گۈزەل ھايات 9-بۆلۈم 77-قىسىم _ يۈرىكى ئىللىدى

77-قىسىم

يۈرىكى ئىللىدى

بۇنى سەزگەن زۇبەيدە ئېڭىكىنى كۆتۈرۈپ، ئۇنىڭغا تىكىلىپ قارىدى،  كۆزلىرىدە جىددىيلىك كەم ئەمەس ئىدى.

- نېمە قىلىۋاتىسىز؟  - دەپ سورىدى زۇبەيدە.

بۇنى ئاڭلىغان مەۋلان ئۇنىڭغا سوغۇق قاراپ:

-  ماڭا مۇشۇنداق قۇرۇق گەپ قىلماقچىمۇ سىز؟ - دېدى.

زۇبەيدە لېۋىنى پۈرۈشتۈرۈپ، مەۋلاننىڭ ئېگىلىپ يوتقاننىڭ بىر بۇلۇڭىنى ئاچماقچى بولغانلىقىنى كۆرۈپ، دەرھال قولىنى سوزۇپ يوتقاننى تۇتۇۋالدى.

مەۋلان ئۇنىڭغا سوغۇققىنە قاراپ:

- بۇ نېمە قىلغىنىڭىز؟  - دېدى.

- مەن... - دېدى زۇبەيدە شۆلگىيىنى يۇتۇپ، -  مېنىڭ بۇ ھالىتىمدە باشقىلار بىلەن بىللە ئۇخلاشقا كۆنەلمەيمەن، - دېدى. 

ئۇ گېپىنى تۈگىتىشىگىلا، يوتقاننىڭ ئىچىدە تۇيۇقسىز بىر نەرسە لۆمۈلدىگەندەك قىلدى، لېكىن بۇ ھەرگىزمۇ زۇبەيدەنىڭ قولى ئەمەس ئىدى.

زۇبەيدەنىڭ چىرايى سەل-پەل ئۆزگەردى، ئۇ قولىدىكى كۈچۈكنى كۈچەپ بېسىپ تۇتۇۋالدى.

- ھاۋ - ھاۋ...

يوتقاننىڭ ئىچىدە كۈچۈكنىڭ نارازىلىق ئاۋازى ئاڭلاندى.

مەۋلاننىڭ چىرايى قارىداپ، كۆزلىرى بىردەمدىلا ئۆزگىرىپ، ھەممە يەرنى مۇزلاتتى.

يوتقاننى تۇتۇپ، كۈچەپ  ئاچتى.

- ئا... - زۇبەيدە پەس ئاۋازدا ۋارقىرىدى.

مەۋلان كۈچلۈك بولغاچقا، يوتقاننى ئاسانلا ئېچىۋەتتى.

زۇبەيدە كۆزىنى چىڭ يۇمۇۋالدى، قۇچىقىدىكى كۈچۈكمۇ ئۇنىڭ قولىدىن قۇتۇلۇپ، ساپ ھاۋادىن نەپەسلىنىپ، خۇشال ھالدا كارىۋاتتا ئايلىنىپ يۈردى.

مەۋلان تۇيۇقسىز پەيدا بولغان جانلىققا قاراپ، چۆچۈپ كەتتى.

 ئېسىگە كېلىپ، ئورنىدا تۇرۇپ ھېلىقى كىچىك جانىۋارغا قارىدى، چىرايى بىردىنلا سوۋۇدى.

 ساراڭ بوپتۇ، مۇشۇنداق بىر كىچىك جانىۋار تۇرسا، ئۇ بايا تېخى زۇبەيدەدىن گۇمانلىنىپ يۈرۈپتۇ...

كۈچۈك بىر ئاز ھاياجانلىنىپ ئايلانغاندىن كېيىن، ئۆيدىكى ئۈچىنچى ئادەمنى بايقاپ، دەرھال كارىۋاتتا تۇرۇپ، مەۋلانغا قاراپ، توختىماي ھاۋشىدى.

تۇرقى قارىماققا ئىنتايىن ۋەھشىي كۆرۈنەتتى.

مەۋلان چوڭقۇر نەپەس ئېلىپ، قولىنى سوزۇپ ئۇنىڭ بوينىنى تۇتۇپ كۆتۈردى.

- ھاۋ... ھاۋ...

