جارنامامەن جار ىزدەگەن جان ادەمى اڭگىمە
التايبەكتىڭ اجەسى كەرەمەت اڭگىمەشىل، ەرتەگىشىل جان ەدى. بالا كەزىندە سول كىسىنىڭ ايتقان مىناۋ ءبىر اڭىزى ءالى كۇنگە ونىڭ ەسىنەن كەتەر ەمەس.
«ءاۋ باستا قۇداي ەرلى-زايىپتىلاردى بىرىككەن كۇيدە جاراتىپتى» ، - دەيتىن، اجەسى جارىقتىق شۇيكەسىن سوزىپ وتىرىپ،ءبىراق ادامداردىڭ قاي قىلىعى جاقپاي قالعانىن كىم ءبىلسىن، ايتەۋىر ۇلى جاراتۋشى ولاردى ەكىگە ءبولىپتى دە: « ءاركىم ءوزىنىڭ ەكىنشى جارتىسىن تاۋىپ السىن!» - دەپ، جۇمىرتقاداي جۇمىر جەر ۇستىنە تارىداي شاشىپ جىبەرىپتى. بىرەۋلەر ءوزىنىڭ جارتىسىن بىردەن تاۋىپ، شات- شادىمان ءومىر ءسۇرىپتى. ولاردىڭ تىككەن كىشكەنە وتاۋلارى ۇلكەن ورداعا اينالىپتى… بىرەۋلەر قاتەلەسىپ، باسقاعا قوسىلىپ، ءيت- ىرعىلجىڭ كۇن كەشىپتى. كۇندەردىڭ كۇنىندە، كەش تە بولسا، ءوز سىڭارىنا كەزىككەندەر دە بار ەكەن: ولاردىڭ كەيبىرى وتكەن ىسكە وكىنە بارماق تىستەپتى؛ كەيبىرى بۇرىنعى جارتىسىن تاستاپ، دەرەۋ جاڭا ءومىر باستاپ كەتىپتى.
« ال، جارتىسىن تابا الماعاندار نەىستەيدى؟» - دەپ سۇرايتىن بۇل بالالىق اۋەسقويلىقپەن. « ە- ەي، جارىعىم-اي! جالعان دۇنيەدەن ءوز جارتىسىن تاپپاي قاپا بولعاندار از ەمەس-اۋ!.. ولار اركىممەن ءبىر باس قوسىپ، قامشى سابىنداي قىسقا ومىردە سەڭدەي سوعىلىسىپ ءجۇر عوي!» - دەيتىن ۇرشىعىن ءيىرىپ وتىرىپ…
البىرتتىقپەن جيىرماعا تولار- تولماستان، ءسۇيدىم- كۇيدىم دەپ اسىعىس ۇيلەنگەن التايبەك « اسىرەقىزىل تەز وڭاتىنىن» قايدان ءبىلسىن. اسفالتتا وسكەن اقساۋساق كەلىنشەگىنىڭ بار ەركەلىگىن كوتەرسە دە، الدا- جالدا، اندا- ساندا ۇيگە قوناق كەلە قالسا، جىلانداي جيىرىلىپ، ءاپ- ساتتە ساۋىتىنا تىعىلعان تاسباقاداي تاس تۇيىنشەككە اينالاتىن ءوزىمشىل مىنەزىن وزگەرتە المادى.
كوپ بالالى شاڭىراقتان شىققان، باۋىرمال، كوپشىل، مىنەزى كەڭپەيىل، قوناقجاي جىگىتكە بۇدان اسقان ازاپ جوق ەدى. تالاي رەت تۋىس- تۋعانى، جولداس- جوراسىنىڭ الدىندا جەر ەتكەنى ءۇشىن تاس- تالقان بولىپ كەيىدى دە، وكپەلەدى دە. ءتىپتى ەندى قايتىپ كورمەستەي بولىپ، ءوز ۇيىنەن ءوزى بەزىپ كەتكەن دە كەزدەرى دە از ەمەس ەدى.
« ءاي، شىراعىم، سەن ەكەۋىڭدى ءبىز قوسقان جوقپىز. ءولىپ- ءوشىپ الدىڭ. ەندى دۇنيەگە كەلگەن بەيكۇنا ءسابيدىڭ وبال- ساۋابىن ويلاڭدار!» - دەپ اكەسى بىردەن شورت كەستى.
« كوش جۇرە تۇزەلەدى عوي، بالام. ۋاقىت وتە كەلە كەلىننىڭ دە اناۋ- مىناۋ كەدىر مىنەزى تۇزەلەر، كەسىرى قىلىقتارى قالار. سابىر ەتشى!» - دەپ شەشەسى ۇنەمى باسۋ ايتاتىن. انانىڭ ءسوزى- زاڭ. قانشا رەت قاتتى جاپقان ەسىگىن امالسىز قايتىپ اشتى.
الايدا جاقسى ايەل جامان ەركەكتى ادام قىلعانىمەن، جاقسى ەركەك جامان ايەلدى تۇزەي المايتىنى راس ەكەن. عۇمىرىنىڭ جەتى جىل ىرىڭ- جىرىڭمەن ءوتتى. الايدا، « اتىڭ جامان بولسا ساتىپ قۇتىلاسىڭ، قاتىن جامان بولسا، قايتىپ قۇتىلاسىڭ» دەپ اتا- بابالارىمىز باس قاتىرعان زامان ەمەس قوي. ول ءوزىنىڭ جانىن ۇقپايتىن، بابىن تاپپايتىن، ساناسى ساياز ايەلدەن قۇتىلۋدىڭ جالعىز جولى- اجىراسۋ دەپ شەشتى.
