مەنىڭ كۇيەۋىم نەگە قايىرشى بولدى؟ كەرەمەت اڭگىمە
جۇمىسقا بارا جاتقاندا نەمەسە قايتا ۇيگە ورالار جولدا ۇنەمى ءبىر كىسىنى كورەتىنمىن. جول جيەگىندە كۇندىز- ءتۇنى الاقان جايىپ، وتكەن- كەتكەندەردەن قايىر سۇراپ وتىرادى. ءۇي- كۇيى جوق، دالا بوسقىنى ەكەنى كورىنىپ تۇر.ساقالى ءوسىپ،شاشى تۇتاسىپ،ابدەن ۇيپا-تۇيپاسى شىققان. ۇستىندەگى الا كەۋدەشەسىنىڭ الدىڭعى قالتالارى جىرتىلىپ،استارى كورىنىپ تۇر. ساداقا سالۋعا ارنالعان قاعاز كارتوندى ىدىسىن جەلمەن ۇشىپ كەتپەسىن دەپ،تاسپەن باستىرىپ قويعان ونى جولىمنان كەزدەستىرىپ جۇرگەنىمە جىلدان اسا ۋاقىت بولدى. ارا- تۇرا تيىن تاستاپ تۇردىم. كەيدە ۇيدەن نان الىپ شىعىپ، ارنايى سول كىسگە بەرىپ كەتەتىنمىن.
بۇگىن كۇندەگى ادەتىممەن جۇمىسقا بارا جاتقانمىن.كۇندە قول جايىپ وتىراتىن قايىرشى ورنىندا بولعان جوق. كوپتەن كورمەگەن تانىسىمدى ىزدەگەندەي جان- جاعىما قاراپ،جاقىن اۋماقتى كوزبەن شولىپ شىقتىم. كورىنبەدى. ءبىركەزدە سونادايدا جولدىڭ ارعى بەتىنەن بەرى قاراي بۇرسەڭ قاعىپ كەلە جاتىر ەكەن. جاياۋ جۇرگىنشىلەرگە ارنالعان جولمەن ەمەس،توتەسىنەن كەسىپ ءوتىپ كەلە جاتتى. ءبىر كەزدە جۇيتكىپ كەلە جاتقان كولىك الگى قايىرشىنى قاعىپ كەتىپ، كوز الدىمدا اناداي جەرگە دومالاپ ۇشىپ ءتۇستى. زارەم ءزار تۇبىنە كەتتى. جالما- جان قايىرشىعا قاراي جۇگىردىم. قاعىپ كەتكەن كولىكتىڭ يەسى دە دەرەۋ جەتىپ كەلىپ، جاقىن اراداعى اۋرۋحانالاردىڭ بىرىنە اپارۋ قاجەتتىگىن ايتتى.تامىرىن باسىپ كورىپ ەدىم، ءالى سوعىپ تۇر ەكەن.
دارىگەر مەنەن ونىڭ كىمى بولاتىنىمدى سۇرادى. مەن قاپەلىمدە نە دەرىمدى بىلمەي، « ااا، مەن ونىڭ كورشىسىمىن» دەدىم.
-بەل ومىرتقاسىنا ازداپ زاقىم كەلگەن ەكەن.ءبىراق، قورقاتىن ەشتەڭە جوق. ءبىر اپتا ەم العاننان كەيىن، شىعارامىز. تۋىسقاندارىنا ايتا سالىڭىز،قۇجاتتارىن اكەلىپ وتكىزسىن، - دەدى دە كەتىپ قالدى.
و، توبا! كوشەدە جۇرگەن قايىرشىدا قانداي تۋىسقان، قانداي قۇجات؟ مەن دە قاتىردىم، كورىشىسىمىن دەگەنىم نە؟ ودان دا « مەن ونى تانىمايمىن،ول كوشەدەگى قايىرشى ەدى» دەپ شىنىمدى ايتا سالسامشى؟! ايدالادا بۇعان مەنىڭ نەمەنەگە بەس ءبيدايىم كۇيىپ ءجۇر؟ قوي، جۇمىسما بارايىن دەپ ورنىمنان تۇرا بەرگەنىم سول ەدى، الگىندە عانا مەنىمەن سويلەسكەن دارىگەر قايتادان ماعان قاراي بەتتەپ كەلە جاتىر ەكەن « ايتپاقشى، ناۋقاستىڭ قاسىنا بارىپ جاعدايىن سۇراساڭىز بولادى» دەدى.نە ارى، نە بەرى جۇرەرىمدى بىلمەي ورنىمدا قاتتىم دا قالدىم. تالتىرەكتەپ قايىرشى جاتقان پالاتاعا قاراي باردىم.اينەك تەرەزەنىڭ ارعى جاعىندا اپپاق ماتادان تىگىلگەن، تاپ- تازا توسەكتىڭ ۇستىندە كوزدەرىن اسپانعا تىگىپ، قاراپ جاتىر ەكەن. جاقىنداپ قاسىنا وتىردىم دا:
- جاعدايىڭىز قالاي؟ - دەدىم.