كۈچۈكمۇ دەسلەپتە ئىنتايىن ۋەھشىي ھاۋشىدى، لېكىن خېلى تىركەشكەندىن كېيىن، ھېچقانداق نەتىجە چىقمىغانلىقتىن، زۇبەيدەگە  بىچارىلەرچە قاراپ غىڭشىدى.

زۇبەيدە كارۋاتتىن قوپۇپ:

-  سىز...  ئۇنى تېز قويۇۋېتىڭ... - دېدى. 

ئەسلىدە كۈچۈكنى ئۇنىڭغا ئەگەشسە  بەختلىك بولىدۇ دەپ ئويلىغان، لېكىن ئىككى كۈن ئۆتمەيلا ھاياتىنىڭ خەۋپكە ئۇچرايدىغانلىقىنى كىم ئويلىغان.

مەۋلان ئۇنىڭغا سوغۇق تىكىلىپ تۇرۇپ:

-  باشقىلار بىلەن بىللە ئۇخلاشنى ياقتۇرمايسىز، ئەمما ھايۋانلار بىلەن بىللە ئۇخلاشنى ياخشى كۆرەمسىز؟ - دېدى.

 زۇبەيدەنىڭ چىرايى بارا-بارا سوۋۇپ:

- شۇنداق، مەن راستتىنلا ھايۋانلار بىلەن بىللە ئۇخلاشقا ئامراق. - دېدى. 

- سىزنىڭ يەنە مۇشۇنداق ئالاھىدە قىزىقىشىڭىز بارلىقىنى ئويلاپ باقماپتىمەن. - دېدى مەۋلان. 

ئۇ شۇنداق دېگىنىچە، كۈچۈكنى كۆتۈرۈپ،  ياتاق ئۆيىدىن ئەپچىقىپ كارىدۇرغا تاشلىۋەتتى.

كۈچۈك بىر تەرەپتىن سەكرەپ، بىر تەرەپتىن  ھاۋشىدى.

زۇبەيدە دەرھال كارىۋاتتىن چۈشۈپ ئەھۋالنى كۆزەتتى، نەتىجىدە ئىشىك قاتتىق يېپىلدى.

مەۋلان غەزەپتىن تىترەپ، زۇبەيدەنىڭ بىلىكىنى تۇتۇۋالدى.

زۇبەيدە تىركىشىپ :

- مېنى قويۇۋېتىڭ، - دېدى.

مەۋلان ئۇنى چىڭ تۇتۇپ،  قالايمىقان پۇلاڭلاپ كېتىشىتىن توسۇپ:

- سىز بىر ھايۋان ئۈچۈن مەن بىلەن ئۇرۇشماقچىمۇ؟  - دېدى.

بۇ گەپنى ئاڭلاپ زۇبەيدە بېشىنى كۆتۈرۈپ قارىدى، ئۇنىڭ بىر جۈپ قىپقىزىل كۆزى مەۋلاننى ھاڭ-تاڭ قالدۇردى.

- ھايۋان؟ - دېدى زۇبەيدە.

ئۇ تىت-تىت بولۇپ كەتتى، كۈچۈك  ئەمدىلا ئۆيىگە كېلىپ كەلگەن مەھراھى...

مۇشۇ كۈچۈك بولغاچقىلا ئۇ بۇ يەرگە توي قىلىپ  كەلگەن يۈز كۈنگە يېقىن ۋاقىتتا، كۈچۈكنىڭ پەيدا بولۇشى ئۇنىڭغا زادى قانچىلىك نىجاتلىق ئېلىپ كەلگەنلىكىنى بىر ئۆزى بىلىدۇ.

مەۋلان بۈگۈن مۇشۇنداق تۇيۇقسىز بىر قېتىم قايتىپ كېلىپ، كۈچۈكنىڭ مەۋجۇتلۇقىنىڭ ئەھمىيىتىنى دەرھال ئىنكار قىلماقچى بولدى، ئۇ  نېمىگە ئاساسەن بۇنداق قىلىدۇ؟

زۇبەيدە چوڭقۇر بىر نەپەس ئېلىۋالغاندىن كېيىن، ئېتىلىپ چىققان ئاچچىقىنى بېسىپ، مەۋلانغا تىكىلىپ قاراپ، تەمكىن قىياپەتتە :

- مەۋلان، كۈچۈكنى مەن تېخى تۈنۈگۈن ئېلىپ كەلدىم. سىز مېنىڭ بۈگۈن ئىشىكتىن كىرگەن چاغدىكى ھېسسىياتىمنى چۈشىنەمسىز؟  - دېدى.