ۇياداي پاتەرىن، ىشىندەگى ىسكە اساتىن دۇنيە- مۇلىگىنە قوسا، باس بوستاندىعىنا ساداقا ەتىپ، ءبىر كۇندە سوقا باسى سوپيىپ شىعا كەلدى. « قاسيەتتى ورىن بوس بولمايتىنىن» ورىستار قالاي دۇرىس ايتقان؟! ىلە- شالا، بۇنىڭ ءىزى سۋىپ ۇلگىرمەي جاتىپ، قانشا جىلعى تىرنەكتەپ جيعان دۇنيەسى مەن بۇرىنعى كەلىنشەگىنە يە بولاتىن ءبىر ەركەك كىندىكتى. تابىلا كەتكەنى.
باۋىرىنا وكسي تىعىلپ، تيتىمدەي ساۋساقتەرىمەن مويىنىنان تاس قىپ قۇشاقتاپ،شىرىلداعان تۇڭعىش ءسابيى كوپكە دەيىن كۇندىز - ەسىنەن، تۇندە تۇسىنەن شىقپاي ءجۇردى. قانى سورعالاعان جاراسىن جالاپ جازاتىن كوكبورىنىڭ تۇقىمى ەمەس پە، ەشكىمنىڭ ايانىشتى كوزبەن مۇسىركەي قاراعانىن كورگىسى كەلمەدى. جىرىم- جىرىم جۇرەگىن جات كوزدەن جاسىرۋ ءۇشىن كوز كورىپ، قۇلاق ەستىمەيتىن الىسقا جول تارتتى. ءبىر جاقسىسى، ۇلكەن قالادان ءوز ماماندىعىنا ساي قىزمەتتى قينالماي تاپتى. ارينە، ۆنيۋرسىيتەت بەرگەن كوك ديپلومىنىڭ كومەگى عوي. كۇندىز جان- تانىمەن بەرىلە جۇمىس ىستەگەسىن، باسىنان وتكەن ازدى- كوپتى تاۋقىمەتتى ۇمىتىپ كەتەتىن. الايدا، كەشكىسىن شامى ءسوندىرۋلى پاتەرگە جالعىز كىرۋگە بەتتەن باسادى.اسىن ءپىسىرىپ، اسىعا توسىپ وتىرعان ەشكىمى جوعى ەسىنە تۇسكەندە، العا باسقان قادامى كەيىن كەتۋشى ەدى.
جالعىز ادامعا اس باتا ما، ۇرەيلى ۇنسىزدىكتەن قاشىپ، باستاپقىدا ۋاقىت وتكىزۋ ءۇشىن شۋلى كافە، مەيرامحانالاردى ۇيىرسەكتەدى. ايتەۋىر بالا كۇننەن قانىنا سىڭگەن قاسيەتى- تەنتەك سۋدى تاتىپ المايتىنى. ايتپەسە، كىم بىلەدى
وڭاشالاۋ بۇرىشتان ورىن الىپ، جان - جاعىن ءجىتى باقىلاپ، وزىمەن- ءوزى وتىراتىن جانارى مۇڭدى جىگىتتى توڭىرەكتەيتىن« تۇنگى كوبەلەكتەر» از ەمەس ەدى. ىلعي جۇزىكتىڭ كوزىنەن وتەتىندەي ورىمدەي جاپ- جاس، ءۇرىپ اۋىزعا سالعانداي سۇلۋ قىزدار.اشەيىندە تەك قانا قالتالىلاردىڭ كوڭىلىن اۋلايتىن، تيىن- تەبەن سىلدىرىن سەزسە، قۇرساعىنا قۇشاق جەتپەس الدەكىمدەردىڭ قوينىنا قورىقپاستان قويىپ كەتەتىن قاش ومىراۋ « قىزدار» بۇل ەمەۋرىن بىلدىرمەسە دە قىر ىزىنەن قالمايتىن.
سۇيرىكتەي ساۋساققا قىستىرعان قىمبات شىلىمدارىن سىزدىقتاتا بۇرقىراتىپ،اپپاق ساندارىن جارقىراتا جايعاساتىن دا بۇنىڭ قويعان سۇراقتارىنا قىمسىنباي، قىسىلماي جاۋاپ بەرىپ، جاسىرماي جان- دۇنيەلەرىن جايىپ سالاتىن. سىرتى- جالتىر،ءىشى قالتىر بيكەشتەردىڭ كەيبىرى جامان جولعا قالاي،قاشان تۇسكەندەرىن جىلاپ-سىقتاي اڭگىمەلەپ،ارتىنشا قىلمىڭدەپ بۇنى توسەككە سۇيرەلەيتىن.ولاردان قاشسا قۇتىلماسىن بىلگەن سوڭ، باستاپقىدا وزدەرى مويىنعا اسىلىپ تۇرعاندا مەنىڭ نەم كەتتى دەپ ءوزىن- ءوزى اقتايتىن. ءبىراق بىرتە- بىرتە .........
اڭگىمەنىڭ جالعاسىن استىڭعى 阅读原文دەگەن جازۋدى باسىپ وقىڭىز