- جاقسى، - دەدى ول دا داۋىسى قارلىعا شىعىپ.
- مەن، ءسىزدى اۋلادان كورىپ جۇرەتىنمىن. كوز الدىمدا كولىك قاعىپ كەتكەن سوڭ، ءسىزدى اۋرۋحاناعا الىپ كەلدىم.
- راقمەت، سىزگە قۇداي رازى بولسىن، - دەدى ول. ءسويتتى دە ءسوزىن جالعادى.
- مەن قايىرشىلىققا قالاي تۇسكەنىمدى ايتايىن.اكە- شەشەمنىڭ جار دەگەندەگى جالعىز ۇلىمىن.اكەم- ءىرى زاۆد ديرەكتورى، شەشەمنىڭ جەكە بالاباقشاسى بولدى.
ىشكەنىم الدىمدا،ىشپەگەنىم ارتىمدا ەدى. مەكتەپ بىتىرگەن سوڭ اتا- انام جوعارى وقۋ ورنىنا تۇسىرۋگە تالپىندى،ء بىراق، ءوزىم قۇنتتامادىم.ماعان اكەمنىڭ اقشاسى دا جەتكىلىكتى ەدى. استىمدا قىمبات كولىك، قالتام تولى اقشا. ماعان ءومىردىڭ بار قىزىعى سول سياقتى بولىپ كورىندى. وسىلايشا كۇندەر سىرعىپ ءوتىپ جاتتى. اينالامدا دوس كوپ بولدى. كۇندە ويىن- ساۋىق، قىز- قىرقىننىڭ ورتاسىندا ۋايىمسىز كۇن كەشىپ ءجۇردىم. اكە- شەشەمنىڭ ايتقانىن قۇلاعىما ىلمەي، وقۋعا دا تاپسىرعان جوقپىن نە بولماسا جۇمىس تا ىستەگەن جوقپىن. قالتامدى اقشاعا كۇندەلىكتى اكەم تولتىرىپ وتىرعان سوڭ ماعان ومىردە بارلىعى وڭاي سياقتى بولىپ كورىنەتىن. ۋاقىتى كەلگەندە وقۋدى دا وقيمىن، جۇمىستى دا وڭاي تاۋىپ الامىن دەپ ويلادىم. ءبىراق،مەن قاتە ويلاعان ەكەنمىن. ونى تۇسىنگەن كەزدەءبارى كەش ەدى. ءبىر كۇنى تۇنگى كلوبتا دوستارىمەن ويىن-ساۋىق قۇرىپ جۇرگەنمىن. كەنەت تەلەفونىما بەلگىسىز بىرەۋلەر تەلەفون شالىپ: « ءسىز پالەنشەەۆتىڭ بالاسىسىز با، دەرەۋ اۋرۋ حاناعا كەلىڭىز» دەدى.اكەم جول اپاتىنا ءتۇسىپتى،جاعدايى تىم اۋىر ەكەن. ارتىنداعى مۇراسىن ماعان قالدىردى دا،ءوزى ءجۇرىپ كەتتى. شەشەم اكەمنىڭ قازاسىن كوتەرە الماي،كوپ ۇزاماي قايتىس بولدى. ماعان وسىنشا جاعدايلاردان كەيىن دە ەس كىرمەدى.
اكەم قالدىرعان دۇنيە ءومىرىمنىڭ سوڭىنا دەيىن جەتەدى دەپ ويلادىم.
ۋايىم- قايعىسىز جۇرگەن كۇننىڭ بىرىندە دوستارىممەن ىشىمدىك ءىشىپ وتىرعانىمدا . . . . . . .
اڭگىمەنىڭ جالعاسىن استىڭعى 阅读原文دەگەن جازۋدى باسىپ وقىڭىز
