گۈزەل ھايات 9-بۆلۈم 90-قىسىم _ تىزگەنسىز كۆڭۈل

90-قىسىم

تىزگەنسىز كۆڭۈل

زۇبەيدەنىڭ سەل-پەل يۇمۇلغان كۆز - كىرپىكلىرى ئىختىيارسىز تىترەپ، يۈرىكى تېخىمۇ قاتتىق سوقۇپ كەتتى.

بۇ خىل كەيپىياتتا ئۇنىڭ يالغاندىن ئۇخلىۋالغانلىقى قىزىق ئىش بولدى.

ئۇ چىشىنى چىڭ چىشلەپ، بېشىنى يەنە يوتقانغا ئازراق تىقىۋالدى.

-  ئۆزىڭىزنى تۇنجۇقتۇرۇپ قوياي دەمسىز؟  -  مەۋلاننىڭ پەس، ئېغىر ئاۋازى تۇيۇقسىز ئاڭلاندى، زۇبەيدە ھەرىكىتىنى توختاتتى، ئۇيقۇغا كەتكەن قىياپەتكە كىرىۋېلىشى پۈتۈنلەي مەغلۇپ بولدى.

 كۆزىنى ئاستا ئېچىشىغا، مەۋلاننىڭ يۈزىنىڭ كۆز ئالدىدىلا تۇرغانلىقىنى كۆردى.

كۆز قارىچۇقى كۈچلۈك زەربە كۈچى بىلەن تارىيىپ ، لېۋىنى پۈرۈشتۈرۈپ، بەدىنىنى كارىۋات قىرىغا يۆتكەپ، مەۋلاندىن ئازراق يىراقلاشتى.

 - سىز... - دېدى زۇبەيدە سەل ئوڭايسىزلانغان ھالدا،  - نېمىشقا ياندىكى ئۆيدە ياتمايسىز... - دېدى. 

مەۋلان چىرايىنى پۈرۈشتۈرۈپ:

 - قانچە قېتىم دېيىشىم كېرەكمۇ؟ بۇمۇ مېنىڭ ئۆيۈم! - دېدى. 

زۇبەيدە بېشىنى لىڭشىتىپ: 

- بۇنى بىلىمەن، لېكىن...  سىز بۇ يەردە ئۇخلايدىغانلىقىڭىزنى جەزىملەشتۈرەلەمسىز؟  - دېدى.

مەۋلان بوغۇق ھەم سوغۇق  ئاۋازدا:

 - بۇمۇ مېنىڭ كارىۋىتىم. - دېدى. 

زۇبەيدە بىردەم تۇرۇپ گاڭگىراپ تۇراتتى، بۇ ئۇنىڭ مەۋلان بىلەن بىر كارىۋاتتا ئۇخلىشى ئۆمرىدە ئىككىنچى قېتىملىق بولدى.

گەرچە ئۇلار قانۇنلۇق ئەر-خوتۇن بولسىمۇ.

شۇنداق دېيىشكە بولىدۇكى، ئۇلار قانۇنلۇق ئەر-خوتۇن بولسىمۇ، تېخى قانۇنلۇق ئەر-خوتۇنلارنىڭ نورمال تۇرمۇشىنى كەچۈرۈپ باقمىغان.

كۆنەلمەسلىككە قارىغاندا،  تېخىمۇ كۆپ بولغىنى يەنىلا جىددىيلىشىش ۋە خاتىرجەمسىزلىك كۆپرەك بولدى.

ئۇ ئۆزىنىڭ يالغۇز تۇرمۇشىغا كۆنۈپ قالغان، توي قىلغاندىن كېيىنمۇ يالغۇز تۇردى، ئۇنىڭ ئۈچۈن ئېيتقاندا، توي قىلىش پەقەت باشقا بىر جايغا كۆچۈپ كەلگەنلىك بولغان خالاس.

ئەمما ھازىر مەۋلان تۇيۇقسىز ئۇنىڭ تۇرمۇشىغا بۆسۈپ كىردى،  قىلچە تەييارلىقسىز بولغاچقا، تۇرمۇش رېتىمىنى پۈتۈنلەي قالايمىقانلاشتۇرۇۋەتتى.

زۇبەيدە خېلى ئۇزۇنغىچە ئىككىلىنىپ، ئاندىن ئاستا ئولتۇرۇپ:

- ھېلىقى ... مەن... - دېدى.

