىلدى، ھەقىقەتەن بىر مەسىلە ئىدى.

ئون مىنۇتتىن كېيىن، مۇنىرە ئىككى ئىستاكان قايناق سۇنى ئېلىپ چىقىپ، شىرەگە قويغاندىن كېيىن  خىجىل بولغان ھالدا كۈلۈمسىرەپ:

ـ نادىر ئەپەندى، مەن چاينى خاتا قۇيۇپ قويۇپتىمەن، سىز مېنىڭ ئورنۇمدا  ئالماشتۇرۇپ بېرەلەمسىز؟ - دېدى.

نادىر ئىرغاڭلاپ تۇرغان قايناقسۇغا قاراپ، ئورنىدىن تۇرۇپ ئەمدىلا قويۇپ قويغان ئىككى ئىستاكانى ئېلىپ، بۇرۇلۇپلا كېتىپ قالدى.

مۇنىرە ئۇنىڭ ئورنىدا ئولتۇردى .

ـ ھەممىنى ئاڭلىدىڭىزمۇ؟  - دېدى نادىرنىڭ دادىسى.

ـ  ھەئە.  - دېدى مۇنىرە.

ـ ئۇنىڭ ئالدىدا دېگىلى بولمايدىغان قانداق گەپ بارتى؟ - دېدى نادىرنىڭ دادىسى.

ئاشخانىدا نەچچە مىڭ قېتىم ئايلىنىپ يۈرۈپ، نەچچە ئون قېتىم قايتا-قايتا مەشىق قىلىپ ئېغىز ئېچىشنى قارار قىلغان مۇنىرە قولىنى كۆتۈرۈپ، ئۆزىنىڭ قىزىرىپ كەتكەن يۈزىنى سىلاپ، خىجىل بولۇپ:

 ـ ئۇنىڭ ئالدىدا دېگىلى بولمايدۇ ئەمەس، پەقەت  خىجىل بولۇپ ئېغىز ئېچىشىم  تەس كەلدى، شۇڭا  ئۇ كەتسە ياخشىراق دەپ ئويلىدىم . 

 تاغا، گەرچە چۈشتىن بۇرۇن سىز بىلەن بىر قۇر قۇرۇق پاراڭ سېلىشىپ يۈرگەن بولساممۇ، لېكىن سىز بايا دېگەن ئىشنى مەن سانسىز قېتىم ئويلاپ بولدۇم، نادىر ئەپەندىمۇ چوقۇم شۇنداق.  - دېدى مۇنىرە  ئوڭايسىزلانغان ھالدا بوينىنى قاشلاپ تۇرۇپ،  ـ سىز كۆرگەندەك، مەن مۇنەۋۋەر قالتىس ئايال ئەمەس، لېكىن ئۇ مېنى  ياخشى كۆرىدۇ. - دېدى.

ئاشخانا تېمىنىڭ بۇلۇڭىدىكى نادىر بۇ گەپنى  ئاڭلاپ تۇرۇپ قالدى. 

 ـ  مەن سىزنىڭ ئاشۇرۋەتمەسلىكىڭىزنى ئۈمىد قىلىمەن، - دېدى نادىرنىڭ دادىسى. 

مۇنىرە ئەستايىدىللىق بىلەن بېشىنى چايقاپ:

 ـ ياق، بۇ ئەڭ يېنىك قىلىپ ئېيتقىنىم ، پەقەت سۈپەت قوشمىدىم.  - دېدى .

- داۋاملاشتۇرۇڭ.  - دېدى نادىرنىڭ دادىسى.

ـ ئۇ بۇ ئىشنى سانسىز قېتىم ئويلاندى، مەنمۇ كۆپ قېتىم ئويلاندىم، لېكىن ھازىر ئىككىمىز يەنىلا بىللە ئۆتۈۋاتىمىز، بۇ بىزنىڭ سىناپ بېقىشقا تەييارلىقىمىزنىڭ بارلىقىنى چۈشەندۈرىدۇ. ـ دېدى مۇنىرە تۈز ئولتۇرۇپ، قولىنى تىزىغا قويۇپ، ـ بىز تېخى ياش، كۈچىمىزنىڭ يېتىشىچە ئۇزاققا مېڭىپ سىناپ باقساق بولىدۇ. 

