注 释
[1]萨迦派大师贡噶宁波(1092—1158年):藏文史料皆称他为“萨钦”。在萨迦派中有所谓“萨迦五祖”之说,萨钦·贡噶宁波即为五祖中的第一祖。恭却嘉波虽是萨迦寺的建立者,但还不能算是五祖之一,足见萨钦·贡噶宁波在萨迦派中的崇高地位。确定萨钦为五祖中的初祖,主要是因为他对萨迦派的发展起到了重大的作用。
[2]益仓:此处指古代的文书档案。
[3]觉卧杰班丹阿底峡(982—1054年):孟加拉达卡附近人,出生于王族,是个王子,29岁出家,他的老师有印度密宗比较著名的大师香蒂巴、那饶巴等人,他曾先后担任过十八个寺庙的住持。1040年入藏,十年间,曾在阿里、拉萨聂塘、彭波等地传扬佛教。他在西藏佛教史上的地位是很突出的,后人推崇他在发展佛教方面所起的作用,尊称他为“佛尊”。
[4]仲敦巴(1004—1064年):生于拉萨北的年钦塘拉之沃杂杰摩地方。年轻时,从班智达弥底学习音韵学和梵文。后闻阿底峡到阿里,遂由康地步行至阿里,不久在布让嘉新地方拜见尊者阿底峡。此后,他把阿底峡迎请到前藏。公元1057年,他创建热振寺,以其为道场,宏扬佛教,遂形成噶当派。他一生只是个居士,未曾出家,但他遵守教法胜于一般比丘。享年61岁,逝世于热振寺。
[5]人天七德:即种姓善良、形色端严、长寿、无病、缘分优异、财势富足和智慧广大七种圆满。
[6]大咒士衣:西藏旧社会中,以持咒为业的宗教徒穿在外面不束腰带的长衣,或跳神时的外衣。
[7]瑜伽师地论五分:有本地分、摄决择分、摄事分、摄异门分、摄释分。藏籍说为无著所著。汉籍说为弥勒所著。唐玄奘共译一百卷。汉籍五分次第是本地分和摄决择分之后为次摄释分、次摄异门分、次摄事分,与藏籍次第有异。
[8]摄集二部:即阿毗达磨集论和摄大乘论,由无著所著。
[9]理滴论:印度法称著。此陈那集量论略释,为因明七注之一。
[10]通人证士:指佛学者和得道者。
[11]却果法会:旧时藏俗,农民夏季背负佛经结队巡绕田间以祈丰年的一种宗教活动,此间还要表演各种文艺节目。
[12]偈句:颂偈中一句。藏文有长行和颂偈之分,长行为散文;颂偈近似诗歌,四句一首,每句字数相等,均为单数,或七言或九言等。
[13]闭关:僧人独居修行,定时谢客的一种宗教活动。
[14]多吉杰波:他是帕竹噶举的创始人,通常亦称为帕竹·多吉杰波 (1110—1170年)或称帕木竹巴。他出生在康区金沙江流域的哲垅乃学地方,属韦哇那盘托家族。他9岁时在甲奇拉康出家,起法名为多吉杰波。19岁以前在康区家乡跟十六位老师学习《入菩提行论》,他学得很好,能够给人讲授这部大论。19岁时他到了前藏,在堆龙地方的嘉玛寺学习中观、因明,后来跟从噶当派的一些高僧如甲域哇等人学习显宗经论。1134年,他从甲律师受比丘戒,学习戒律本论。在密宗方面,他也向当时一些知名人士如玛尔·却吉坚赞(洛穷的弟子)、瓜译师、萨钦(即萨迦贡噶宁波)等学习过不少教法。总之,帕木竹巴在显密宗各方面接触的范围很广,包括当时的噶当、萨迦、宁玛各派的教法。1158年,帕木竹巴在现在西藏桑日县境内的帕木竹地方修建了一座小寺,即是后世著名的丹萨替寺。从这以后的十三年间,帕木竹巴一直住在这座寺里,直到1170年他死去。从此,帕木竹或帕竹就成了地名、人名、教派支系名和以后出现的帕竹家族名、地方政权名这五位一体的名字了。
[15]止、达、林:止指止贡巴仁钦贝(1143—1217年),他是止贡噶举的创始人;达即指达垅塘巴扎西贝(1142—1210年),他是达垅噶举的创始人;林即指林热白玛多杰(1128—1188年),他是主巴噶举的创始人。
[16]五决定:即金刚持五特法,处决定色究竟天密严刹土,时决定乃至轮回未空,身决定圆满报身,语决定大乘正教,眷属决定圣者菩萨。
