我的背包客---俄堆老人|仁蚌·尼玛顿珠

文化   其他   2024-04-16 14:50   西藏  


 

སྐུ་ཉིད་༼  ཐང་ཁུག་ས་སྨྱོན་བོད་རིག་གནས་ཁྱབ་སྤེལ་ལྟེ་གནས་  ༽ཀྱི་འཕྲིན་སྟེགས་ལ་ཕེབས་པར་དགའ་བསུ་ཞུ།

དང་ཐོག་ཐང་ཁུག་ས་སྨྱོན་བོད་རིག་གནས་ཁྱབ་སྤེལ་ལྟེ་གནས་ཀྱི་ཚབ་ཞུས་ནས་སྙིང་ཉེ་བའི་ཆོལ་གསུམ་བོད་རིགས་སྤུན་ཟླ་ཡོངས་ལ་ཁམས་བདེའི་འཚམས་འདྲི་ཞུ། དེ་ཡང་ངེད་ཐང་ཁུག་ས་སྨྱོན་བོད་རིག་གནས་ཁྱབ་སྤེལ་ལྟེ་གནས་ཀྱི་འཕྲིན་སྟེགས་འདི་ནི་སྤྱི་ལོ་༢༠༡༥ལོར་ཐོ་འགོད་བྱས་ཤིང་ད་བར་ངེད་འཕྲིན་སྟེགས་ལ་དོ་ཁུར་གནང་མཁན་མི་ཁྲི་བཅུ་ལྷག་ཙམ་ཟིན་གྱི་ཡོད། ལོ་འདི་དག་རིང་ངེད་འཕྲིན་སྟེགས་ཀྱིས་བོད་ཀྱི་རིག་གནས། གློག་བརྙན།   མུ་འབྲེལ་བརྙན་འཕྲིན།   སྒོར་གཞས།   ཆང་གཞས།   ནང་མ་སྟོད་གཞས།   དགོད་བྲོའི་གཏམ་གླེང་།   ཁྲབ་མཚན་ཐུང་གྲས།   སྒྲུང་གཏམ།   ལོ་རབས་བརྒྱ་ཅུའི་གླུ་གཞས།   བྱིས་གླུ།  རྒྱབ་ལྗོངས་གླུ་གཞས། བོད་ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་ལྡན་པའི་སློབ་གྲྭ་ཆུང་འབྲིང་གི་སློབ་རའི་དྲིལ་བརྡ།   སྙན་ངག་འགྱེར་འདོན་ལ་སོགས་པའི་ནང་དོན་མི་ཉུང་བ་ཞིག་སྤེལ་བཞིན་མཆིས།    དེ་དག་ཚང་མ་ཆ་སྙོམས་ཀློག་གྲངས་སྟོང་ཕྲག་ཁ་ཤས་ལས་འགལ་བ་ཤ་སྟག་ཡིན་ལ་རྒྱ་ཆེའི་གྲོགས་པོ་གྲོགས་མོ་ཚོས་ཀྱང་དགའ་བསུ་གྲངས་མེད་ཐོབ་བཞིན་ཡོད།    མ་ཟད་ད་དུང་མུ་མཐུད་མ་འོངས་པའི་བགྲོད་ལམ་རིང་མོའི་ཁྲོད་ནང་དོན་ཐད་ཉིན་རེ་ལས་མ་འདས་པར་ཕུན་གསུམ་ཇེ་ཚོགས་དང་སྤུས་ཚད་ཇེ་ལེགས་སུ་གཏོང་འཆར་ཡོད་པས། གལ་ཏེ་སྐུ་ཉིད་ཐུགས་མཉེས་པོ་བྱུང་སོང་ན་འཕྲིན་སྟེགས་འདི་གཞན་ལའང་འོས་སྦྱོར་མང་ཙམ་གནང་རོགས།    ལྷན་རྒྱས་ནས་དུས་དང་རྣམ་པ་ཀུན་དུ་ངེད་འཕྲིན་སྟེགས་འདི་ལ་དོ་ཁུར་དང་རྒྱབ་སྐྱོར་གནང་བར་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཞུ།