مەۋلان گەپ قىلالماي تۇرۇپ قالدى. 

زۇبەيدەنىڭ كۆزلىرى تىترەپ كەتتى، كۆز ياشلىرىنى مەجبۇرىي يۇتۇۋەتتى ئەمما كۆز چاناقلىرىنى قىزارتىپ:

-  ئىشىكنى ئاچقان ۋاقتىمدا، ئۇ ماڭا ئېتىلىپ كېلىپ، پۇتلىرىمغا يامىشىپ، سەكرەپ-تاقلاپ كەتتى. سىز مېنىڭ قانچىلىك خۇش بولغانلىقىمنى بىلەمسىز؟  - دېدى.

 تۇيۇقسىز قولىنى سىلكىپ تارتىپ چىقىرىپ، مەۋلانغا قاراپ، ھەسرەتلىك ۋە مەسخىرىلىك كۈلۈپ قويۇپ:

- ئۇ،  ئۆيگە قايتقىنىمدا  قارشى ئېلىش ئۈچۈن ئالدىمغا چىقتى، بۇ ئۆيدە ئاخىرى ئۆزۈمنىڭ يالغۇز ئەمەسلىكىمنى ھېس قىلدۇردى...  - دېدى.

ئۇنىڭ قىپقىزىل كۆزلىرى مەۋلاننىڭ چىرايىنى تېڭىرقىتىپ قويدى.

-  بىر ھايۋاننى دەپ مەن بىلەن ئۇرۇشامسىز دېدىڭىزمۇ؟ مەۋلان، ئۆزىڭىزدىن سوراپ بېقىڭ ... سىزنىڭ كۈچۈك بىلەن بەسلىشىدىغان قانداق سالاھىيىتىڭىز بار؟  - دېدى زۇبەيدە.

مەۋلاننىڭ كۆزلىرى بىردىنلا تارىيىپ:

- زۇبەيدە!  - دەپ ۋارقىرىدى.

- كەچۈرۈڭ.  - دېدى زۇبەيدە.

مەۋلاننىڭ بوغۇق ئاۋازىنى زۇبەيدەنىڭ ئىنچىكە ئاۋازى بىلەن ئۈزۈلۈپ قويدى.

- مەن سۆزۈمنىڭ توغرا ئەمەسلىكىنى ئېتىراپ قىلىمەن، سىزدىن كەچۈرۈم سورايمەن، ھازىر كەيپىياتىم ياخشى ئەمەس، لېكىن   ئاچچىقلىسام بولمايدۇ ...

مەۋلان، دېگىنىڭىز توغرا، بۇ يەر ھەقىقەتەن سىزنىڭ ئۆيىڭىز، قاچان قايتىپ كەلگىڭىز بولسا شۇ چاغدا قايتىپ كەلسىڭىز، قاچان كەتكىڭىز كەلسە شۇ چاغدا كەتسىڭىز بولىدۇ.

لېكىن بۈگۈن كەچ، سىزنى ئاۋارە قىلىدىغان بولدۇم، چىقىپ كېتىڭ، ھېچ بولمىغاندا، بۇ ئۆيدە پەيدا بولماڭ  ... - دېدى.

مەۋلان كۆزىنى قىسىپ تۇرۇپ ئۇنىڭغا جىمجىت قارىدى، ئەمما زۇبەيدە ئىشىكنى ئېچىپ سىرتقا چىقىپ:

- گۆھەر ، گۆھەر ، - دەپ چاقىردى.

كارىدوردىن ئۇنىڭ ھەم ئەنسىرىگەن ھەم مۇلايىملىق  ۋارقىرىغان ئاۋازى ئاڭلاندى.

 زۇبەيدە ئەڭ ئاخىرىدا بىرىنچى قەۋەت بالكوندىكى ئىتنىڭ ئۇۋىسىدىن كۈچۈكنى تاپتى، كۈچۈك بىچارىلەرچە غۇڭشىۋاتاتتى.

زۇبەيدەنىڭ ئىچى ئاغرىپ، ئېڭىشىپ ئۇنى باغرىغا بېسىپ:

-  بىرەر يېرىڭ بىئارام بولىۋاتامدۇ؟ ھە؟ - دەپ سورىدى. 

ئۇ بىر تەرەپتىن كۈچۈكنى تەكشۈرۈپ، بىر تەرەپتىن پەس ئاۋازدا سورىدى.