[17]持乐国:佛家所说印度北方远处一理想国度名。传说其地十分富 强,幸福安乐,如同“西方极乐世界”。
[18]开拉斯:即西藏境内的冈底斯主峰。
[19]八吉祥徽:即吉祥结、妙莲、宝伞、右旋海螺、金轮、胜利幢、宝瓶和金鱼。
ལྷ་རྒྱལ་སྲང་གི་ཆོས་སྡེའི་མཁས་དབང་སྡེ་དགེའི་ཤར་བླའི་རྣམ་བསྡུས།
འཇམ་དབྱངས་ཆོས་ཀྱི་ཉི་མ་རིན་པོ་ཆེ།
སྡེ་དགེའི་ནུབ་བླ་མ་འཇམ་དབྱངས་མཁྱེན་རབ་མཐའ་ཡས།
ལྷ་རྒྱལ་སྲང་གི་ཆོས་སྡེའི་རྡོར་འཛིན་ཨ་འཛི་ངག་དབང་བཟང་པོ
ཡིད་ལྷུང་ལྷ་རྒྱལ་དགོན་གྱི་གྲུབ་པའི་དབང་ཕྱུག་ངག་དབང་རིན་ཆེན་མཆོག
ཡིད་ལྷུང་ལྷ་རྒྱལ་དགོན་གྱི་དགུ་ཆེན་སྐབས་ཀྱི་འདྲ་པར་ཁག་གཅིག །
མ་ཧཱ་པཎྜི་ཏ་ཨ་འཛི་ནོར་བུ་དབང་རྒྱལ་རྗེས་དྲན་ཞུ། ལྷ་རྒྱལ་སྲང་།
བླ་མ་དགེ་འདུན་ཡར་འཕེལ་གྱི་རྣམ་ཐར།
མཁྱེན་རབ་མཐའ་ཡས་གསོལ་འདེབས།
གྲུབ་ཆེན་བརྒྱད་བཅུའི་སྐུ་པར་ཆ་ཚང་བཞུགས་སོ། །
མཁྱེན་བརྩེ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས་ལ་གེ་སར་གྱི་ལུང་བསྟན་བྱུང་ཚུལ།
འཇམ་མགོན་གུ་ནའི་མཛད་པའི་འཇམ་དབྱངས་མཁྱེན་བརྩེའི་རྣམ་ཐར།
ས་ཟླའི་དུས་ཆེན་ལ་ས་སྐྱ་གོང་མ། 萨噶月萨迦法王念诵 ཞལ་འདོན་སྒྲ་སྒམ།1
ས་ཟླའི་དུས་ཆེན་ལ་ས་སྐྱ་གོང་མ། 萨噶月萨迦法王念诵 ཞལ་འདོན་སྒྲ་སྒམ།2
རི་མོའི་ལམ་ནས་རྫོང་སར་རིན་པོ་ཆེའི་རྣམ་ཐར་མཇལ་བ། 宗萨仁波切传记
བཀའ་སློབ་དུས་ཐོག་ཆར་པ། འཁོན་གདུང་ཨ་བྷི་ཀིརྟ། 法王子无变金刚教言•及时甘霖
རྒྱལ་སྲས་ལག་ལེན་གྱི་དཔེ་རིས། 珍贵的佛子行三十七颂的图纸
སྐྱབས་མགོན་གོང་མ་ཁྲི་ཆེན་མཛད་རྣམ་དགུ་ཐང་། དྷཱི་ཕུ་མཁན་ཆེན།
༄༅། །གདམས་པ་རིན་ཆེན་ཕྲེང་མཛེས་ཞེས་བྱ་བ། 美丽璎珞:心之建言
༸ཀླུ་ལྡིང་མཁན་རྒན་གྱིས་ཁྲིད། སྒྲོལ་དཀར་ཚེ་སྒྲུབ་སྐོར། ཚན་པ་1-2-3
མར་མེའི་སྨོན་ལམ【供灯愿文】
སྒྲོལ་མ་ཉེར་གཅིག་གི་ཆོས་དབྱངས་གསར་པ། ལེན་མཁན་ཀུན་བཟང་རྡོ་རྗེ།
རྫོང་སར་༸མཁྱེན་བརྩེས་ཞལ་བཀོད་མཛད་པའི་སྒྲོལ་མ་ཉེར་གཅིག 二十一度母
བསྟོད་པའི་རྒྱལ་པོའི་རྒྱུད་ཕྱག་འཚལ་ཉེར་གཅིག་གི་བསྟོད། 二十一度母赞文
སངས་རྒྱས་སྨན་བླའི་དུས་ཆེན། 药师佛吉日
པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དང་རྗེ་བཙུན་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་གཉིས་ཀྱི་རྩོད་པ་རྩོད་ལན་ཁག་གཅིག