  ཐང་ཁུག་ས་སྨྱོན་བོད་རིག་གནས་ཁྱབ་སྤེལ་ལྟེ་གནས་ཀྱི་འཕྲིན་སྟེགས་འདི་ལ་དོ་ཁུར་གནོངས་དང་།  འདི་ན་ཕུན་ཚོགས་འདོད་རྒུའི་ལོངས་སྤྱོད་འཛོམས་ཤིང་ཀུན་ལ་མཁོ་བའི་འདོད་ཡོན་བཤམས་ཡོད།  གལ་

ཏེ་ཁྱེད་རང་སྣ་མང་ཤེས་རིག་གི་རྩི་བཅུད་རྒུམ་པའི་གཡུ་སྦྲང་ཞིག་ཡིན་ན།  འདི་ནི་ངེས་པར་ཁྱེད་ལ་མཁོ་བའི་མེ་ཏོག་སྐྱེད་ཚལ་ལོས་ཡིན། 





我的背包客---俄堆老人

仁蚌·尼玛顿珠

  说起我和俄堆老人的故事,恐怕很多人都会觉得那只是一场再普通不过的相遇。那天,我和俄堆老人同乘一辆大巴客车前往林周,但我们各自的目的地却不同,我是去驻村,而俄堆老人则是去朝拜。

  凡是对藏族有一定了解的人,一眼就能看出他是一位地道的草原牧人。他身着一件白色的羊皮藏袍,脚穿一双宗白色翻皮皮鞋,一头油黑的头发编成小辫,那张通红而略带血丝的脸庞总是挂着笑容,让人感觉他既诚恳又带有一丝可爱。

  其实,在车上我并没有过多留意老人,只知道他就坐在我的后排。一路上,他的念经声伴随着汽车的行驶,不知不觉我们已经行驶了60公里。很快,我们到了县城,我突然听到老人在向旁人打听晚上的住处,但似乎没有得到明确的答复。坐在我旁边的大哥和小妹妹都用一种古怪的眼神看着老人,就像他刚上车时其他人看他一样。于是,我转过头对老人说:“今晚的住处您不用担心,我会帮您解决。”老人听后非常高兴,连连道谢。

  到了林周,我毫不犹豫地帮老人付了车费。司机收着我和老人的路费,久久地看着我。我朝司机笑了笑,心里满是自豪,因为司机收了那么多人的路费,却没有放过远道而来的老人的15块钱。也许司机也是为了谋生吧,我并没有多想,就在那边等老人下车。老人慢慢地从车里下来,我带他去了一家茶馆,想顺便和他聊聊天。茶馆老板也对我今天带的这位客人感到好奇。老人不喝甜茶也不喝酥油茶,他只要了一杯开水,而我要了一磅甜茶。

  他喝了一口白开水,一边告诉我他的名字叫俄堆,一边从羊皮袍口袋里拿出两个身份证给我看。显然,一个是第一代身份证,另一个是二代身份证。俄堆老人之所以拿身份证给我看,是因为我们的语言有些障碍。他说的是地道的那曲方言,而我说的是卫藏方言。他这样做只是为了让我更清楚地知道他的名字和老家。我看着俄堆老人的身份证,发现两个身份证上的名字不一样,于是我问他为什么名字会不一样。他很可爱地告诉我:“我的真正名字叫俄堆,但办理第二代身份证的时候,公安局的人写成了索德,可能是俄堆在汉语里叫索德吧。”我忍不住笑了,老人虽然不知道我为什么笑,但他也跟着我笑了。此刻,我突然感觉我们的心灵瞬间亲近了许多。

  我本来想请老人吃顿晚餐后把他安排在县城的一家旅馆,但打听之后才知道,县城的旅馆大多数是汉族和回族朋友开的。我担心老人会因为语言等原因在这些店里住得不舒服,于是我决定把他带到离县城2公里的我驻村的住处。我把自己的决定告诉他,并答应明天早上雇车送他去目的地——夏寺。此时此刻,他的眼神告诉我,他内心深处对我充满了感激。

  在去村委会的路上,我突然想到俄堆老人是牧人,他应该喜欢喝浓浓的酥油茶。但我一般都喝开水,宿舍里虽然有酥油却没有砖茶。于是,我到一家商店买了上等砖茶。尽管俄堆老人很客气地不让我买,但此刻我内心深处早已决定要款待他,让他今夜感受到家的温暖。所以,喝一杯浓香的酥油茶是必不可少的。去往村委会的路途中,他不停地感谢我,同时一路上为我念经祈福

 