كۈچۈك پەس ئاۋازدا ئىككى قېتىم ھاۋشىپ، بېشىنى ئۇنىڭ قوينىغا تىقتى.

 زۇبەيدە ئۇنىڭ بېشىنى سىلاپ تۇرۇپ:

- كەچۈر، - دېدى. 

ئاندىن كۈچۈكنى كۆتۈرۈپ، مېھمانخانىغا كەلگەندە، مەۋلان قايتىدىن رەتلىك كىيىنىپ، ئۈستۈنكى قەۋەتتىن چۈشتى.

زۇبەيدەنىڭ كۆزلىرى تىترەپ، ئورنىدا تۇرۇپ قالدى.

مەۋلان ئازراقمۇ توختىمايلا ئۇدۇل ئىشىكتىن چىقىپ كەتتى.

ئىشىك قاتتىق يېپىلغان ئاۋاز بىلەن تەڭلا ئەكس سادا ئاڭلاندى.

پۈتۈن ئۆي قۇپقۇرۇق بولۇپ قالدى.

ئۇ بېشىنى تۆۋەن سېلىپ، كۈچۈكنىڭ بېشىنى تاتىلاپ، بىلىنەر - بىلىنمەس كۈلۈمسىرەپ:

- ئىلگىرى ئۇنىڭ ھەر ۋاقىت قايتىپ كېلىشىنى ئۈمىد قىلاتتىم، بۈگۈن ئاران تەستە قايتىپ كەلدى، لېكىن يەنە ئاچچىقىنى كەلتۈرۈپ چىقىرۋەتتىم، - دېدى. 

-ھاۋ... ھاۋ...

- پەرىزىمچە، بۇ قېتىم ئۇ ئەمدى قايتىپ كەلمەيدىغۇ دەيمەن... - دېدى زۇبەيدە كۈلۈپ تۇرۇپ، ئاندىن بۇرۇلۇپ، ئۈستۈنكى قەۋەتكە چىقتى.

زۇبەيدە مۇھىم يىغىن ئېچىلىدىغان كۈنلەرنى ھېسابقا ئالمىغاندا، ئۆزىنى سەھەر تۇرۇشقا مەجبۇرلىمايدۇ.

ئاخشام بىر مۇنچە ئىشلار بولۇپ، بالدۇر ئۇخلىيالمىدى، ئەسلىدە خېلى ئۇزۇن ئۇخلىيالايتتى، بىراق كۈچۈكنىڭ توختىماي قاۋىشىدىن ئويغىنىپ كەتتى.

ئىختىيارسىز كارىۋاتتىن تۇرۇپ، ئىشىكنى ئېچىپ پەسكە چۈشتى، كۈچۈك چاي ئۈستىلىنىڭ يېنىدا بوينىنى مېھمانخانىنىڭ ئوتتۇرىسىدىكى ئەرگە قارىتىپ تۇرۇپ ھاۋشىۋاتاتتى.  

ئورۇق، ئىگىز سىمانىڭ ئۇدۇل يۈزىگە قارىمىسىمۇ، كىملىكىنى بىلەلەيتتى.

ئۇ ھەيرانلىق بىلەن مەۋلانغا قارىدى.

كۈچۈك تۆت تۇيىقى بىلەن ئۇنىڭغا قاراپ تېز سۈرئەتتە يۈگۈرۈپ كەلدى، زۇبەيدەنى كۆرۈپ ئۆزىنى يۆلەنچۈك تاپقاندەك ھېس قىلدى، ئۇنىڭ ھاۋشىغان ئاۋازى بارغانسېرى كۈچىيىپ كېتىۋاتقاندەك قىلاتتى.

مەۋلان كەينىگە بۇرۇلۇپ، چىرايى قېتىپ قالدى.

 زۇبەيدە ئۇنىڭ ئۆزىگە ئۇچۇق چىراي ئاچقىنىنى ئەسلا كۆرۈپ باقمىغان.

ئۇ ئۇچىسىغا كۈل رەڭ ئۆي كىيىمى كىيىۋالغان بولۇپ، چاچلىرى سەل قالايمىقان ئىدى، شۇ تاپتا ئىككى قولىدا ئايرىم-ئايرىم ھالدا   چىش چوتكىسى ۋە  ساپما كەش بار بولۇپ، ئۇنىڭغا سوغۇق قاراپ :

- سىزنىڭ ۋاقتى ئۆتۈپ كەتتى دىگىنىڭىز مۇشۇمۇ؟  - دېدى.

