مەنىڭ ايەلىم – باقىتىمنىڭ كىلتى
بىردە جاس جىگىت داناگوي قارتتان اقىل سۇراي كەلىپتى.
– ۇيلەنگەن ادام قالاي باقىتتى بولادى؟ نەگە ءسىزدى ەل - جۇرتىڭىز قادىرلەپ، قاستەرلەيدى؟ ءبارى اقىل سۇراپ جاتادى. وتباسى باقىتى نەدە؟ سونىڭ قۇپياسىن ماعان ايتاسىز با؟
داناگوي اقساقال جىميادى دا بايبىشەسىن شاقىرادى. بولمەگە كورىكتى، كەمەلدى كەلىنشەك كىرىپ كەلەدى:
– وتاعاسى، مەنى شاقىردىڭىز با؟
– جارقىنىم، سەن قامىر يلەي قويشى.
– جاقسى!
ايەل شىعىپ كەتەدى. سالدەن سوڭ ول قايتىپ ورالادى. قامىر دايىن دەيدى.
– ەندى وعان قايىرىلعان ماي مەن بالامىزدىڭ تۋعان كۇنىنە ارناپ ساقتاپ وتىرعان جاڭعاقتاردى سال.
– جاقسى.
ول تاعى شىعىپ كەتەدى. قايتىپ كەلگەندە كۇيەۋى وعان:
– قامىرىڭا اۋلاداعى توپىراقتان ءبىر ۋىس قوس تا، پەشكە سالىپ ءپىسىر، ¬- دەيدى.
– جاقسى، — دەپ ايەلى ماقۇلدايدى.
جارتى ساعاتتان سوڭ قولىنا پەشتەن ەندى تۇسكەن ەكى ءتۇرلى ءبىر سۇمدىق ناندى الىپ كەلەدى.
– ءبىز مۇنى جەمەيتىنىمىز ايدان انىق! – دەيدى كۇيەۋى.
– قوراداعى مالدارعا بەرە سال.
– جاقسى، — دەپتى ايەلى تاعى دا.
وتىرعان قوناق جىگىت قاتتى تاڭ قالادى. وسىنداي دا بولادى ەكەن؟ ءبىر ءسوز قارسىلىق بىلدىرمەدى. كۇيەۋى نە ايتسا دا، ءبارىن سول كۇيى ىستەپ شىقتى. ءتىپتى ادام ساناسىنا سىيمايتىن اقىلىنا دەيىن الىپ وتىر.
جىگىت ۇيىنە كەلىپ كورگەنىن قايتالاماقشى بولادى. ۇيىنە كىرگەننەن ايەلىنىڭ كۇلكىسىن ەستيدى. قۇربىلارىن جيىپ الىپ ويىن ويناپ وتىر ەكەن.
– بايبىشە! — دەيدى بۇل وعان.
– قولىم بوس ەمەس! — دەپ ايەلى جاتىن بولمەدەن ايقايلايدى.
– بايبىشە!
ءبىراز ۋاقىتتان سوڭ ول كەلەدى:
– نە بولىپ قالدى؟
– قامىر يلە!
– ەسىڭ دۇرىس پا؟ ۇيدە تاماق كوپ. ىستەيتىن ءىسىم ونسىزدا جەتىپ ارتىلادى.
– قامىر يلە دەدىم ساعان!
جارتى ساعاتتان سوڭ ايەلى اشۋلى كەيىپتە قامىر دايىنداعانىن ايتتى.
– قامىرعا ەڭ جاقسى جاڭعاق پەن قايىرىلعان ماي قوس.
– ەسىڭ دۇرىس ەمەس شىعار! ارعى كۇنى مەنىڭ ءسىڭلىمنىڭ تويى، جاڭعاق سوعان پىسىرەتىن تاتتىلەرگە كەرەك!
– ايتقانىمدى ىستە!
ايەلى جاڭعاقتىڭ جارتىسىن عانا سالادى.
– ەندى وعان ءبىر ۋىس توپىراق قوس!
– الجاستىڭ با؟ توپىراعىڭ نە؟ وسىنشا ازىقتى تەككە بۇلدىرمەكپىسىڭ؟
– توپىراق سالىپ ءپىسىر!
ءبىر ساعاتتان سوڭ ايەلى پىسكەن ناندى الدىنا اكەلىپ تاستاي سالادى:
– مۇنى قالاي جەيتىنىڭدى كورەيىك ال!
– جەمەيمىن مەن، مالدارعا اپارىپ بەر!
– نە دەپ تۇرسىڭ؟ – دەپ ايەلى بۇلقان - تالقان بولادى – وندا سول مالدارىڭا ءوزىڭ اپارىپ بەر!
ەسىكتى تارس جاۋىپ، ءوز بولمەسىنە كەتىپ قالادى. سودان كەيىن نەشە كۇن كۇيەۋىنىڭ قىلىعىن كەلەمەج ەتىپ، جۇرتقا ايتىپ، كۇلىپ جۇرەدى. سوندا قوناق بولعان جىگىت داناگوي اقساقالعا قايتىپ كەلەدى:
– نەگە؟ ءسىزدىڭ ايەلىڭىز ءبىر ءسوزىڭىزدى بۇلجىتپاي ورىندادى. ال، مەنىڭ ايەلىم ۇرىس شىعاردى. ءالى كۇنگە دەيىن مەنى كۇلكى قىلادى، — دەپ سۇراپتى تابالدىرىقتان اتتاماي جاتىپ.