 نۇرغۇن ئىشلارنىڭ نەتىجىسىنى مەلۇم شەرت ئارقىلىق بىۋاسىتە ئىسپاتلىغىلى بولمايدۇ، بولۇپمۇ ئادەم  ئەڭ  ئۆزگىرىشچان كېلىدۇ. 

مېنىڭچە، نادىر ئەپەندى بىلەن ئىككىمىزنىڭ ئىشىنىڭ مۇمكىن بولمىغۇدەك يېرى يوق.  - دېدى.

مۇنىرە ئۆزىنى بەك يۈزسىزلىك قىلغاندەك ھېس قىلىپ، گەپ قىلمىغىلى خېلى ئۇزۇن بولغان نادىرنىڭ دادىسىغا قىستۇرما گەپ قىلىش پۇرسىتىنى قايتۇرۇپ بەرمەكچى بولغاندا،  بېشىنى كۆتۈرۈپ:

ـ  ئۆزىڭىزگە بولغان ئىشەنچىڭىز نەدىن كەلدى؟ - دەپ سورىدى. 

مۇنىرە بىر ئاز ئويلىنىپ، جاۋابىنىڭ يەنىلا شۇ بىرلا ئىكەنلىكىنى بايقاپ:

ـ چۈنكى نادىر ئەپەندى مېنى ياخشى كۆرىدۇ. - دېدى.

ئۇنىڭ بارلىق ئىشەنچى ۋە ھەرىكەتلەندۈرگۈچ كۈچى نادىرنىڭ مۇھەببىتىدىن كەلگەن.

نادىرنىڭ دادىسى مۇنىرەگە قاراپ، تۇيۇقسىز بۇ قىزنىڭ ياقتۇرمىغۇدەك ھېچ يېرىنىڭ يوقلۇقىنى ھېس قىلدى.

شۇ يۈزى  قېلىنكەن.

ئۇنىڭ <مەن قۇسۇر ئىزدەپ كەلگەن،  سىزنى قوغلىۋېتىمەن>  دېگەن ھەيۋىسىدىن يېنىپ قالغانلىقىنى بايقىغان مۇنىرەمۇ خاتىرجەم بولۇپ، خىزمەتتە كىشىلەرگە مۇئامىلە قىلىش ئۇسۇلىنى قوللىنىپ، نادىرنىڭ دادىسىنىڭ ئىككى كۈنلۈك  قىلغان سەپىرىنى مۇۋاپىق ئورۇنلاشتۇردى.

مۇنىرە ئۇنى ئېلىپ مەنزىرە رايونلىرىنى ئايلاندۇرۇپ چىقتى، ئەڭ ئاخىرىدا ئۇنى پۈتۈن مەملىكەت مىقياسىدا داڭقى بار پېشقەدەم جۇڭيى دوختۇرىغا كۆرسەتتى.

نادىرنىڭ دادىسىنىڭ بويۇن ئومۇرتقىسى ئانچە ياخشى ئەمەس، تال ۋە ئاشقازىنى خىزمەتنىڭ ئېغىر بېسىمى ئاستىدا ئاجىزلىشىپ قالغان، شۇڭا ياخشىراق كۈتۈنۈشى كېرەك ئىدى.

پۇت-قولى چاققان، جۇڭيى دورا سومكىسىنى كۆتۈرۈۋالغان مۇنىرەگە قاراپ، نادىرنىڭ دادىسىنىڭ خىيالى مۇرەككەپلىشىپ كەتتى، ئۇ شۇنچە يىل ياشاپ، تۇنجى قېتىم باشقىلار تەرىپىدىن جۇڭيى دوختۇرخانىسىغا ئېلىپ كېلىندى.

يارامسىز ئىكەنلىكىغۇ يارامسىزكەن، ئەمما ئادەمگە كۆڭۈل بۆلىدىكەن.

ـ تۇنجى قېتىم يىگىتىڭىزنىڭ دادىسى بىلەن كۆرۈشۈپ دوختۇرخانىغا ئاپاردىڭىز، ھەقىقەتەن قابىلىيىتىڭىز بار ئىكەن. - دېدى نادىرنىڭ دادىسى. 

مۇنىرە  غۇنچە بوينى بىلەن بىر ئايلىنىپ چىقتى. ئۆزىنى دەۋاتقانلىقىنى بىلىپ، كەينىگە بۇرۇلۇپ قاقاقلاپ كۈلۈپ تۇرۇپ:

 ـ كىشىلىك ھاياتتا كۆپىنچە ۋاقىتلاردا كونىسىنى چىقىرىپ تاشلىغاندا، يېڭىسى ئۆسۈپ چىقىدۇ... ھەي، كېلەر قېتىم كەلسىڭىز، سىزنى جىمجىت ئولتۇرۇپ، بۇرۇنقى ئىشلارنى ئويلاپ، كەلگۈسىگە ئۈمىد بىلەن باقىدىغان ئورۇنغا باشلاپ باراي... - دېدى. 