 - زۇبەيدە، مېنىڭ ھازىر سىز بىلەن ئۇرۇشقۇم يوق، لېكىن يەنە خاتىرجەم بولالمىسىڭىز، ئۇدۇل ھويلىغا چىقىپ ئۇخلاڭ. - دېدى مەۋلان. 

 ئۇ نەدە يۈرۈپ خاتىرجەم بولالماپتۇ؟

- يېتىڭە، - دېدى مەۋلان يەنە.

زۇبەيدە چوڭقۇر بىر نەپەس ئېلىپ، ئۆزىنىڭ ھازىرقى سالاھىيىتىنى ئويلاپ خاتىرجەم بولدى، ئۇ ھازىر مەۋلاننىڭ ئايالى، ئۇنىڭ بىلەن بىر كارىۋاتتا ئۇخلىشى ھەقىقەتەن  ئەمەلىيەتكە ئۇيغۇن ئىش.

ئاخىرىدا ئۇ يەنىلا ئورنىغا كىرىپ ياتتى، بىراق بىرىنچى بولۇپ تىزگىنەكنى تېپىپ، ئۆينىڭ چىرىغىنى ئۆچۈردى.

ئۆي ئىچى بىردىنلا قاراڭغۇلاشتى، پەقەت ئۇنىڭ باش تەرىپىدە  سۇس  كېچە چىرىغىلا  بار ئىدى.

ئۇ ئۆزىنىڭ يېرىم كېچىدە تازىلىق ئۆيىگە كىرىپ قالغاندا،  ئېھتىياتسىزلىقتىن سوقۇلۇپ كېتىشتىن ئەنسىرەپ، تەييارلىغان كىچىك كېچىلىك چىراغ ئىدى.

 چوڭ ئاسما چىراغ ئۆچۈرۈلدى، قاراڭغۇلۇق ئىچىدە، ئۇنىڭ كۆڭلىدىكى جىددىيلىك ئاخىرى ھازىرقىدىن كۆپ پەسەيدى.

خېلى ئۇزۇنغىچە ھېچقانداق ئاۋاز چىقمىدى، زۇبەيدەنىڭ ئېسىلىپ تۇرغان يۈرىكى ئاخىرى پەسكويغا چۈشەي دەپ قالغاندا، مەۋلاننىڭ سەل بوغۇق ئاۋازى تۇيۇقسىز يەنە كۆتۈرۈلدى.

 - ئىچىگىرەك يېتىڭ، - دېدى.

زۇبەيدە چۆچۈپ كېتىپ، مىدىرلىيالمىدى.

-  يەنە قىرغا يۆتكەلسىڭىز، يەرگە دومىلاپ كېتىسىز، - دېدى مەۋلان. 

 - سىز... بۇنىڭدىن كېيىن بۇنداق تۇيۇقسىز گەپ قىلمىسىڭىز بولامدۇ... ئادەمنى قورقۇتۇپ... - دېدى زۇبەيدە . سۆزلەۋېتىپ، قولىنى سوزۇپ كارىۋاتنىڭ قىرىنى سىلىدى، دەرۋەقە يەرگە چۈشۈپ كەتكىلى ئازلا قاپتۇ، ئەگەر كەچتە ئۇخلاپ قېلىپ، ئۆرۈلۈپ قالسا  چۈشۈپ كېتەتتى.

ئازراق دەككە-دۈككىدە ئىچىدە ، دەڭسەپ بېقىپ، يەنىلا كارىۋاتنىڭ ئوتتۇرىسىغا يۆتكەلدى.

مەۋلان  ئۆزىنىڭ تەكلىپىنى ئاڭلىغانلىقىنى بىلىپ:

  - سىز ئەزەلدىن  يۈرەكلىك ئىدىڭىزغۇ؟ كۈچلۈكرەك نەپەس ئالساممۇ قورقۇپ كېتەمسىز؟ - دېدى. 

زۇبەيدە يوتقاننى چىڭ تارتىپ: 

- سەل كۆنەلمىدىم  ، - دېدى.

مەۋلان گەپ قىلمىدى، زۇبەيدە يېنىك نەپەس ئېلىپ، يوتقاننىڭ ئىچىگە كىرىپ كەتتى، كىچىك كېچىلىك چىراغنىڭ يورۇقىدا، مەۋلاننىڭ قاراڭغۇلۇق ئىچىدىكى  كېلىشكەن چىرايىنى غۇۋا كۆرگىلى بولاتتى.