  我和俄堆老人一同抵达了村委会的住处。我忙着为他烧茶,并将我的办公椅子搬到电炉子旁,以便他能烤火取暖。老人仔细打量了我的宿舍,脸上露出欣慰的笑容:“今晚真的很舒服。我64岁了,天气一冷,膝盖早晚就特别疼。但现在这火这么旺,这里条件又好,真是太感谢你了。”他接着问起我的老家和其他情况,我告诉他:“我老家是日喀则的,现在这里是我驻村的地方,单位在拉萨。”当提到驻村,俄堆老人表示他有所了解,并说:“我们村里也有驻村的,但我接触得不多。我们乡里每年都有日喀则的老乡来盖房子。”我笑着回应:“那以后可得好好关照我的老乡啊。”我们两人都笑了起来。俄堆老人因为信仰,已经走遍了藏区的大部分寺庙。他告诉我,他的晚年愿望就是即使再老,也要朝拜完西藏的所有寺庙。

  他其实是非常幸运的。今年是岗仁布齐神山马年转山的盛大宗教活动之年,俄堆老人说:“我们村的人都想去转神山,但只有4个名额可以去还是抽签决定的。我很幸运地抽到了,所以8月份我花了2500元去了神山,其中500元还是借的,到现在还没还。”我好奇地问:“那您为什么一个人去朝拜呢?”老人认真地告诉了我他家里的情况:哥哥和妻子健在,一个儿子和儿媳妇,还有四个孙子。家里有40多头牦牛,家境在牧民中算是偏差的。他还说,去拉萨、日喀则、山南等地区朝拜是每个牧民的最大愿望,但这能不能去也取决于各自的经济状况。对于他家来说,比他老的行动不便,小又太小。而且,最大的问题是家里没有足够的钱让更多人去朝拜。

  或许有人会觉得俄堆老人自私,带着家里唯一的财产一个人去朝拜。但当地已有规定,抽签选中的人不能由他人代替,所以只能是他一个人去。此时,我们的茶已经烧开好一会儿了。俄堆老人已经喝了几杯香甜的酥油茶。他有些客气又带着些许歉意地说:“我还没念完今天的经。”我说:“您念吧,我来做饭。”他从藏袍口袋里拿出一本经书,聚精会神地念了起来。我没有打扰他,而是开始准备晚饭。

  俄堆老人念了一个小时左右才结束。他收拾经书时笑着说:“我在老家有很多经书要念,每天都得念。但这次朝拜路上只能带一小部分,不管住哪里,我都得念完才能睡。”他接着说:“藏传佛教有很多教派,都很优秀。但我家乡主要信宁玛派和格鲁派,你刚才也听到了,我念的是宁玛派的经。”我笑着点头,然后给老人端上了热腾腾的晚饭——图巴。他爽快地念了段经后开始慢慢品尝,称赞我做的饭特别香。我也很高兴,希望他能多吃些。吃饭时我们没聊太多,因为我们都知道这在藏族文化里是不礼貌的。晚上看电视时,我特意调到康巴卫视,因为康巴语和那曲方言有些接近,想让老人看得更舒心。

  我们喝着晚茶,聊了很多。俄堆老人告诉我,80年代初他曾来过林周县,现在已经过去30多年了,但他还记得一些地貌和村庄的名字。那时他是个商人,赶着30多头牦牛来卖羊毛、牛肉等畜产品。来回需要两个月。因为来过这里,他还有一个愿望,就是再路过曾经去过的地方,这是他日夜期盼的。

  晚上十点了,俄堆老人说要休息。我想他肯定很累了,赶紧帮他铺好被子。我怕他晚上冷,把自己平时用的较好的被子给他,自己留了旧的被子和军用大衣。他注意到我这里被子不多,问我晚上怎么办。我指了指角落里的被子,说平时就用那些。事实上,那些被子因为被老鼠咬过、撒过尿,已经很旧很臭了,所以我买了新的。

  老人上床后没有直接睡,而是朝着布达拉宫的方向磕了50个头。他说这是他每天早晚的习惯。磕完头后,他看着我,似乎有话要说。我问道:“您是不是有什么事,或者被子不够?”他有些不好意思地说:“我晚上需要小便,但膝盖疼起不来,而且外面有野狗,不知道怎么办。”我立刻说:“您别担心,我给您弄个尿盆。”于是,我找了个大饮料桶,清理干净后给他当尿盆。他非常感动,不停地感谢我。俄堆老人很快便入睡了,我随即开始用电话安排他明早前往夏寺的交通工具,一切都很快被安排得井井有条。那晚,我睡得格外香甜。

