اكەسىنە پىشاق كەزەگەن جىگىت جاڭا اڭگىمە
ەستىگەن كەزدە جاعامدى ۇستادىم. جانىم تۇرشىكتى. جاقىن ءبىر تۋىسىمىزدىڭ بالاسى اكەسىنە پىىشاق الا جۇگىرىپتى… ەرتەسى ۇيىنە باردىم. ەركىن ەسىك الدىندا ءجۇر ەكەن. كوزىنىڭ الدى ىسىڭكى. جاعى ىشىنە كىرىپ، ازىپ كەتىپتى.
- اسسالامۋعالايكۇم! قال قالاي، ەرەكە؟
- ۋاعالايكۋم اسسالام! شۇكىر.
- ءيا، نە جاعداي؟
- جاعداي سول: ۇيدە ەشكىم جوق. كىشكەنە ەكى ۇلىمنان باسقاسىنىڭ ءبارى كەتىپ قالىپتى سول جىندى بالا قۇساپ سەندەلىپ ءجۇرمىن…
- نەدەن باستالدى ءوزى؟
- ءاي، سول باياعى قۋ دۇنيە!.. مىنا كورشىنىڭ ماشيناسىن جوندەپ بولىپ، ۇيگە كىرگەم « ءشاي ءىشىپ جىلىنىپ الايىن» دەپ. « نەگە تۇسكى اسقا شاقىرمادى؟» دەگەن ىزالى ويمەن كىرسەم، تاماق جاسالماپتى. مىنەزىم شاپشاڭ سورلى ەمەسپىن بە؟ جارىلىپ كەتتىم. دۇرسە قويا بەردىم جەڭگەڭە. « ماي جوق، سول ءۇشىن جاسامادىم» دەيدى باتشاعار. « وۋ،دۇكەننەن نەعىپ اكەلمەيسىڭ وندا؟» دەسەم، « اقشا ءبىتىپ قالعان» دەيدى.
« وۋ، 2-3 كۇن بۇرىن عانا بەرىم دەپ عوي» دەسەم، « جوعالتىپ العام» دەيدى! « وۋ، وندا نەعىپ ايتپايسىڭ؟» دەسەم، « قورىقتىم» دەيدى. « وۋ، مەن ادام جەمەيمىن عوي! جاسىرماساي مۇنداي نارسەنى! انا جولى دا ءوستىپ جاسىرام دەپ، ارتى ۇرىس-كەرىس بولىپ ەدى عوي!
سول كەشتە دە ايتىپ ەم عوي، « اينالايىن، كاميلا، ءبىر - بىرىمىزدەن ەش نارسەنى جاسىرمايىقشى! ارى كەتسە، ۇرىسام دا قويام. الدىم بوران بولعانمەن، ارتىمدا ءزىك جوق اداممىن عوي! نە بولسا دا انىعىن، راسىن ايت، ۇرىسپايمىن!» دەپ» دەسەم،بەتىن باسىپ جىلاپ قالعانى!
« شىندىعىن ايت» دەپ تۇرعانىم:
الدىندا، بۇل بايعۇس باۋىرمال عوي، انا كرەديت العان ءسىڭلىسىنىڭ ارتىن جابام دەپ، اقشامىزدى سوعان بەرىپ جىبەرىپ، تاعى دا « جوعالتىپ الدىم» دەگەن. وتىرىكتىڭ قۇيرىعى ءبىر -اق تۇتام ەمەس پە؟ كەيىن ءبىلىنىپ قالىپ، ءبىر شۋ بولعان.
- سودان؟
- سودان، «تاعى الداپ تۇر ما؟» دەپ، زىعىردانىم قايناپ تۇرسا، سول ارادا كەلەسى بولمەدەن بالام شىعا كەلمەسى بار ما! كوزى شاتىناپ كەتىپتى! « قويساڭىزشى، اكە! قاندى ءىشىپ بولدىڭىزدار عوي!» دەيدى وزىنشە! « ەي، اقىلسىنباي بار ارى! شالجيىپ جاتىپ- جاتىپ الىپ، ەندى كەلىپ ماعان دىكەڭدەمەكشىمىسىڭ! قۇرت كوزىڭدى!» دەپ، وعان دا باس سالدىم. ( مەنىڭ دالادا تىرباڭداپ جاتقانىمدى بىكە تۇرا ۇيىقتاپ جاتقانىنا جىنىم كەلىپ، ءبىر جاعىنان« وياتىپ الايىن تۇيسىكسىز نەمەنى» دەپ ويلاپ كىرگەم.) سۇيتسەم، « ءوزىڭ قۇرى!» دەمەسى بار ما تۇڭعىشىمنىڭ!
قانىم باسىما شىقتى! « نە وتتاپ تۇرسىڭ، ەي، ا؟! جوعال جۇگىر، تاياق جەمەي تۇرعانىڭدا!» دەپ اقىرىپ قالدىم. « ءوزىڭ جوعال!
مامامنىڭ قانىن ءىشىپ ءبىتتىڭ عوي!» دەيدى! قانىن ىشىنە تارتىپ سۇرلانىپ العان! « وي، ماماڭنىڭ سەنىڭ…! جوعال كوزىمە كورىنبەي! وي، اكەڭنىڭ!» دەپ، « بەتىن قايتارايىن» دەگەن ويمەن قارمانىپ، جانىمدا تۇرعان كىشكەنە ورىندىقتى جۇلىپ الىپ ۇمتىلدىم. قاشۋ قايدا!
سورەدە تۇرعان پىشاقتى الا سالىپ ماعان ........
اڭگىمەنىڭ جالعاسىن استىڭعى 阅读原文دەگەن جازۋدى باسىپ وقىڭىز