نادىرنىڭ دادىسى نارازى بولۇپ:

 ـ سىز مېنى دورىمۇ قۇتقۇزالمايدۇ دېمەكچىمۇ؟  - دېدى.

مۇنىرە سوغۇق تەرلەپ كەتتى،  ئۇ بۇنداق ئويلىمىدى.

تۇمشۇقلىرىنى ئۇچلاپ، قاپاقلىرىنى ساڭگىلىتىپ:

 ـ  تاغا، سىز مېنىڭ بۇنداق دېمەكچى ئەمەسلىكىمنى بىلىسىز. - دېدى. 

گەپ قىلىشنىمۇ بىلمىگەن، باشقىلارغا ئاسان بوزەك بولىدىغان يارامسىز دەپ ئويلىغان نادىرنىڭ دادىسى چوڭ قەدەم بىلەن سىرتقا قاراپ ماڭدى.

ئازاب، ھەيي ئازاب.

مۇنىرە بېشىنى چايقاپ ئۇھ تارتىپ، تەقدىرگە تەن بەردى.

نادىرنىڭ دادىسى ماڭىدىغان كۈنى مۇنىرە خۇشاللىقىدىن يىغلاپ كەتتى، ئۇ سەھەر تۇرۇپ، ئېلىپ بارىدىغان نەرسىلىرىنى يىغىشتۇرۇپ، نادىرنى ئېلىپ  دادىسى تۇرغان مېھمانخانىغا قاراپ يۈرۈپ كەتتى.

- يالغۇز كۆرۈشۈپ چېنىقىۋاتقىلى ئىككى كۈن بولدى. - دېدى نادىر ماشىنىنىڭ ئارقىنى كۆرۈش ئەينىكىگە قاراپ چاچلىرىنى تۈزەشتۈرۋاتقان مۇنىرەگە قاراپ، قېشىنى ئېتىپ قويۇپ، ـ يەنە جىددىيلىشىۋاتامسىز؟  - دېدى.

مۇنىرە  كۆزلىرىنى يوغان ئېچىپ تىكىلىپ:

 ـ ئادەمنى قىينايدىغان ھەم پايدىسى يوق چېنىقىش!  - دېدى.

نادىر قولىنى كۆتۈرۈپ، ئۇنىڭ ئەمدىلا تۈزەشتۈرۈپ قويغان چېچىنى يەنە بىر قېتىم سىيلاپ:

ـ  بولدى، ماشىنىدىن چۈشۈڭ.  - دېدى.

تازىمۇبىر...

نادىرنىڭ دادىسى ئالدىراش بولغاندا تاماق يېيىشنى ئۇنتۇپ قالىدۇ، باشقا چاغلاردا تۇرمۇش ئادىتىنى ياخشى دېيىشكە بولىدۇ، مەسىلەن، سائەت ئالتە يېرىمدا ئورنىدىن تۇرۇپ ساپ ھاۋادىن نەپەسلىنىدۇ.

ئۇ بۇ قېتىم زالدا بەك تونۇشۇپمۇ كەتمەيدىغان بىر قىز تەرىپىدىن چاقىرىلىپ سەل گاڭگىراپ قالدى.

غۇنچەم ئالدىراپ-تېنەپ قايتىپ كەلدى، ئۇ گۈلپەرىنىڭ ئاپىسىنىڭ ئۆيىدە تۇرۇۋاتقان پۇرسەتتىن پايدىلىنىپ نادىرنىڭ ئاتا-ئانىسى بىلەن يەنە بىر قېتىم ئۇچرىشىشنى ئويلىغان، نەتىجىدە ئۇ ھەممە ئىشقا كۆڭۈل قويۇپ تەييارلىق قىلغان بولسىمۇ، ئەمما نادىرنىڭ دادىسىنىڭ بالدۇرلا كېتىپ قالغانلىقىنى ئاڭلاپ قالدى، ئۇ شۇ چاغدا  نەق مەيداندىلا ئاچچىقتىن يېرىلغۇدەك بولدى.