زۇبەيدە لەۋلىرىنى چىڭ يۇمۇپ:

- شۇ ۋاقتى ئۆتۈپ كەتكەنلىك سەۋەبىدىن كۈچۈككە ئوينىغىلى بەرگەن!  - دېدى.

-  ھى، -  مەۋلان سوغۇق كۈلۈپ قويۇپ، ئاستا ئۇنىڭ يېنىغا كېلىپ، -  ئۇ بۇ ئۆيگە كەلگىلى ئەمدىلا ئىككى كۈن بولدى، نەرسىلەر بۇ دەرىجىگە چۈشۈپ قاپتۇ، روشەنكى، بۈگۈن بەرمىدىڭىزغۇ دەيمەن، زۇبەيدە، سىزنىڭچە ئۇلارنىڭ ۋاقتى ئۆتۈپ كەتكەنلىكى راستىنلا مۇشۇنداق ئۇدۇل كېلىپ قالامدۇ؟  - دېدى.

ئۇنىڭ يېقىنلىشىشىدىن زۇبەيدە ئىختىيارسىز خەتەرلىك ھېس قىلىپ، بىر نەچچە قەدەم كەينىگە داجىدى.

مەۋلان ئۇنىڭ كەينىگە بىر قاراپ قويۇپ، تۇيۇقسىز قولىنى سوزۇپ  بېلىدىن ئايلاندۇرۇپ، قىلچە رەھىم قىلماي  قۇچىقىغا ئالدى.

زۇبەيدەنىڭ ھەش-پەش دېگۈچە تىنىقىنى قىسىلىپ، ئىككى قولىنى مەۋلاننىڭ مەيدىسىگە تىرەپ، يۈرەك سوقۇشى قالايمىقانلىشىپ كەتتى.

مەۋلان كۈچلۈك بولغاچقا، زۇبەيدەنى قوينىغا تارتقان شۇ دەقىقىدە،  سۇس خۇش پۇراق دىمىقىغا ئۇرۇلدى.

ئىككى ئادەم بىر-بىرىگە ناھايىتى يېقىن بولۇپ، مەۋلان ئۇنىڭ كۆپۈپ چىققان قورسىقىنى ئېنىق ھېس قىلالىغۇدەك دەرىجىدە يېقىن ئىدى.

ئۇنىڭ كۆزلىرى ئىختىيارسىز غۇۋالىشىپ:

- قارىغاندا سىز مەندىن بەك نارازى ئوخشايسىز، زادى قانچىلىك رەنجىپ قېلىپ، مېنىڭ نەرسەمنى ئىتقا بېرىۋەتتىڭىز؟ - دەپ سورىدى. 

زۇبەيدە ئىككى قولىنى ئۇنىڭ مەيدىسىگە قويۇپ ئىتتىرىپ، ئىككى ئادەمنىڭ ئارىلىقىنى يىراقلاشتۇرماقچى بولدى، ئەمما مەۋلان قورام تاشتەك مىدىر-سىدىر قىلمىدى.

مەۋلاننىڭ بەدىنىدىن ئۇنىڭغا تونۇش، ئۆزى دائىم ئىشلىتىدىغان بەدەن يۇيۇش سۇيۇقلۇقى ۋە چاچ يۇيۇش سۇيۇقلۇقىنىڭ پۇرىقى كەلدى.

مەۋلانغا مۇناسىۋەتلىك كۆزى كۆرگەنلا نەرسىنىڭ ھەممىسىنى تاشلىۋەتكەن، تۈنۈگۈن كەچتە مەۋلان بۇ يەردە يۇيۇندى، ئېنىقكى، زۇبەيدەنىڭ يۇيۇش بۇيۇملىرىنى ئىشلىتىپتۇ.

بۇ خىل يېقىنچىلىق ھېسسىياتى، ئۇنى ئالاقىزادە قىلىپ قويدى.

 ھودۇقۇپ مەۋلاننىڭ سوئالىغا نېمە دەپ جاۋاب بېرىشنىمۇ بىلەلمەي قالدى.

زۇبەيدە ئۇنىڭدىن ئاغرىنىدۇ، ئۇنىڭ بارلىق نەرسىلىرىنى تاشلىۋەتكۈدەك دەرىجىدە ئاغرىنىدۇ.

