ۇيىندە ۇلكەن كىسىلەرى بار ادامدار قاتتى ابايلايتىن ءبىرءىس ەكەن
دوسىم ايتادى:« مالدى جوندەپ بولعان سوڭ، ادەتتەگىدەي ءبارىمىز ءشاي ءىشىپ وتىرعانبىز. ول كەزدە ءبىزدىڭ وتاۋ قۇرعانىمىزعا ءبىر جىلداي عانا بولعان. سودان سوزدەردەن ءسوز شىعىپ، كەلىنشەگىم ەكەۋمىز ءىلىنىسىپ قالدىق. قىزدى- قىزدىمەن داۋىسىمىز قاتتى شىعىپ، اشۋىمدى تەجەي الماعان سوڭ، اتىپ تۇرىپ دالاعا شىعىپ كەتتىم. قورا جاققا بارىپ، ءشوپ - شالامدى جيناعانسىپ جۇرگەنىممەن، ءىشىم قىز- قىز قاينايدى.اشۋدىڭ وتى سونگەنمەن، ۇياتتىڭ وتى تۇتانعان. ءۇيدىڭ ەسىگىنىڭ اشىلعان داۋىسىن ەستىپ، قاراسام: اناشىم شىعىپ كەلەدى.
بىردەن ماعان قاراي بەتتەدى. ءىشىم قىلپ ەتە قالدى. « نە دەسەم ەكەن؟ قاپ، ۇيات بولدى-اۋ!…» تۋرا الدىما كەلىپ توقتادى.
- بالام، نە جاعداي بولدى ءوزى؟
سەندەر ءبۇيتىپ ۇرىسپاۋشى ەدىڭدەر عوي…- مەيىرلى ءۇنىنىڭ ار جاعىندا وكپە ارالاسقان ءدىرىل بار. نە ايتارىمدى بىلمەي، ايىرمەن جەر شۇقىلاپ مەن تۇرمىن. - الدە… الدە بۇعان مەنىڭ ءبىر قاتىسىم بار ما؟ مەنىڭ ءبىر قاتەلىگىمنىڭ، كەسىرىمنىڭ سەبەبىنەن تۋىنداعان جوق پا بۇل ۇرىس؟ ولاي بولسا، مەنى كەشىرىپ قويىڭدار، قۇلىنىم…
اقاي، بار عوي، تۋرا سول كەزدە جەردىڭ تەسىگى بولسا، كىرىپ-اق كەتەتىن ەدىم! ۇيالعانىم-اي!
وكىنگەنىم-اي!
- جو- جوق، ماما! ءسىزدىڭ ەشقانداي قاتىسىڭىز دا، كىناڭىز دا جوق! بۇل مەنىڭ اقىماقتىعىم عوي، ماماتاي! كەشىرىڭىز! كەشىرىڭىز ءبىزدى!.. - وڭەشىم قىزىپ كەتتى.
اعىپ بارا جاتقان سورامدى كورسەتپەۋ ءۇشىن اناشىمدى قۇشاقتاپ بەتىنەن ءسۇيدىم دە، - مەن قازىر كامشاتتان كەشىرىم سۇراپ، تاتۋلاسىپ شىعام! تەك ءسىز رەنجىمەڭىزشى! - دەپ، ۇيگە قاراي تارتتىم. كىردىم دە، كەلىنشەگىمنەن كەشىرىم سۇرادىم…
ءاي،ءيتتىك-اي دەسەڭشى!« جاستىق- اقىماقتىقتىڭ ءبىر بۇتاعى» دەگەن سول! ەسىمە تۇسسە، ءالى كۇنگە دەيىن وزەگىم اشيدى… سول كەزدە دەيمىن دا، شىعا سالىپ: «« ۇلكەن- كىشى وتىر، اكە- شەشە وتىر» دەپ كوزگە ىلمەيتىن بولدىڭدار! كسىلىگىڭ قايدا سەنىڭ؟!..» - دەپ، اكەمدى تانىتىپ تۇرىپ ۇرىسسا دا بولادى عوي! ۇرىسقان جوق! اناشىمنىڭ دانالىعىن قارا: ءبىزدىڭ تاتۋلىعىمىز ءۇشىن ءوزىن تومەنشىكتەتىپ تۇر عوي!..« ناپسىسىنە جۇرەگىن ءبي قىلعان» دەگەن وسى ەمەس پە، دوستىم؟!.. ءبىز ول كىسىلەر سياقتى بولا الار ما ەكەنبىز؟!..»
قايىن اتام ايتادى: اۋىلدا « كوپ بولعىر اپا» دەپ اتالاتىن ءبىر كىسى بار ەدى. جارىقتىقتىڭ اۋزىنان جامان ءسوز شىقپاۋشى ەدى-اۋ! اشۋلانىپ كەتكەندە دە ايتاتىن ءسوزى « ول كەزدە دۇنيە تار ەدى عوي) كەزەكتە تۇرعان ۋاقىتتا سول اپامەن ءبىر شايپاۋ ايەل سوزگە كەپ قالدى. الگى بالەدەن « اش بالەدەن قاش بالە» دەپ جۇرتتىڭ كوبى ىعىسىپ جۇرەتىن. ءتىلىن بەزەپ، كيمەلەي بەرگەن سوڭ، كەلىنى ىسپەتتى جاڭاعىعا كوپ بولعىر اپا: « ءاي، قاراعىم، ۇيات بولادى؛ بۇيىرسا، بارىمىزگە جەتەدى؛ ءسال سابىر ەت»، - دەگەن-ءدى.بەتى اشىلىپ كەتكەن بەتپاق نەمە بىردەن شاپ ەتە قالدى دا ........
اڭگىمەنىڭ جالعاسىن استىڭعى 阅读原文دەگەن جازۋدى باسىپ وقىڭىز