  老人不愧是放牧的牧人,第二天早上起得特别早。他起床后的第一件事,自然就是朝着布达拉宫磕头。老人起床时也把我吵醒了,我醒来后的第一件事就是询问老人是否睡得好,是否觉得冷。让我很欣慰的是,老人回答:“睡得特别香,非常感谢你,我会为你祈愿好人有好报。”于是我也向俄堆老人表示了感谢。同时,我告诉他今天早上十点钟会有人来接他到夏寺,他听后更是感激不尽。

  果然,快到十点的时候,按照昨晚电话的约定,村民扎西次仁过来接老人。我准备给老人带一些路上吃的食物,但他坚决地拒绝了。此刻,我看着老人收拾行囊,也就是他准备背起他的藏式背包时,我特别伤心。尽管相处的时间如此短暂,但我对俄堆老人已经有了深深的感情。我没有办法永远留住老人在此,此刻我心里不停闪现的是我和老人这辈子可能不会再见面的念头。我没有别的办法,就把我的电话号码留给了他,我会永远期待他的电话。临走时,老人紧紧握住我的手,说他会永远为我祈福一生平安。俄堆老人依依不舍地离开我,转身就走了,他再也没有回头。我知道此刻他的眼睛也是和我一样湿润的。我看着他的背影,心中充满了不舍和担忧。我祝福他能够平安到达他的老家——那曲县孔玛乡。

 

                           

                         2014年写于林周



   ཁྱེད་རྣམས་ཀྱིས་དོ་ཁུར་དང་མཉམ་སྤྱོད་གནང་བ་ནི་ངེད་འཕྲིན་སྟེགས་ལ་དགོས་པའི་རྒྱབ་སྐྱོར་ཤུགས་ཆེ་ཤོས་དེ་ཡིན།

   འཕྲིན་སྟེགས་སུ་མི་སྒེར་རམ་ཚོགས་པ་གང་གི་ཁེ་དབང་ལ་གནོད་པའི་ནང་དོན་ཡོད་ཚེ་མྱུར་དུ་ང་ཚོར་འབྲེལ་བ་གནང་དང་དྲ་ངོས་ནས་བུས་ངེས་ཡིན།

མཇུག་ཏུ་རྣམ་པ་ལྷན་རྒྱས་མ་འོངས་པའི་ལོ་ཟླའི་ནང་སྐུ་གཟུགས་བདེ་ཐང་།   བྱ་བ་ལམ་འགྲོ།   ཁྱིམ་ཚང་འཆམ་མཐུན།   ནད་མེད་ཚེ་རིང་།     གང་བསམ་ལས་ལ་རེ་བའི་འབྲས་བཟང་སྨིན་པའི་བཀྲ་ཤིས་སྨོན་འདུན་ཞུ།

གཤམ་གྱི་པར་རིས་ཐོག་མནན་ན་དེ་སྔོན་སྤེལ་ཟིན་པའི་ནང་དོན་ཁག་ཅིག་གཟིགས་ཐུབ།




དུས་ཚོད་ཡོད་ན་གཟིགས་ཙམ་གྱིས།

ལྷག་བསམ་བཟང་པོས་བརྒྱུད་བསྐུར་བྱོས།

གཞན་ཕན་བྱེད་པའི་ནུས་མེད་ཀྱང་།

དེ་ཡི་བསམ་པ་རྟག་ཏུ་འཆང་།

ཞོར་དུ་གཤམ་འོག་གི་སྙིང་རྟགས་ཐོག་ཐེངས་གཅིག་མནོན་པ་དང་ཆབས་ཅིག་ཐོན་རྫས་ཀྱི་སྟེང་མནན་ན་ཉིན་རེའི་ཐོན་དངོས་གསར་པ་མཚམས་མི་ཆད་པར་ཐོན་འོང་

Tibet唐酷萨酝藏文化传播中心
བོད་མདོ་དབུས་ཁམས་གསུམ་ནས་ཕེབས་པའི་རྒྱ་ཆེའི་ཀློག་པ་པོ་ཡོངས་ལ་ཁམས་བཟང་ཞལ་བྲོའི་བཀྲ་ཤིས་བདེ་ལེགས་ཞུ།
 最新文章