ئۇ ئېنىقلا قايتىپ كەلمىگەن تۇرسا، نېمىشقا ئۇ نەرسىلەر كۆزى كۆرىدىغان يەرگە قويۇپ، ئۆزىنىڭ كەيپىياتىغا تەسىر يەتكۈزىدۇ.

-بەرىبىر قايتىپ كەلمىگەندىنكىن، ئىشلەتمەي تاشلاپ قويغاندىن كۆرە، ھەممە نەرسىنىڭ رولىنى تولۇق جارى قىلدۇرغىنىم ياخشى...  ھېلىمۇ ياخشى كۈچۈك يارىتىپ ئىشلىتىۋاتىدۇ... - دېدى زۇبەيدە.

ئۇ ئەسلىدە بۇ گەپلەرنى خاپا بولۇپ دېگەن ئىدى، لېكىن گەپ قىلغاندا،  مەنىسى ئۆزگىرىپ كەتتى،  تەلەپپۇزىدىن ئازراق ئۇۋالچىلىق چىقىپ تۇراتتى.

 مەۋلان ئۇنىڭغا چوڭقۇر نەزەر بىلەن قارىدى، زۇبەيدە بېشىنى تۆۋەن سالدى.  ئۇنىڭ بىر جۈپ  ئاپئاق ھەم ئىنچىكە قولى مەۋلاننىڭ كۆڭلىكى ئۈسىتىدە  روشەن سېلىشتۇرما ئىدى.

- قارىغاندا كۆڭلىڭىزدىكى ئاداۋەت بەك چوڭقۇر ئىكەن. - دېدى مەۋلان.

زۇبەيدەنىڭ قوللىرى سەل تۈگۈلۈپ، كىرپىكلىرى يېنىك تىترەپ كەتتى.

ئىنكار قىلالمىدى.

نېمىلا دېگەن بىلەن،  تېخى يېقىندىلا بۇ ئىشنى دەپ ئاچچىقىنى چىقارغان، ئۇ يۈز-ئابرويىنى دەپ ئىنكار قىلماقچى بولغان تەقدىردىمۇ، ئۆزىنىڭ قەلبىدىكى بۇ ئۆتكەلدىن ئۆتەلمەيتتى.

زۇبەيدەنىڭ قولىمۇ، بەدىنىمۇ بۇرۇنقىدىن خېلىلا بوشىدى،  خۇددى تەبىئىي ھالدا ئۇنىڭ قوينىغا يېپىشىۋالغاندەك تۇردى.

 مەۋلاننىڭ زۈبەيدەنىڭ بېلىدىن تۇتۇپ تۇرغان قوللىرى سەل-پەل بوشاپ، ئۇنىڭ قوللىرىغا تىكىلىپ قاراپ، كۆڭلىدە بىر خىل سىرلىق خىيال پەيدا بولدى.

مەكتەپنىڭ تويى بولغان ئاشۇ كۈنى كەچتىكى زۇبەيدەگە ئاستا-ئاستا چاپلىشىۋالغاندىكى تۇيغۇ، تۇيۇقسىز  ئېسىگە كەلدى.

كونترول قىلغىلى بولمايدىغان بىر نەرسە تۇيۇقسىز يىغىلىپ، بەدىنى سەل-پەل تارتىشىپ چىڭىدى.

زۇبەيدە بىر نەرسىنى ئېنىق سەزدى، بەدىنى قىتىپ،  يۈزلىرى بىردىنلا قىزىرىپ كەتتى، ئۇ ئىككى قولى بىلەن ئۇنى كۈچەپ ئىتتىردى، بەدىنى سەل كەينىگە چېكىندى، ئەمما بېلى بىر نەرسىگە تېگىپ كەتتى.

ئۇ بۇرۇلۇپ كەينىگە قارىدى،  پەلەمپەي تۇتقۇچىغا تەگكەنىدى.

 كۆزلىرى يوغىناپ،  شۇندىلا ئېسىنى يىغىپ ئىنكاس قايتۇردى، بايا مەۋلان نېمىشقا  تۇيۇقسىز ئۇنى قۇچاقلىۋالىدۇ.

يۈرىكى بىردىنلا جىددىي سوقۇپ، بەدىنى قىزىدى، ئۇنىڭ مەۋلاندىن   سوۋۇپ كەتكەن يۈرىكى يەنە بىر قېتىم ئىللىدى.