གྲུབ་ཆེན་བརྒྱད་བཅུའི་སྐུ་པར་ཆ་ཚང་བཞུགས་སོ། །
བོད་ཀྱི་བཙུན་མ་ཐོག་མ་སུ་ཡིན་ནམ
སྔོ་ཚོད་དང་སིལ་ཏོག་གི་ཕན་ནུས།
སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཡོན་ཏན་ལྔ། 痛苦具有五种功德
དཔེ་ཝར་རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་ཞལ་གསུང་བྱིན་ལྡན།白雅仁波切亲述祈请加持
༸སྐྱབས་རྗེ་དཔེ་ཝར་མཆོག་སྤྲུལ་རིན་པོ་ཆེའི་གསོལ་འདེབས།
༄༅། །དཔེ་ཝར་དང་རྫོང་སར་གཉིས་ལ་མཉམ་དུ་ཤར་བའི་ངོ་མཚར་བའི་འཇའ་ཚོ།
དཔེ་ཝར་རིན་པོ་ཆེ་གདུང་སེམས་མཉམ་བསྐྱེད་ཀྱི་ཞུ་འཕྲིན།
དཔེ་ཝར་རིན་པོ་མྱུར་བྱོན་གསོལ་འདེབས། གཟན་དཀར་རིན་པོ་ཆེ།
དཔེ་ཝར་རིན་པོ་མྱུར་བྱོན་གྱི་གསོལ་འདེབས།白雅仁波切速速转世祈请文 དཔེ་ཝར་མཆོག་སྤྲུལ་གྱི་བཞེངས་གསོལ་བསྐུལ་བ།
དཔེ་ཝར་རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་རྣམ་ཐར་གསོལ་འདེབས། རབ་བརྟན་མཁན་དགེ་ལེགས།
注 释
[1]萨迦派大师贡噶宁波(1092—1158年):藏文史料皆称他为“萨钦”。在萨迦派中有所谓“萨迦五祖”之说,萨钦·贡噶宁波即为五祖中的第一祖。恭却嘉波虽是萨迦寺的建立者,但还不能算是五祖之一,足见萨钦·贡噶宁波在萨迦派中的崇高地位。确定萨钦为五祖中的初祖,主要是因为他对萨迦派的发展起到了重大的作用。
[2]益仓:此处指古代的文书档案。
[3]觉卧杰班丹阿底峡(982—1054年):孟加拉达卡附近人,出生于王族,是个王子,29岁出家,他的老师有印度密宗比较著名的大师香蒂巴、那饶巴等人,他曾先后担任过十八个寺庙的住持。1040年入藏,十年间,曾在阿里、拉萨聂塘、彭波等地传扬佛教。他在西藏佛教史上的地位是很突出的,后人推崇他在发展佛教方面所起的作用,尊称他为“佛尊”。
[4]仲敦巴(1004—1064年):生于拉萨北的年钦塘拉之沃杂杰摩地方。年轻时,从班智达弥底学习音韵学和梵文。后闻阿底峡到阿里,遂由康地步行至阿里,不久在布让嘉新地方拜见尊者阿底峡。此后,他把阿底峡迎请到前藏。公元1057年,他创建热振寺,以其为道场,宏扬佛教,遂形成噶当派。他一生只是个居士,未曾出家,但他遵守教法胜于一般比丘。享年61岁,逝世于热振寺。
[5]人天七德:即种姓善良、形色端严、长寿、无病、缘分优异、财势富足和智慧广大七种圆满。
[6]大咒士衣:西藏旧社会中,以持咒为业的宗教徒穿在外面不束腰带的长衣,或跳神时的外衣。
[7]瑜伽师地论五分:有本地分、摄决择分、摄事分、摄异门分、摄释分。藏籍说为无著所著。汉籍说为弥勒所著。唐玄奘共译一百卷。汉籍五分次第是本地分和摄决择分之后为次摄释分、次摄异门分、次摄事分,与藏籍次第有异。
[8]摄集二部:即阿毗达磨集论和摄大乘论,由无著所著。
[9]理滴论:印度法称著。此陈那集量论略释,为因明七注之一。
[10]通人证士:指佛学者和得道者。
[11]却果法会:旧时藏俗,农民夏季背负佛经结队巡绕田间以祈丰年的一种宗教活动,此间还要表演各种文艺节目。
[12]偈句:颂偈中一句。藏文有长行和颂偈之分,长行为散文;颂偈近似诗歌,四句一首,每句字数相等,均为单数,或七言或九言等。