– ەش قيىندىعى جوق. مەن ايەلىمە جەكىپ، ۇرىسپايمىن. وعان بۇيىرىپ سويلەمەيمىن. مەن ونى قورعايمىن. ونىڭ جانىن جاي تاپتىراتىن نارسە سول. مەنىڭ ايەلىم وتباسىلىق باقىتىمنىڭ كىلتى.
– ماعان قايت دەيسىز؟ باسقا ايەل الايىن با؟
– باسقاسىن تابۋ ەڭ وڭاي ءتاسىل. ءبىراق ول ءتاسىل قايعىلى ناتيجەمەن تىنۋى ىقتيمال. ساعان جانە سەنىڭ ايەلىڭە ءبىر - ءبىرىڭدى سىيلاپ ۇيرەنۋ كەرەك. ول ءۇشىن سەن ونى قايتسەڭ دە باقىتتى ەتۋىڭ قاجەت.
– مەن ونسىز دا ول ءۇشىن ءبارىن ىستەيمىن!
– سودان ول باقىتتى ما؟ سەن ەكەۋىڭ باقىتتى عۇمىر كەشۋ ءۇشىن ۇيلەنبەپ پە ەدىڭدەر؟ بىرگە قۋانىپ، بىرگە قايعىرىپ ءوتۋ ءۇشىن وتباسى بولدىڭدار ەمەس پە؟ سولاي ءومىر ءسۇرۋدىڭ ورنىنا ۇرىساسىڭدار، كىم ءبىرىنشى بولۋى كەرەك دەپ قىرقىساسىڭدار، ءبىر-بىرلەرىڭدى وزگەگە اڭگىمە ەتەسىڭدەر…
تەرەڭ ويعا ءتۇسىپ جىگىت ۇيىنە قايتادى. جولاي راۋشان گۇلىنىڭ تالىنا كوزى تۇسەدى. باياعىدا وسىنداي گۇلدەر سىيلاپ ءوزىنىڭ سەزىمىن ءبىلدىرىپ ەدى. كۇندە ءبىر بۇتاعىن سىيلايتىن. جىل ون ەكى اي ۇزبەۋشى ەدى. سوڭعى رەت قاشان گۇل سىيلاعانىن ەسىنە تۇسىرە المادى. كوپ ۋاقىت ءوتىپ كەتىپتى…
گۇلدىڭ ءبىر بۇتاعىن سىندىرىپ الىپ ۇيگە بەتتەدى. ۇيدەگىلەر ۇيىقتاپ قالىپتى. ايەلىن وياتىپ، مازالاعىسى كەلمەدى. گۇلدى ونىڭ باس جاعىنا قويىپ، توسەگىنە قيسايادى.
ەرتەڭگىسىن تۇرسا، ايەلى وعان تاڭعى اس دايارلاپ قويىپتى. كوزى جايناعان جۇبايىن كورىپ، قۋانىپ كەتەدى. بەلىنەن قاپسىرا قۇشاقتاپ، ەرنىنەن وبەدى. تۋرا باياعىداي. العاش رەت ونى قۇشاقتاعان كەزدەگىدەي كەرەمەت كۇي كەشەدى.
سودان بەرى ماڭىزى جوق شارۋالارعا مۇرنىنان شانشىلىپ وتىرا بەرمەي، ۇيگە اسىعاتىندى شىعارادى. ايەلىنە كوبىرەك ۋاقىت ءبولۋدى ادەتكە اينالدىرادى. ونى باقىتتى ەتەتىن زاتتاردى جاساۋعا داعدىلاندى. ەرىنىڭ قامقورلىعى، كوڭىل ءبولۋى، نازىكتىگى مەن ماحابباتىنا ايەلى مىڭ ەسەلەپ جاۋاپ قاتتى. كەلىنشەگى ۇيدە قالاي بولسا سولاي جۇرمەيتىن بولدى. سۇيىكتىسىنە ارناپ ءتاتتى تاماقتار ءپىسىرۋ باستالدى. ولار ۇرىسۋدى دوعاردى. ءبارى ءباز باياعىشا، العاش ۇيلەنگەن كۇندەردەگىدەي قالىپقا ءتۇستى.
بىرنەشە جىلدان سوڭ بۇلاردىڭ ءۇيىنىڭ ەسىگىن ءبىر جاس جىگىت قاقتى.
– ءسىزدىڭ ايەلىڭىزبەن قارىم - قاتىناسىڭىزدى ەل اڭىز قىلىپ ايتادى. سىزدەردى اۋىلداعى ءار وتباسى مىسال قىلادى. ال، مەنىڭ وتباسىمدا ءبارى كەرىسىنشە. ايەلىم ۇرىسا بەرەدى. بار تاپقانىمدى شاشادى. مەنى تىڭدامايدى. وتباسىدا باقىتتى بولۋدىڭ قۇپياسى نەدە؟ وسىعان بايلانىستى قانشاما كىتاپتار وقىدىم. ەشبىرىنىڭ سەپتىگى تيمەدى. ماعان كومەكتەسىڭىز، — دەيدى…
قوجايىن ءسال جىميىپ:
– تورلەت، اينالايىن، جايعاسىپ وتىر، — دەيدى، — بايبىشەم قامىر يلەمەك بولىپ جاتىر ەدى…
微信小程序搜索《xalhar翻译》
视频下载APP：mtv.xalhar.net
音乐下载APP：app.xalhar.net
视频下载APP：mtv.xalhar.net
音乐下载APP：app.xalhar.net