زۇبەيدە ئەزەلدىن  تاشقى قىياپەتكە ئەھمىيەت بېرىدۇ، ئەگەر مەۋلاننىڭ بۇ چىرايى ئۇنىڭ ئامراقلىقىنى كەلتۈرمىگەن بولسا، ئۇ ئەينى چاغدا ئۇنىڭغا دىققەت قىلمىغان بولاتتى.

دەرۋازا ئېچىلىپ، بىر پۇت بىلەن قەدەم باسقاندا، ئىككىنچى پۇتىمۇ تەبىئىي ھالدا ئۇنىڭغا ئەگىشىپ قەدەم ئالىدۇ، ئەگەر مۇشۇنداق داۋاملاشسا، زۇبەيدە مەۋلاندىن ئىبارەت بۇ  <چوڭقۇر كوچا > دا بارغانسېرى ئىچكىرلەپ كىرىپ كېتىدۇ.

بەزىدە ھېسسىيات دېگەن بۇنداق ئىشنى تەپسىلىي ئويلىسا ئادەمنى ھەقىقەتەن ھەسرەتتە قويىدۇ.

مەلۇم دەرىجىگە يەتكەندە،  كونتروللۇقتىن چىقىپ كېتىدۇ، ھەرگىزمۇ ئەقلىگە ئەگىشىپ ماڭمايدۇ.

ئەگەر بىرەرسى  بۇ دۇنيادا نېمە ئەڭ ئۆز بېشىمچى دەپ سوراپ قالسا ئۇ چوقۇم ھېسسىيات دەپ جاۋاب بەرگەن بولاتتى.

غۇۋا چىراق نۇرى مەۋلاننىڭ قىرلىرى ئېنىق يۈزىنى غۇۋا يۇرۇتۇپ تۇراتتى، بىر نەچچە يىل ۋاقىت ئىچىدە، مەكتەپتىن چىقىپ، شۇنچە چوڭ گۇرۇھنى ئۆتكۈزۈۋالدى، كۆپ يىللىق چېنىقىش ئۇنىڭ ۋۇجۇدىدىكى سالماقلىقنى تېخىمۇ ئاشۇردى، ئەمما تېخىمۇ  مۇھىمى سوغۇققان ۋە رەھىمسىز قىلىۋەتتى.

ئەگەر زۇبەيدە ئەينى ۋاقىتتا بالدۇرراق چېكىنىپ چىققان بولسا ياخشى بولاتتى.

لېكىن، بەزى نەرسىلەرگە ئېرىشەلمىگەندە، ئىزچىل قويۇۋېتەلمەي، ئىنتىلىش ئارزۇغا ئايلىنىپ قالىدىكەن، ۋاقىت ئۇزارغانسېرى، بۇ بىر خىل ئارزۇنى جاھىللىق بىلەن ئەمەلگە ئاشۇرغۇسى كېلىدىكەن.

زۇبەيدە سۇس كۈلۈمسىرىدى، كۈنلەرنىڭ بىرىدە راستىنلا مۇشۇنداق يېقىن ئارىلىقتىن بۇ چىرايغا قارىيالايدىغانلىقىنى ئويلاپمۇ باقمىغانىدى.

يانچە تۇرغان بېشىنى قايتىدىن راھەت ھالەتكە تەڭشەپ، مەۋلاننىڭ چىرايىغا تىكىلىپ قاراپ، ئاخىرى يەنىلا قاپىقى بىلەن ئۇرۇشۇشقا بەرداشلىق بېرەلمەي، ئاستا-ئاستا ئۇيقۇغا كەتتى.

 ئۇزاق ئۆتمەي، مەۋلان يېنىدىكى  نەپەسنىڭ بارا-بارا مۇقىملىشىپ، ئۇزىرغانلىقىنى سەزدى-دە، كۆزىنى ئاستا ئاچتى، قاپقارا كۆزلىرى قاراڭغۇلۇققا يوشۇرۇنغان بولسىمۇ، ئەمما كۆزى ئاللىقاچان ئۇيقۇغا كەتكەن زۇبەيدەنىڭ يۈزىگە چۈشتى.

بۇ چىراي ...  راستتىنلا ئۇنىڭغا ئاپەت بولدى.

ئۇخلاپ قالسىمۇ  ئادەمنى قايمۇقتۇرۇپ تۇرغان.

ئۇ قولىنى سوزپ ئۇنىڭ بۇرنىنىڭ ئۇچىغا چۈشۈپ قالغان چاچلىرىنى ئاستا تۈزەشتۈرۈپ قويدى.