[13]闭关:僧人独居修行,定时谢客的一种宗教活动。
[14]多吉杰波:他是帕竹噶举的创始人,通常亦称为帕竹·多吉杰波 (1110—1170年)或称帕木竹巴。他出生在康区金沙江流域的哲垅乃学地方,属韦哇那盘托家族。他9岁时在甲奇拉康出家,起法名为多吉杰波。19岁以前在康区家乡跟十六位老师学习《入菩提行论》,他学得很好,能够给人讲授这部大论。19岁时他到了前藏,在堆龙地方的嘉玛寺学习中观、因明,后来跟从噶当派的一些高僧如甲域哇等人学习显宗经论。1134年,他从甲律师受比丘戒,学习戒律本论。在密宗方面,他也向当时一些知名人士如玛尔·却吉坚赞(洛穷的弟子)、瓜译师、萨钦(即萨迦贡噶宁波)等学习过不少教法。总之,帕木竹巴在显密宗各方面接触的范围很广,包括当时的噶当、萨迦、宁玛各派的教法。1158年,帕木竹巴在现在西藏桑日县境内的帕木竹地方修建了一座小寺,即是后世著名的丹萨替寺。从这以后的十三年间,帕木竹巴一直住在这座寺里,直到1170年他死去。从此,帕木竹或帕竹就成了地名、人名、教派支系名和以后出现的帕竹家族名、地方政权名这五位一体的名字了。
[15]止、达、林:止指止贡巴仁钦贝(1143—1217年),他是止贡噶举的创始人;达即指达垅塘巴扎西贝(1142—1210年),他是达垅噶举的创始人;林即指林热白玛多杰(1128—1188年),他是主巴噶举的创始人。
[16]五决定:即金刚持五特法,处决定色究竟天密严刹土,时决定乃至轮回未空,身决定圆满报身,语决定大乘正教,眷属决定圣者菩萨。
[17]持乐国:佛家所说印度北方远处一理想国度名。传说其地十分富 强,幸福安乐,如同“西方极乐世界”。
[18]开拉斯:即西藏境内的冈底斯主峰。
[19]八吉祥徽:即吉祥结、妙莲、宝伞、右旋海螺、金轮、胜利幢、宝瓶和金鱼。
སྒྲོལ་མ་ཉེར་གཅིག་གི་ཆོས་དབྱངས་གསར་པ། ལེན་མཁན་ཀུན་བཟང་རྡོ་རྗེ། རྫོང་སར་༸མཁྱེན་བརྩེས་ཞལ་བཀོད་མཛད་པའི་སྒྲོལ་མ་ཉེར་གཅིག 二十一度母 བསྟོད་པའི་རྒྱལ་པོའི་རྒྱུད་ཕྱག་འཚལ་ཉེར་གཅིག་གི་བསྟོད། 二十一度母赞文 སངས་རྒྱས་སྨན་བླའི་དུས་ཆེན། 药师佛吉日 པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དང་རྗེ་བཙུན་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་གཉིས་ཀྱི་རྩོད་པ་རྩོད་ལན་ཁག་གཅིག གྲུབ་ཆེན་བརྒྱད་བཅུའི་སྐུ་པར་ཆ་ཚང་བཞུགས་སོ། ། བོད་ཀྱི་བཙུན་མ་ཐོག་མ་སུ་ཡིན་ནམ སྔོ་ཚོད་དང་སིལ་ཏོག་གི་ཕན་ནུས། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཡོན་ཏན་ལྔ། 痛苦具有五种功德
དཔེ་ཝར་མཆོག་སྤྲུལ་གྱི་བཞེངས་གསོལ་བསྐུལ་བ།
དཔེ་ཝར་རྡོ་རྗེ་འཆང་གི་རྣམ་ཐར་གསོལ་འདེབས། རབ་བརྟན་མཁན་དགེ་ལེགས།
རྩོམ་ཁུངས།
འཕྲིན་སྟེགས།
དཔལ་ས་སྐྱའི་གཞན་ཕན་ཕུན་ཚོགས་གླིང་།
སྒྲིག་སྦྱོར།
དཔལ་ས་སྐྱའི་གཞན་ཕན་ཕུན་ཚོགས་གླིང་རྩོམ་སྒྲིག་ཁང་།
སྤེལ་གཏོང་འགན་འཛིན་པ།
བྱང་ཆུབ་ཀུན་དགའ་བསྟན་པ།