——秦东魁
Now, when friends invite me for a meal, I never sit in the main seat; I sit at the side. I am promoting theDisciples' Rules, so when I go to promote them, I will sit in the main seat and let the elderly sit at the side. Isn’t that contradicting myself?
At the places I often visit, they would remove the main seat when there are elderly people, and no one sits there. When there are elderly people, I always let them sit first, and the same goes for serving food.
"Whether eating or sitting, walking, the elder comes first, the younger follows." I hope we can truly apply this in front of our parents. Every little detail in our daily life can influence our children.
——Qin Dongkui
그리고 지금 친구가 나를 식사에 초대해도 나는 절대 중앙자리에 앉지 않고 옆자리에 앉는다.나는 지금 「 제자법 」을 보급하고 있는데, 내가 모두 (주) 인석에 앉게하고, 백발이 성성한 노인을 부좌에 앉게 하니, 이것은 스스로 자신의 뺨을 때리는 것이 아닌가?
그래서 제가 자주 가는 곳에는 주요 의자가 없어지고, 아무도 앉아 있지 않았다.나는 노인네가 있으면 반드시 먼저 앉게 하는데, 반찬이나 밥을 나르는 것도 모두 그렇다.
"혹은 먹고, 혹은 앉고, 나이든 사람이 먼저, 어린 사람이 후에", 우리 모두가 진정으로 자신의 부모 앞에서 실행하기를 바란다.우리의 생활속의 작은 일들은 모두 우리의 자손들에게 영향을 준다.
Поэтому там, где я часто бываю, главный стул снимается, и никто не сидит. Когда есть пожилые люди, я обязательно позволю пожилым людям сидеть первыми, включая подачу блюд и еды.
«Когда принимаешь пищу, когда садишься или идёшь, всегда пропускай вперёд старших, а младший всегда идёт позади.», я надеюсь, что мы все действительно реализуем это перед нашими родителями. Каждая капля по капле нашей жизни может повлиять на наших детей и внуков.
そして、今友達が私をご飯に誘っても、私は絶対に主席の座らないようにしている。横の席に座るようにしている。私は『弟子規』を広めているのだから、もし私が主席に坐っていたら、白髪の高齢者が副席に座ることになる。これは自分で自分を恥じ入るようなものではないか。
だから、私がよく行く場所では、主席の椅子が取り除かれることがある。誰も坐らないのだ。高齢者がいるときは、必ず高齢者に先に座ってもらう。料理やご飯を運ぶときなども、そのとおりだ。
「或飲食，或坐走，長者先，幼者後。（食事の時や歩くときには年長者を先に，年少者は後にしなければならない。）」という教えを、ぜひ私たちみんなが自分の親に対して実際に落实実践してほしい。生活の中のあらゆる小さな行動も、子孫に影響を与えることができるのだ。
ไม่ว่าจะกินอาหารหรือเดินนั่งต้องให้ผู้ใหญ่ก่อน ผู้น้อยทีหลัง" หวังว่าทุกคนจะนำสิ่งนี้ไปปฏิบัติให้เห็นจริงต่อหน้าพ่อแม่ของเราเอง การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันของเรา สามารถส่งผลกระทบไปถึงลูกหลานของเราได้
ตอนนี้ เมื่อใดก็ตามที่เพื่อนชวนฉันไปกิน ฉันไม่เคยนั่งที่นั่งหลัก ฉันมักจะนั่งข้าง ๆ ฉันกำลังส่งเสริมให้ "ติ๊จื้อกุย" (กฎแห่งการเป็นศิษย์) ดังนั้นถ้าฉันนั่งอยู่ในที่นั่งหลักและปล่อยให้ผู้สูงอายุนั่งในที่นั่งข้าง ๆ ผมจะไม่ขัดแย้งกับคำสอนของฉันเองหรือ
ในที่ที่ผมอยู่บ่อย ๆที่นั่งหลักมักถูกทิ้งว่างไว้เพื่อเป็นเครื่องหมายแสดงความนับถือโดยไม่มีใครนั่งอยู่ตรงนั้น. เมื่อมีผู้ปกครองอยู่ด้วยผมยืนยันเสมอว่าพวกเขานั่งที่นั่งหลักและผมเสิร์ฟอาหารและอาหารให้พวกเขาเป็นอันดับแรก. หลักการที่ว่า "อันการทานหรือการนั่ง หรือเดินทางร่วมกับท่าน ผุ้ใหญ่อยู่หน้าฉัน ผู้เยาว์ทีนั้นคล้อยตามหลัง" เป็นสิ่งที่ผมหวังว่าเราทุกคนจะสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพ่อแม่ของเราเองทุกการกระทำเล็กๆน้อยๆในชีวิตของเราสามารถมีอิทธิพลต่อลูกๆและหลานๆของเรา