كىچىكىدىن باشلاپ ئالاھىدە تەربىيە ئالغان  ئەتىۋارلىق خانقىز  ئۇخلاشنىمۇ مەخسۇس مەشىق قىلغاندەك شۇنچىلىك چىرايلىق ئۇخلاۋاتاتتى.

بارمىقىنىڭ ئۇچى مەقسەتسىزلا ئۇنىڭ بۇرنىنىڭ ئۇچىغا تېگىپ كەتتى، زۇبەيدە بۇرنىنى پۈرۈشتۈرۈپ، بېشىنى سەل-پەل سىلكىپ قويدى، بەدىنى مەۋلاننىڭ يېنىغا نەچچە سۇڭ يۆتكەلدى.

زۇبەيدەنىڭ ئۆزىگە خاس خۇش پۇراق، ھازىر تېخىمۇ ئېنىق ئۇرۇلدى.

مەۋلان ئازراق جىددىيلىشىپ، قوينىغا كۆمۈلۈپ قالغىلى تاسلا قالغان بەدىنىگە قاراپ، ئەكسىچە ئازراق ئەپسۇسلاندى.

ئەتىگەندە، قاتتىق ئۇخلاۋاتقان زۇبەيدە قوڭغۇراق ئاۋازىدىن ئويغىنىپ كەتتى.

ئىلگىرى ئۇ ئۆزىنى بەك بالدۇر ئورنىدىن تۇرۇشقا مەجبۇرلىمايتتى، ئەمما بۈگۈن سەھەر تۇرۇپ دوختۇرخانىغا بېرىپ تەكشۈرتىدۇ.

ۋاراڭ-چۇرۇڭدىن قاپىقى تۈرۈلۈپ، كۆزىنى يۇمۇپ تۇرۇپ تېلېفوننى تاپماقچى بولدى، لېكىن قولى بىۋاستە بىر پارچە ئىللىقلىقنى ھېس قىلدى.

قولى تەگكەن ئورۇندا بىر نەرسە تەۋرەنگەندەك قىلدى، ھەتتا ئۇنىڭ كاللىسىمۇ مىدىرلاۋاتقاندەك قىلاتتى.

زۇبەيدە بىردىنلا كۆزىنى ئاچتى، ئەمما مەۋلاننىڭ قوڭغۇراقنىڭ ئاۋازىدىن قوشۇمىسىن تۈرۈپ، كۆزلىرىنى قىيا ئېچىپ تۇرغانلىقىنى كۆردى.

ھەش-پەش دېگۈچە سوغۇق نەپەس ئالدى،  تېخى ئىنكاس قايتۇرماي تۇرۇپلا، مەۋلانمۇ كۆزىنى ئاچتى.

ئۇ ھازىر مەۋلاننىڭ بىلىكىنى ياستۇق قىلىپ، پۈتۈن بەدىنى ئۇنىڭ قوينىغا يۆلىنىپ تۇراتتى، تېخىمۇ مۇھىمى، ئۇنىڭ قولى ...

 بارماقلىرى ئىختىيارسىز تۈگۈلۈپ قالدى، مەۋلان بىر نەرسىنى سېزىپ قالغاندەك بولۇپ، ئۇنىڭغا قارىدى.

ئۇ ئىككى سىكونت ھاڭۋېقىپ تۇرۇپ قالغاندىن كېيىن، يوتقاننى ئاچتى...

زۇبەيدە قولىنى قايتۇرۇۋېلىشقا ئەسلا ئۈلگۈرەلمىدى.

شۇ تاپتا ئۆزىنى قويىدىغان يەر تاپالماي قالدى.

ئەگەر كېچىدىن ئۆرۈلۈپ، ئۇنىڭ قۇچىقىغا يۆلىنىپ ئۇخلاپ قالسا، ئىككى بەدەننىڭ ئۇچرىشىشتىن ساقلانغىلى بولمايدۇ، بۇمۇ نورمال ئەھۋال.

لېكىن، ئۇنىڭ قولى...   زادى قانداق قىلىپ مەۋلاننىڭ ئۇخلاش كىيىمىدىن ئىچىگە كىرىپ ئۇنىڭ كۆكرىكىنى تۇتۇۋالىدۇ؟

مەۋلان خېلى ئۇزۇن ئۆزىنىڭ مەيدىسىگە قارىغاندىن كېيىن، ئاندىن ئۇنىڭغا قاراپ:

 - زۇبەيدە.  - دېدى.

ئۇنىڭ ئاۋازى تېخى بايىلا ئويغانغان بولغاچقا بوغۇق ئىدى.

- ھە؟  - دېدى زۇبەيدە.

- سىز ئەتىگەندىلا ماڭا لۈكچەكلىك قىلامسىز؟ - دېدى مەۋلان. 

زۇبەيدەنىڭ چىرايى بىردىنلا قىزىرىپ، دەرھال قولىنى ئۇنىڭ ئۇخلاش كىيىمىدىن تارتىپ چىقاردى.

-  مەنمۇ ئەمدىلا ئويغاندىم، بۇ ئېنىقلا ئاخشام ئۇخلاپ قالغاندىن كېيىن ئىختىيارسىز بولۇنغان ئىش، مەن قانداقمۇ ... لۈكچەكلىك قىلاي...  - دېدى زۇبەيدە.

مەۋلان كۈلۈپ تۇرۇپ :

  - سىز كېچىدە ئاڭسىز ھالدا باشقىچە بىر ئىش قىلىسىز، قولىڭىز باشقىلارنىڭ كىيىملىرىگە كىرىپ قالامدۇ. - دېدى.

زۇبەيدە خىجىلىقتىن كۈلۈپ:

- ئاڭسىزلىق، ئۇيقۇچىلىقتا بىلمەستىن كىرىپ قالسا...  مېنىڭمۇ ئامالىم يوق...  - دېدى.

مەۋلان ئۇنىڭغا تىكىلىپ قارىدى.

ئۇمۇ بوينىنى سوزۇپ مەۋلانغا تىكىلىپ قارىدى.

مەۋلاننىڭ كۆزى خېلى ئۇزاققىچە مىدىرلاپ، نەزىرى ئىككىسىنىڭ ھازىرقى تۇرقىغا يۆتكەلدى.

 زۇبەيدە ھازىرغىچە مەۋلاننىڭ بىلىكىنى ياستۇق قىلىپ يېتىۋاتاتتى.

ئىككىيلەننى ھازىر باشقىلار  كۆرۈپ قالسا،  يېلىمدەك چاپلىشىپ قالغان يېقىن ئەر-خوتۇنلار دېسە،  يۈز پىرسەنت ئىشىنىدۇ.

زۇبەيدەمۇ كۆز ئالدىدىكى ئەھۋالنى ھېس قىلدى،  كۆزلىرىدىن تەبىئىي بولمىغان نۇر چاقنىدى.

يان تېلېفون سىگنالى ئىككىنچى قېتىم سايرىدى،  پۇرسەتتىن پايدىلىنىپ كارىۋاتتىن تۇرۇپ، تېلېفوننى تېپىپ، قوڭغۇراق ئاۋازىنى ئۆچۈرۈپ، بۇرۇلۇپ كارىۋاتتىن چۈشتى.

ئۇ مەۋلانغا دۈمبىسىنى قىلىپ كىيىملىرىنى تۈزەشتۈردى، چىرايىدىن بىر خىل خىجىللىق چىقىپ تۇراتتى.

تۈنۈگۈن كەچتە زادى نېمە ئىش يۈز بەردى!

ئۇ ئىزچىل تىنچ ئۇخلايتتىغۇ؟!

نېمىشقا ئىككىنچى كۈنى ئويغانغاندا مەۋلاننىڭ قوينىغا كىرىپ قالىدۇ.

ئەجەبا ئۇ راستتىنلا ئۇزاقتىن بۇيان تولا ئويلاپ كەتكەچكە، كەچتە تۈن سەيلىسى قىلىپ ئۇنىڭغا چاپلىشىۋالدىمۇ؟

 ئەگەر راستىنلا شۇنداق بولسا، زۇبەيدە، سېنى راستىنلا قۇتقۇزغىلى بولمايدىكەن دېدى ئىچىدە.

 كۆزىنى يۇمۇپ، ئادەت خاراكتېرلىك  قورسىقىنى سىلاپ قويۇپ، تازىلىق ئۆيىگە كىرىپ كەتتى.

قايتىپ چىققاندا، مەۋلان يوق ئىدى.

 كۆپ ئويلانمايلا، ئالدىراپ-تېنەپ كارىۋاتنى يىغىشتۇرۇپ، رەتلىك كىيىنىپ پەسكە چۈشۈپ، كۈچەككە ئىت يېمى ۋە سۇ قويۇپ بېرىپ، ئالدىراپ-تېنەپ ئاچقۇچنى ئېلىپ سىرتقا چىقتى.

ئىشىك ئالدىدا، مەۋلاننىڭ ماشىنىسى توختىتىپ قويۇلغانىدى.